Op kerstavond 1989 werd VTM-journalist Danny Huwé doodgeschoten in Boekarest. De commandant van dienst ontkent nu dat hij schuld had aan de dood van de reporter.
In een brief van 7 januari richt commandant Petre Teaca zich tot Marc Verhaert, een van de eerste Vlamingen die na de revolutie van 1989 naar Roemenië reisden om de getroffen bevolking te helpen. Daarin ontkent hij alle betrokkenheid bij de dood van VTM-reporter Danny Huwé. Verhaert had contact gezocht met de man omdat hij aan 25 jaar Roemeense revolutie: verhalen met een Belgisch tintje werkte, een boek waarin hij ook de dood van Huwé behandelt. Teaca’s antwoord verbaast Verhaert niet. ‘Hij wil zichzelf goedpraten.’
Danny Huwé had die dag de pech dat de tv-ploeg onderweg naar het centrum van Boekarest de verkeerde afslag nam. Zo kwamen ze terecht in een militaire wijk waar flink gevochten werd door het leger, de beruchte Roemeense veiligheidsdienst Securitate en opstandelingen. In de buurt van het Razoareplein, waar Huwé werd doodgeschoten, bevinden zich niet alleen de kazerne van de grenswacht, maar ook het ministerie van Landsverdediging en de militaire academie.
Toen het schieten begon, sprongen Huwé en de drie andere leden van zijn reportageploeg meteen uit de auto en legden ze zich plat op de grond. Huwé zou vervolgens een beweging gemaakt hebben, mogelijk om een tekst in te spreken voor het VTM-nieuws. Hij werd dodelijk getroffen. Pas tegen de ochtend durfden zijn collega’s op te staan en te vluchten. Het lichaam van Huwé werd later naar de kazerne overgebracht. Daar werd zijn stoffelijk overschot zelfs bespuwd door soldaten die hem aanzagen voor een terrorist.
De dood van Danny Huwé is nooit officieel onderzocht. ‘Na lang aandringen nam Petre Teaca eindelijk contact met me op. Die man had toen de leiding over de grenswachtkazerne van waaruit de VTM-journalist beschoten werd. Hij heeft zijn hele leven gezwegen over wat er toen gebeurd is. Ondertussen is hij 81 jaar, hij is ziek. Toen de priester van zijn dorp hem vertelde dat ik een boek over de Roemeense revolutie aan het schrijven was, heeft hij me een brief geschreven. Daarin betreurt hij het overlijden van Huwé, maar hij wijst alle beschuldigingen van de hand.’
Marc Verhaert had nochtans van verscheidene soldaten vernomen dat kolonel Teaca persoonlijk het bevel had gegeven om het vuur te openen. ‘Sterker nog: drie dagen na de feiten werd de bevelhebber door de latere Roemeense president Iliescu bevorderd tot generaal-majoor voor “bewezen wapenfeiten”.’
Teaca roept de chaos die er in die periode in Boekarest heerste in als verdediging. Er was paniek. Overal werd in het wilde weg geschoten en de zichtbaarheid op het Razoareplein was slecht door mist en sneeuw. Volgens Teaca is er niet geschoten vanaf zijn kazerne. ‘Persoonlijk weet ik niet of een commandant of korpsoverste het bevel tot schieten gegeven heeft’, besluit hij zijn brief. Dat klopt volgens Marc Verhaert totaal niet. ‘Er zijn talloze getuigen die het tegendeel beweren.’
Petre Teaca lijkt de schuld te willen afwenden op de zogenaamde ‘volkswachten’. Dat waren patriotten die in bedrijven de arbeiders moesten verdedigen. Het Roemeense leger had de volkswachten enkele dagen daarvoor bewapend, maar volgens Teaca konden velen van hen niet omgaan met wapens en schoten ze in het wilde weg, zonder enig bevel.
Michel Vandersmissen
‘Talloze getuigen beweren dat Teaca het bevel gaf om te schieten.’
