‘Alternatieve therapeuten hebben wel degelijk iets te bieden’

Waarom zoeken mensen, ook hoogopgeleiden, hun heil in de alternatieve geneeskunde? ‘Natuurlijk zijn zij die het probeerden achteraf teleurgesteld, maar waarom doen ze het dan, als ze het al zo moeilijk hebben?’, vraagt Marleen Finoulst zich af.

Met veel interesse de thesis van dokter Els Huybregts gelezen over het gebruik van alternatieve therapieën door MS-patiënten. Natuurlijk zijn zij die het probeerden achteraf teleurgesteld, maar waarom doen ze het dan, als ze het al zo moeilijk hebben? Vaak zijn ze nog hoogopgeleid ook, dus zeker niet dom.

Voor Els is het antwoord zonneklaar: ze kopen hoop. We kunnen niet leven zonder. Als de reguliere geneeskunde geen oplossing heeft voor je ziekte, dan zoek je die elders. Desnoods tussen de acupunctuur-meridianen, homeopathische oplossingen waar geen greintje actieve stof in zit of handopleggers die voorspellen dat je nog een mooie toekomst tegemoet gaat. Misschien gebeurt er toch een wonder?

Dat ze met zo velen in die val trappen, heeft nog een goede reden. Alternatieve therapeuten hebben wel degelijk iets te bieden, iets wat critici vaak over het hoofd zien: veel persoonlijke aandacht, betekenis geven aan lijden, zingeving, een luisterend oor en vaak een eenvoudig verhaal. Mensen fleuren daarvan op en voelen zich meteen beter. Vervolgens krijgen ze sprankeltjes hoop op verbetering, of soms zelfs uitzicht op genezing, tegen de wetenschap in. Zo blijven ze teruggaan en betalen. Ze kopen hoop.

Hoop is een houvast. Wie wanhoopt, glijdt weg. Hoop doet leven, ook valse hoop. Het is iets als ‘nee heb je en ja kun je krijgen’. Hoop geeft kracht om door te gaan in moeilijke tijden. Als de uitkomst later tegenvalt, volgt echter de teleurstelling. En de spijt, om de verloren centen waarmee ze misschien mooie reizen hadden kunnen maken of andere leuke dingen hadden kunnen doen.

Toch moeten velen dat zelf ondervinden. Hen helpen met wetenschappelijke argumenten lukt niet. Als je mensen vertelt dat handoplegging de tumor niet uit hun hoofd zal verdrijven of dat kerriepoeder in capsules hun artrose niet zal genezen, dan maak je hen kwaad. Ik begrijp nu beter waarom ik hen soms zo kwaad krijg. En wie ben ik om hen dat laatste greintje hoop te ontnemen? Gelukkig combineren de meeste mensen hun alternatieve therapie met reguliere behandelingen en wedden ze voor alle zekerheid op 2 paarden. Want ergens in hun achterhoofd weten ze het ook wel.