Over het ruwe seksleven van Dominique Strauss-Kahn weten we intussen bijna meer dan ons lief is. Maar juridisch gesproken lijkt er voor de voormalige chef van het Internationaal Monetair Fonds geen vuiltje aan de lucht.
Het was een merkwaardig moment, de laatste dag dat Dominique Strauss-Kahn (DSK) aan de tand werd gevoeld door de rechter in Rijsel. Toen hij de rechtszaal vorige week donderdag verliet, leek het alsof de veelbesproken ‘Carlton-affaire’, naar het Noord-Franse luxehotel waar hij seksfeesten organiseerde, al voorbij was. Toch gaat het proces deze week nog volop door. Tot vrijdag om precies te zijn, DSK zal op de laatste dag van het proces een verklaring afleggen. Enkele weken later volgt de uitspraak.
Nu al is duidelijk dat de kans dat de gewezen topman van het IMF zal worden veroordeeld uiterst gering is. De ouverture beloofde nochtans wat. De aankomst van DSK op de eerste dag van zijn optreden in Rijsel bij het gerechtshof aan de Avenue du peuple belge werd verstoord door drie topless activistes van Femen. Een van hen kroop op de motorkap van zijn zwarte Audi A7 – mogelijk hoort hij nog altijd haar kreet ‘your turn to be fucked’.
Daarna werd het seksleven van een van de machtigste mannen ter wereld drie dagen lang binnenstebuiten gekeerd. Iedereen weet nu dat DSK niet zozeer een liefhebber van vrouwen is, maar van seks van de stevige soort. Twee prostituees vertelden over zijn voorkeur voor anaal verkeer – in de Franse media en in de rechtszaal meestal ‘sodomie’ genoemd. En hoe hij die wens doordreef, ook als hem duidelijk was gemaakt dat het ongewenst was. Toch kreeg de toeschouwer in de rechtszaal niet één keer het idee dat Strauss-Kahn in het nauw werd gedreven.
Vlaamse Ardennen
Zeker, in moreel opzicht bleef er weinig heel van Strauss-Kahn. Vooral toen prostituee Mounia, een intelligente 41-jarige vrouw van Marokkaanse afkomst, huilend had verteld hoe zij toegaf aan ’tegennatuurlijke handelingen’ met DSK. Ook tijdens de daad had ze gehuild, maar dat had hij kennelijk geen bezwaar gevonden. ‘Ik was bang minder betaald te krijgen’, vertelde Mounia over haar besluit om toch toe te geven. ‘Hij moet gemerkt hebben dat ik huilde. Wat mij altijd bij zal blijven, is zijn lach.’ Het moment dat Mounia haar verhaal deed, was een van de weinige keren dat iets van emotie te zien was bij de uiterst kalme DSK. Meestal leek hij verveeld te zuchten, of zat hij licht onderuitgezakt met zijn telefoon te spelen.
Ook haar Belgische collega Jade had een pijnlijk treffen met DSK. Zij was naar eigen zeggen op een avond in 2009 betaald door een van zijn medeverdachten om hem te plezieren in de parenclub Le Tantra, in Sint-Maria-Horebeke nabij Oudenaarde. Volgens Jade ging het er heftig toe, en lagen er wel veertig naakte lijven op matrassen. Ze schrok ervoor terug om zich in het kluwen te storten. ‘Ik had het idee dat van mij werd verwacht dat ik DSK zonder condoom oraal zou bevredigen’, verklaarde Jade tegen rechtbankvoorzitter Bernard Lemaire.
Omdat ze vond dat haar opdrachtgevers voor de 500 euro die ze had gekregen toch recht hadden op een tegenprestatie aanvaardde Jade het voorstel om DSK en zijn toenmalige vriendin te vergezellen naar Brussel, waar de IMF-topman de volgende dag een vergadering had. ‘Daar penetreerde hij mij op het moment dat ik hem mijn rug toekeerde’, zei Jade. Een emotioneel moment in de rechtbank, maar na de getuigenissen van Mounia en Jade begon het bouwwerk waarop de hele zaak rust te barsten.
