Net als zijn voormalige buurjongens Axel Witsel en Kevin Mirallas lijkt Nacer Chadli klaar voor de internationale top. ‘Hij is en blijft een tovenaar met de bal, altijd mooi met de borst vooruit. ‘

Thier à Liège oogt grijs en grauw op het middaguur in de kiemmaand april. Sirenes weerklinken constant en bepalen duidelijk het straatbeeld. De weg ligt vol putten en een voetbalterrein op amper vijfhonderd meter van de ouderlijke woonst van Nacer Chadli (21) ligt er desolaat bij. De ruiten van de kantine zijn stukgeslagen, het terrein niet onderhouden en bijzonder hobbelig. Deze buurt heeft duidelijk nood aan een stevige opfrisbeurt. Getuige daarvan het naburige tankstation, dat gesloten is maar waar er constant volk af en aan loopt.

Niks van die tristesse is te bespeuren wanneer we, bij afwezigheid van moeder Fatima Chelki, op bezoek bij zoonlief in Enschede, worden opgewacht door oudste zus Samira (27). Deze sociaal werkster, opvoedster in een centrum voor daklozen, straalt van geluk. De sfeer is ontspannen en gemoedelijk, animo en lachsalvo’s stijgen wanneer ook jongere broer Amine (26) – een boekhouder bij FN Herstal – en jeugdvriend Jonathan Robaye (22) – aan de slag bij Ikea – ons vervoegen. “Wij zijn gewoon een spontane bende”, stelt Samira.

Vader Ramdan Chadli, die vroeger in ons land aan de kost kwam als meubelmaker, keerde na de scheiding van zijn echtgenote terug naar Marokko. Het had echter geen invloed op de hechtheid van het gezin. “In totaal zijn we met vijf kinderen”, gaat Samira verder. ” Jamal Boukili is 35 en komt aan de kost als buschauffeur bij de Waalse vervoersmaatschappij TEC, terwijl onze jongste zus Naoual op haar 25e stage loopt als advocate en hier nog als enige bij mama woont. ( knipoogt) En zoals je weet verdient Nacer zijn brood als profvoetballer.”

Sublieme techniek

Het voetbalverhaal van Chadli oogt tegenwoordig heel fraai, lichtelijk emotioneel zelfs. Zonder de sport leek de toekomst van de Marokkaanse Belg fragiel, nu kan hij vooruitblikken naar een wereld van glamour en roem. Een totaal andere sfeer dan die waarin hij opgroeide, onder de rook van de staalfabrieken in Luik. Lang dreigde er namelijk een perspectief zo grauw als de lokale wolken vol gif en roet. Dat beseffen ook Samira, Amine en Jonathan.

Jonathan: “Ons geluk zat in de kleine dingen. Bijvoorbeeld spelen op het pleintje hier tegenover. Uren stonden we op dat veld, dat er heel slecht bij lag, maar waar we met onze vrienden voetbalden, het liefst tot ’s avonds laat. Vraag maar aan Axel Witsel en Kevin Mirallas.”

Amine: “Mocht Nacer geen sportman zijn, dan zou hij graduaat marketing of internationale betrekkingen hebben gestudeerd.”

Samira: “Nee, dat was gewoon ondenkbaar. Hij moest slagen in het voetbal, daar zou alles voor wijken. Ondanks de tegenslagen die hij diende te overwinnen. Want ik kan je garanderen dat Nacer al veel klappen incasseerde.”

Jonathan: “Dat hij talent had, was van jongs af aan overduidelijk.”

Amine: “We maakten zelf onze ballen van papier, om beneden in de gang van ons huis te spelen. Dat ik me aansloot bij de club, op wandelafstand van ons huis, betekende een stimulans voor Nacer. Bij het geringste straaltje zon stonden we tegen de bal te trappen. Ieder kind uit de wijk wist dat er wedstrijden werden afgewerkt op ons pleintje. Het bracht behoorlijk wat volk naar hier, want wij beschikten over een dreamteam dat je moeilijk kon verslaan.”

Jonathan: “Wat wil je? Met Nacer, Axel, Kevin en ook Jonathan Legear beschikten we over een heel complementaire ploeg die op elkaar was ingespeeld, waar echte vriendschap de basis vormde. Je kon de bal van Axel en Nacer gewoon niet afpakken. Vooral de techniek van Nacer was gewoonweg subliem.”

