Frankrijk wil Spanje helpen om de 629 mensen aan boord van de Aquarius te helpen bij het onthaal in Spanje. Malta en Italië weigerden eerder al het schip in een van zijn havens te laten aanmeren. Maandag maakten de Spaanse autoriteiten bekend dat het schip mocht doorvaren naar Valencia.
‘Natuurlijk zijn we bereid om de Spaanse autoriteiten te helpen’, aldus de Franse premier Édouard Philippe dinsdag voor het parlement. Philippe zei ‘gelukkig’ te zijn met de Spaanse beslissing. Hij zei ook te willen helpen bij de analyse van de situatie van de passagiers die de vluchtelingenstatus zouden kunnen krijgen.
Dinsdag hekelde Philippe dat Italië zijn ‘verplichtingen’ niet naleeft. Hij wees erop dat het land dat het dichtst bij een schip in nood ligt, verplicht is de opvarenden te redden. ‘Italië heeft gekozen dat niet te doen, en dus zijn verantwoordelijkheden te verloochenen’, aldus Philippe. Volgens de Franse premier kan de oplossing ‘alleen maar Europees zijn’.
Het onderwerp zal volgende week dinsdag en woensdag besproken worden tijdens een Frans-Duitse ministertop in Berlijn. ‘Eind juni wordt er een Europese top gehouden waar we verwachten voorstellen te kunnen doen die tot een Europese oplossing moeten kunnen leiden’, aldus Philippe, die tegelijk wel zei dat niet alle Europese landen een collectieve oplossing willen.
Rome weigert ‘hypocriete lessen’ te ontvangen van landen zoals Frankrijk die ervoor hebben gekozen het vraagstuk van de migratie af te wenden, zo staat volgens Italiaanse media in een nota die circuleert aan de top van de Italiaanse regering. Vrijdag ontvangt de Franse president Emmanuel Macron de nieuwe Italiaanse premier Giuseppe Conte.
De Hongaarse premier Viktor Orban had wel lovende woorden voor de Italiaanse beslissing. ‘Het is een grote bocht’, zei hij tijdens een persconferentie met zijn Slovaakse collega Peter Pellegrini. ‘Ik wens hen veel succes, en Italië heeft onze volle steun.’ Ook Pellegrini sprak zijn steun uit voor Italië. ‘Dit is nog maar het begin’, aldus de Slovaak. ‘Het zal andere landen dwingen om ook na te denken over de bescherming van hun grenzen.’