De vrije liefde
Want niet de ruwheid van DSK in bed is in dit proces van belang. Het gaat om de vraag of hij en zijn medeverdachten zich schuldig hebben gemaakt aan pooieractiviteiten door in enkele jaren tijd zo’n twaalf seksfeesten te organiseren. Op proxénétisme, souteneurschap, staat in Frankrijk een straf van maximaal tien jaar.
De voormalige econoom had vaak en veel seks met professionals, ook al ontkent hij dat nog zo hard. Zijn verdediging werkt op de lachspieren: niemand gelooft dat zo veel jongere vrouwen in erg korte rokjes en met diepe decolletés zich op de gedrongen 65-jarige man hebben gestort om hem gratis uit de nood te helpen. Alleen maar omdat ze net als DSK de ‘libertinage’ zouden aanhangen – vrije, blije seks met veel wisselende partners.
Maar die consequent en bijzonder kalm volgehouden leugen maakt van DSK nog geen pooier. Hij is vooral een klant, die het groots aanpakte – hijzelf beweert dat zijn agenda in zijn IMF-tijd ‘slechts’ ruimte bood voor vier seksfeesten per jaar. Nooit verdiende hij geld aan de vrouwen die voor zijn plezier werden ingezet.
De Franse wet staat niet toe dat er profijt wordt gehaald uit prostitutie, dat ze wordt gefaciliteerd, dat prostituees worden geholpen, noch dat van hen wordt geprofiteerd. Maar in vergelijkbare gevallen kwam het pas tot een veroordeling als de verdachte er financieel beter van werd. In 2014 werden ruim 400 mensen veroordeeld op grond van artikel 225-5, het ‘pooierartikel’.
De onderzoeksrechters die het dossier voorbereidden, dachten dat ze met de sms’jes die DSK uitwisselde met zijn feestvrienden een belangrijke troef in handen hadden. In de berichtjes gewaagt DSK onder andere van ‘materiaal’ en ‘vriendinnen’ die in ‘de bagage’ vervoerd moeten worden. Codetaal voor escortgirls, is de uitleg in het strafdossier. Tijdens de zitting werd maar een kwartier over de sms’jes gesproken. DSK had de termen tijdens het drie jaar durende onderzoek al ‘ongepast’ genoemd, en hoefde ze van de voorzitter niet nogmaals toe te lichten.
The Loft in het echt
Ook het chique geheime appartement dat DSK in Parijs had om vrouwen te ontvangen kon de souteneurs-stelling niet geloofwaardig maken. De ‘vrijgezellenwoning’ is een van de weinige concrete elementen in het dossier om de beschuldiging van ‘het faciliteren van prostitutie’ te onderbouwen. Het zou geen privéwoning zijn, maar een bordeel. Maar de voorzitter van de rechtbank nam genoegen met de korte toelichting van DSK: ‘In die tijd was ik getrouwd, en wilde ik verborgen houden dat ik een appartement huurde om daar vrouwen te ontvangen voor mijn seksuele activiteiten. En dus vroeg ik een vriend om het voor mij te huren.’
De vraag rijst waarom de drie jonge onderzoeksrechters DSK niet wilden loslaten. Ook niet toen het Openbaar Ministerie adviseerde om een einde te maken aan de vervolging. Dat de zaak toch werd doorgezet, kan te maken hebben met de positie van de drie onderzoeksrechters in het prostitutiedebat. In Frankrijk gaan stemmen op om de betaalde liefde strafbaar te maken, naar het voorbeeld van Zweden en Noorwegen. Frankrijk kent sinds 1946 een bordeelverbod, maar de klant van een prostituee in een zogenoemde bar à filles of in een bos is niet strafbaar. De bekendste voorstander van een verbod is minister van Onderwijs Najat Vallaud-Belkacem. Ze wijst er geregeld op dat er zelden sprake is van vrijwilligheid bij ‘het oudste beroep’. De rauwe werkelijkheid is er een van vrouwenhandel en mishandeling.
Met de DSK-affaire staan voor het eerst klanten en prostituees voor de rechter, en dat kan heel goed de bedoeling zijn geweest. Door het schrille licht te werpen op de gang van zaken in de prostitutie komt een totaalverbod misschien een stap dichterbij.
Vallaud-Belkacem juichte alvast een tweet van de linkse krant Libération toe, die vaststelde dat het proces de prostitutie misschien niet zou beëindigen, maar dat het vanaf nu onmogelijk is geworden om onze blik af te wenden.
