65 is hij intussen, de beste jazztrompettist van het land, en dat wordt gevierd. De voorbije decennia schreef Bert Joris een indrukwekkend oeuvre bij elkaar, onder meer voor zijn geliefde Brussels Jazz Orchestra. Een bigbandscore spelen lukt niet elke dag, dus arrangeerde zijn zoon Sam – zelf een uitstekende trompettist – die stukken voor kleinere bezetting. Dit octet bewees het op Jazz Middelheim al: van bij de eerste maat herken je nog altijd de schriftuur van de meester uit Mortsel. Van kekke hardbop via de verklanking van de verlammende lockdownzomer tot adembenemende ingehouden kracht, het is vintage Joris. Waar andere bandleiders al eens een dik uitroepteken zouden plaatsen, schakelen vader en zoon een versnelling terug, vanuit het adagium ‘embrace the space’. Dichter bij het Miles Davis Nonet kan een mens dezer dagen niet komen. Ook nog te zien in Gent (HA, 23/11), Sint- Niklaas (Casino, 15/12) en Antwerpen (Roma, 17/12). Ga nu maar niet met pensioen, Bert. Er is nog zoveel moois te blazen.
17.11