Samira: “Hij imiteerde de bewegingen van Zinédine Zidane, na ze eerst uitvoerig te hebben bestudeerd op televisie. Daarna volgde de praktijk, eerst in onze tuin. Maar de echte gallery play volgde in de partijtjes, tot wanhoop van ploegen die hier zelfs kwamen aandraven met een heuse coach.”

Amine: “Dat waren fantastische tijden, want wij bleken onklopbaar. In de agglomeratie van Luik werden die balgoochelaars gevreesd. Toen was Nacer nog een fijn en mager mannetje, wat hem bij Standard later volledig ten onrechte werd verweten. Technisch en tactisch stelden zich weinig tot geen problemen, alleen fysiek wel blijkbaar. Mehdi Carcela was ook niet van de grootsten, maar had wel die agressiviteit in zich en zette zijn voet in het duel.”

Samira: “Hij wilde de anderen niet blesseren en was die spelvorm niet gewoon.”

Jonathan: “Inderdaad, bij ons deed de bal het werk en moest je de duels niet aangaan.”

Amine: “Nu is Nacer veel meer een atleet.”

Jonathan: “Een frigo, bijna niet meer te verplaatsen.”

Samira: “Bij AGOVV werd hij veel sterker.”

Amine: “Die déclic kwam er dankzij John van den Brom. Die verplichtte hem mee te verdedigen, verhoogde zijn volume. Dat is ook een vereiste van het moderne voetbal.”

Cocon

Samira: “Dat maakt me dan ook zo blij. Zeker als je weet dat Nacer op zijn veertiende bijna was gestopt met voetbal. Door de scheiding van onze ouders en de houding van bepaalde mensen bij Standard.”

Amine: “Hij zat in zijn puberteit. Wij konden die kwestie al beter een plaats geven, ook al bleek dat mentaal heel moeilijk. Maar Nacer was absoluut geen moeilijke jongen. Alles stond in het teken van het voetbal, zijn ultieme passie.”

Jonathan: “Liever speelde hij met zijn vrienden op ons veldje, waar hij zijn intuïtie en creativiteit mocht volgen, dan bij Standard in een strak keurslijf te worden gedwongen.”

Amine: “Puur op voetbalvlak nam hij een andere gedaante aan. Je herkende hem niet meer, de naturel verdween. Hij miste trainingen, kwam niet opdagen zonder vooraf te verwittigen. Zijn hoofd zat vol raadsels. Bepaalde technische acties mocht hij niet uitvoeren, omdat de trainers ten koste van alles alleen maar wilden winnen. Zo kun je je natuurlijk niet ontplooien.”

Jonathan: “Nacer is en blijft een tovenaar met de bal, altijd mooi met de borst vooruit. ( vol bewondering) Wat een elegante stijl! Ken je die schaarbeweging van Cristiano Ronaldo? In negen van de tien gevallen lukt die ook bij hem. ( lacht) Dat tekent de voetballer zonder complexen of angst, hé. Hij moet zich kunnen uitleven, op techniek en snelheid.”

Samira: “Bij Standard was hij op het einde een vat vol frustraties, het betekende echt een zwarte periode. Nacer is van karakter nogal introvert, het voetbal gold als ideale uitlaatklep.”

Jonathan: “Hij wilde toen echt per direct stoppen, we moesten veelvuldig op hem inpraten.”

Amine: “Op je zestiende van jeugdcoördinator Christophe Dessy moeten horen dat je nooit prof zult worden omdat je het niveau niet aankunt en je absoluut dient te vertrekken: de moed zakte hem echt in de schoenen. Hij werd te snel beoordeeld en veroordeeld. Terwijl Nacer toen net nood had aan psychologische begeleiding. Gelukkig raakte hij via makelaar Kismet Eris onderdak bij MVV.”

Jonathan: “Die Nederlandse benadering kwam er op het juiste moment. De trainer daar staat dichter bij de speler en geeft meer vertrouwen. Hij speelde weer bevrijd en ontplofte op het juiste moment bij AGOVV.”

Amine: “Omdat hij er werd opgenomen in een familie, wat voor Nacer van primordiaal belang is.”

Samira: “Op dat vlak blijft hij een heel gevoelige jongen.”

Jonathan: “Zijn vrienden zal hij nooit in de steek laten en altijd helpen als ze hem bellen. Ik spreek uit ervaring. Maar evengoed vraagt hij ons om advies.”

Samira: “Toen hij zijn eerste profcontract tekende, begon mijn moeder spontaan te wenen van geluk en blijdschap.”