De DSKlub
Tegenover de gedrevenheid om prostitutie te verbieden, staat in Rijsel de vastberadenheid van de sector om het niet zover te laten komen. Wie naar de zelfverzekerdheid in de blik van DSK’s medeverdachte Dominique ‘Dodo’ Alderweireld kijkt, is geneigd zijn geld op de seksbazen in te zetten.
De kleurrijke Rijselaar Alderweireld, die langs de Belgisch-Franse grens een reeks hoerenkasten uitbaat, speelde leverancier voor het netwerkje van DSK. Voor hij als pooier begon, was hij onder meer actief als inbreker en deed hij in onroerend goed en gokautomaten. Hij werd dertien keer veroordeeld, waarvan twee keer voor hetgene waarvoor hij ook nu terechtstaat.
Vanuit België bleef ‘Dodo’ contact houden met zijn geboorteplaats Rijsel. Al vijftig jaar kent hij René Kojfer, de wat raadselachtige ‘publiciteitsman’ van het Carltonhotel en een van DSK’s dertien medeverdachten. Kojfer was op zijn beurt een kennis van DSK’s orgievriend Fabrice Pastowszki, een Noord-Franse ondernemer in medische artikelen.
Het grootste deel van Alderweirelds klanten zijn Fransen die afkomen op prostituees die in België worden gedoogd zolang ze legaal zijn en vrijwillig werken. Hij bagatelliseert het aantal zaken dat hij heeft – hij werkt met een systeem van stromannen en schuilnamen -, maar het moeten er een elftal zijn. Door die strategie wist hij ze open te houden tot hij verwikkeld raakte in een affaire rond minderjarige hoertjes uit Rijsel, die opdoken in zijn club Enigma in Kuurne. Dat lukte ook toen hij in 2011 achter de tralies zat in een vergelijkbare zaak.
Alderweireld staat bekend om zijn onnavolgbare woordkeuze – al heb je er wel een woordenboek Bargoens voor nodig. ‘Dodo’ noemt zich graag een autodidact, een boef van de oude stempel, het type ruwe bolster, blanke pit. Maar de berichten die vanuit zijn bordelen de buitenwereld bereiken, klinken niet zo gemoedelijk als Alderweireld graag laat uitschijnen (‘Ik breng de meisjes elke zondag croissants’). Sommige meisjes vergelijken de toestand in zijn etablissementen met een fabriek waar een onmenselijke werkdruk heerst.
De wereldwijde aandacht die de zaak-DSK hem opleverde, wordt meteen te gelde gemaakt. Alderweireld bracht een biografie uit (‘Moi, Dodo la saumure‘), en in Blaton nabij Valenciennes opende hij een nieuwe zaak: de DSKlub – maar de rechter gebood hem de naam te veranderen. Hij overweegt de opening van een club die FMI zal heten, vertelde hij vorige week tijdens de zitting. En nee, de afkorting zou niet staan voor Fonds Monétaire International, maar voor Famous Miss International. De verdediging van ‘Dodo’ is eenvoudig: hij heeft DSK nooit ontmoet, en zijn meisjes zijn allemaal zelfstandige onderneemsters.
Dat geldt in elk geval voor zijn vriendin, Béatrice ‘Lola’ Legrain. Zij klom op in Alderweirelds imperium tot bazin van een sm-club in Doornik. Legrain ontmoette Strauss-Kahn één keer, toen zij naar eigen zeggen een meisje begeleidde naar het Parijse hotel L’Aventure. Volgens een verhaal dat kort na het uitbreken van de DSK-affaire circuleerde, werd ze door DSK van achteren besprongen op het toilet. Hij was haar gevolgd, nuanceerde Legrain later, en had alleen zijn armen om haar hals geslagen. Zij had hem teruggeduwd, waarna hij haar niet meer lastigviel. DSK had die avond gewoon seks met het ‘materiaal’ dat Legrain voor hem had meegenomen.
DOOR KLEIS JAGER IN RIJSEL
De vraag is niet of DSK ruwe betaalde seks had. Dit proces gaat om de vraag of hij schuldig is aan pooieractiviteiten.
DSK bleef onbewogen tijdens het proces. Meestal leek hij verveeld te zuchten, of zat hij met zijn telefoon te spelen.
