Jan Briers, van een sneeuwwit konijn gesproken

Stemmentrekkers moeten geen gouverneur worden. Het gaat in wezen dus wel over postjes. Ministeriële postjes na de verkiezingen van 2014.

Het provinciale niveau kwam deze week even volop in de belangstelling. Het werd tijd. De provincies hadden op 14 oktober 2012 opnieuw pijnlijke verkiezingen achter de rug.

De provincieraadsverkiezingen kwamen in de mediaberichtgeving nauwelijks aan bod. Ze bleven in de schaduw van de lokale bolletjeskermis. Het blijft trouwens voor de bevolking, alle campagnes ten spijt, mistig waarvoor de provincies zoal staan.

Veel kiezers zijn zich, om het met enige zin voor overdrijving te stellen, maar eens om de zes jaar bewust van het bestaan van de provincies. Het doet de provincies teveel oneer aan. Niettemin. Het zal de provincies, die hemel en aarde bewegen om het tij te doen keren, nog heel wat energie kosten om verder werk te maken van hun profiel en imago. De provincies blijven immers gesandwicht tussen de gemeenten enerzijds en Vlaanderen en België anderzijds.

En zie. Het kan verkeren. Music Maestro. De N-VA heeft iets met muziek. Van ‘zet die ploat af’ tot de nieuwe ‘muzikale’ gouverneur in Oost-Vlaanderen. Veel gespeculeer was er over wie het uiteindelijk zou worden. Siegfried Bracke bijvoorbeeld? Of toch een Open VLD-er? Het werd een donderslag bij heldere hemel. Tromgeroffel weerklonk, trompetten schalden, gejuich weerklonk,… Jan Briers is de naam. Van een sneeuwwit konijn gesproken. Zelfs Frank Beke, ooit nog assistent bij vader Professor Jan Briers en in nauw contact met Jan Briers jr., viel op Radio 2 uit de lucht. Diegenen die op hem wedden, deden gouden zaken en moeten niet aarzelen om aan Euro Millions deel te nemen. Succes verzekerd.

Was er een voorteken? Ja. Het afscheid van André Denys, die op 1 februari als gouverneur stopt, werd gevierd in de Koninklijke Vlaamse Opera van Gent. Er hing toen al muziek in de lucht.

Alle gekheid op een stokje, niemand had verwacht dat de grote baas van het Festival van Vlaanderen de nieuwe gouverneur zou worden. Vanwaar de keuze van N-VA? Verschillende redenen speelden zonder enige twijfel mee.

Ten eerste. N-VA profileert zich graag als de partij die politieke benoemingen aan de kaak stelt. Een partijloze kandidaat, die op heel wat terreinen zijn strepen verdiende als netwerker met beslissingservaring, komt dan ook als geroepen. Het komt de N-VA bovendien handig uit dat ze nu geen van hun tenoren moeten opofferen. De ‘moeder van alle verkiezingen’ van 2014 komt er aan. Het is alle hens aan dek. In 2014 moet het gebeuren.

Stemmentrekkers moeten geen gouverneur worden. Het gaat in wezen dus wel over postjes. Ministeriële postjes na de verkiezingen van 2014. Mocht N-VA trouwens niet in postjes geïnteresseerd zijn, zouden ze het gouverneurschap toch niet opeisen?

Ten tweede. N-VA is een ‘vrieskoude’ minnaar van het provinciale niveau. Ze zijn de provincies liever kwijt dan rijk. Het is dan handig om geen ‘N-VA-gouverneur’ te hebben. Niettemin moet de N-VA hiermee uitkijken. Denys was in zijn periode voor zijn gouverneurschap evenmin een fervente aanhanger van het provinciale niveau. Hij gaf dit ruiterlijk toe. Bredero wist het al. Het kan verkeren. Eenmaal actief als gouverneur veranderde dit. Denys werd een provincialist.

De keuze voor Jan Briers betekent vooral dat Open VLD met een serieuze kater achterblijft. Een treurmars weerklinkt. Zakdoeken worden bovengehaald. Gejammer weerklinkt. Uit het Gouvernementsgebouw van Oost-Vlaanderen gewipt worden, komt als een mokerslag aan. Net alsof je van Delphine Persoons, die onlangs de IBF-wereldtitel in het boksen veroverde, een uppercut krijgt. De liberalen uitgeteld op het Oost-Vlaamse canvas. Oost-Vlaanderen, het blauwe bastion bij uitstek. De provincie van De Croo, De Gucht, Verhofstadt,… Erger nog. Men blijft volledig met lege handen achter. Voortaan zijn er 2 gouverneurs van SP.a en CD&V-signatuur en één met N-VA-label. De vrieskou voelt ongetwijfeld nog kouder aan dan ze al is. Het wordt trouwens nog enige tijd wachten vooraleer er zich op provinciaal vlak opnieuw een opportuniteit voordoet.

Wordt de provincie Oost-Vlaanderen een provincie waar muziek in zit? Laat het ons hopen. 2013, het Wagnerjaar, biedt meteen al een kans. Wilhelm Richard Wagner, de Duitse componist, werd tweehonderd jaar geleden geboren. Zijn betekenis als ‘muzikaal vernieuwer’ staat niet ter discussie. Jan Briers zal de handschoen moeten opnemen en bewijzen of de N-VA het bij het rechte eind had. De Oost-Vlaamse provinciale dirigeerstok ligt voortaan in zijn handen. De toekomst zal uitwijzen of hij een ‘provinciaal vernieuwer’ wordt.

Herwig Reynaert