Amine: “Omdat je niet uit het oog mag verliezen welke lange weg hij diende af te leggen. Dat hij uit een ongelofelijk dal omhoog klom, is vooral zijn verdienste. Je moet toch mentaal sterk zijn om al die tegenslagen te overwinnen. Hij krijgt nu pas de geschenken voor zijn jarenlange inzet. Maar Nacer blijft realist, die negatieve zaken uit het verleden zitten nog in zijn achterhoofd opgeslagen. En wij zijn er om hem daar constant op te wijzen.”

Jonathan: “Hij is nog altijd maar 21 en heeft een mooie toekomst voor zich. Zijn maturiteit is groot, want sinds zijn 18e woont hij alleen.”

Samira: “Wij wisten dat hij zoiets kon. ( grijnst) Alleen heeft hij af en toe nood aan het gezelschap van zijn mama. Hij is de jongste, hé.”

Stapsgewijs denken

Jonathan: “Op dit moment staat zijn loopbaan voorop. Alles moet daarvoor wijken, zelfs een vriendin. Hij wil revanche nemen op de mensen die hem iets te snel én te vroeg afschreven.”

Samira: “Nee, het is meer aantonen dat hij wel degelijk over het potentieel en de kwaliteiten beschikt om het te maken aan de top. Zijn drive werkt aanstekelijk, echt waar.”

Amine: “Nacer was bijna het voorbeeld van une enfance perdue, een verloren jeugd, want zijn droom werd hem afgenomen. Als je een mes in zijn rug steekt, dan is het voorbij. Vroeger was hij nog wat naïef, goedgelovig, te vriendelijk door zijn spontaniteit. Nu bijt Nacer echt wel van zich af.”

Samira: “Dat bewonder ik. Al de opofferingen die hij deed, brengen toch iets op.”

Amine: “Standard zal voor de rest van zijn leven de club van zijn hart blijven, als echte Luikenaar, maar ik betwijfel het of hij er ooit nog zal spelen. Daarvoor is de wonde veel te diep.”

Jonathan: “Ik denk dat zijn volgende club wel van een ander kaliber zal zijn.”

Samira: “Mijn gevoel zegt dat Nacer nog een jaartje bij FC Twente moet blijven, om al het goede van de afgelopen maanden te bevestigen.”

Amine: “We zijn daarmee bezig. Het bestuur wil graag zijn contract, dat loopt tot 2013, vroegtijdig openbreken. Hun tevredenheid is groot. Nacer denkt heel stapsgewijs, ook inzake clubs. Fysiek toont hij aan dat hij klaar is voor een nieuwe uitdaging. Ik ben ervan overtuigd dat het beste nog moet komen, hij zit nog maar aan een tiende van zijn intrinsieke mogelijkheden. Daarom werkt hij momenteel na training op zijn mindere punten, zoals zijn kopspel. Het is eenvoudig: Nacer moet er volledig klaar voor zijn, anders heeft het weinig zin om naar bijvoorbeeld een middenmoter in Engeland of Duitsland te vertrekken.”

Jonathan: “Dit is toch prachtig, hé. Wij zijn gewoon de bevoorrechte getuigen van een talentvolle voetballer die succes begint te oogsten. Ik ben daar echt trots op.”

Samira: “Ik ben er zeker van dat Rubenilson, die samen met Daniel Evrard zijn zaken behartigt, hem goed zal adviseren. Hij is zelf een oud-voetballer en weet hoe snel het allemaal kan gaan in de sport.”

Jonathan: “Nacer ken ik ondertussen als mijn broekzak. Barcelona en Real Madrid, het zit toch in zijn hoofd. Vooral het gemak waarmee Lionel Messi voetbalt, intrigeert hem. Hij is een fenomeen, de absolute top wereldwijd.”

Amine: ( komt snel tussen) “Dan ben ik wel de eerste om hem met beide voeten op de grond te houden. Wie presteert, zal wel worden opgemerkt en concrete aanbiedingen krijgen. Maar het is een feit dat spelers die graag eentijdsvoetbal brengen heel erg gewild zijn op de markt. Nacer heeft zelf alle troeven in handen. Bij zijn nieuwe club moet hij respect en vertrouwen voelen. Mocht mijn broertje ooit de kans krijgen om in Londen of Barcelona te spelen, dan zeg ik mijn werk op en volgen we hem. Mijn vrouw en kinderen weten dat. ( lacht) Daar kunnen wij ook aan de slag, zelfs als eerste supporters.”

DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE

“Al de opofferingen die hij deed, brengen toch iets op.” Samira Chadli

“Barcelona en Real Madrid, het zit toch in zijn hoofd.” Jonathan Robaye