Over de ‘Politieke Encyclopedie’ van Knack, die straks in de winkel ligt.

INFO : Politieke Encyclopedie, deel 2, Gewesten en Gemeenschappen, extra uitgave van Knack, 116 blz., euro 5.

Dagenlang worstelde documentalist Reginald Elskens met de Franse Gemeenschap. Zijn opgave: een lijst samenstellen van de regeringen van de Franse Gemeenschap sinds begin jaren tachtig – coalitiepartijen, datums van aantreden/aftreden, regeringsleiders…

Een Politieke Encyclopedie van Gewesten en Gemeenschappen maken betekent duizenden mensen bellen, mailen, opnieuw bellen. Onder hen de 316 parlementsleden en de 34 regeringsleden die de gewesten en gemeenschappen rijk zijn, om hun curriculum te kennen. Stagiaire Emilie Lachaert hielp daarbij gedurende een paar weken. ‘Er was veel overredingskracht nodig om van FN-voorzitter Daniel Féret de telefoonnummers los te krijgen van al zijn leden in het Brussels en het Waals parlement. Door de jarenlange boycot van het extreem-rechtse Front National in de Franstalige media leek Féret zeer achterdochtig omtrent de plotse vraag van een Vlaams tijdschrift naar informatie over zijn partijleden.’

‘Lid van het Brussels parlement Audrey Rorive dan maar gebeld. Waar ze haar opleiding tot schoonheidsspecialiste had gevolgd en waar ze daarna had gewerkt? Al bij het begin werd het gesprek gestoord door een ontstemde, luide mannenstem op de achtergrond. Omdat ik Féret al eerder aan de lijn had gehad, herkende ik zijn autoritaire toon meteen. Nadat Rorive een paar minuten moest nadenken over waar ze overal gewerkt had, verloor Féret helemaal zijn geduld. “Geef mij die telefoon eens”, snauwde hij tegen Rorive. Die gaf haar gsm aan haar voorzitter en Féret viel uit. “De opleiding en de functies van FN-leden zijn van geen enkel belang. Ik weiger verder mee te werken aan die onzin. Als u iets wilt schrijven over onze partij, dan moet het over ons programma gaan. Laat de FN-leden met rust, trut. Donder op!”

Grafisch vormgever Tony Mombaers kon ten slotte van alle FN’ers een foto versieren. Het langgezochte Brusselse parlementslid Paul Arku stuurde hem zijn kopje uiteindelijk met de post. Mombaers stuurde ook een mail met dank voor de voortreffelijke samenwerking aan het adres van de PS ‘per vergissing’ naar het hoofdkwartier van de MR. Pronto kreeg hij van de MR het materiaal doorgeflitst, waarop hij al zo lang wachtte.

Soms wil een politicus weinig over zichzelf kwijt en staat in sommige curricula, tot wanhoop van documentalist Elskens, weinig over opleiding en beroepscarrière. Ook waar een e-mailadres ontbreekt, is dat zo gewild door de politicus. Maar we spreken over uitzonderingen: de meerderheid van parlementsleden, die we tot op hun vakantiestrand lastig vielen, bleek van goede wil.

F.V.