De Pro League is (was?) met de installatie van de zogenaamde reviewcommissie voor een keer een voorloper in Europa. Een groepje ex-scheidsrechters moet iedere speeldag de beelden van alle wedstrijden bekijken en zware fouten, die de scheidsrechter ontgingen of te licht bestraft werden, alsnog aankaarten. Gangsters op voetbalnoppen mogen niet langer ongestraft wegkomen met hun wandaden.
Een nobel streven. Gerechtigheid is wat iedereen wil. Ook op het voetbalveld. Deze aanpak zou vooral ook preventief moeten werken. Op de koop toe wordt aan het amateur- en jeugdvoetbal de boodschap gegeven dat misdaad niet loont tussen de krijtlijnen.
Alle clubs gingen akkoord met de opzet. Iedereen zou hier op termijn immers beter van worden. Er zouden minder geblesseerde spelers zijn en de clubs zouden vaker een beroep kunnen doen op hun vedetten.
Bij het eerste geval ging het echter al mis. AA Gentspeler Renato Neto werd met de vinger gewezen en in onvervalste Buffalostijl werd geprobeerd de reviewcommissie meteen en definitief af te schieten. De FIFA aanvaardt niet dat beslissingen van scheidsrechters achteraf gecorrigeerd worden, betoogde blauw-wit.
Een advocaat moet alle middelen aanwenden om zijn cliënt te verdedigen. Johnny Maeschalck deed dus niet meer dan zijn plicht. Uitermate teleurstellend is echter dat een club die geleid wordt door de ex-voorzitter van de Pro League meende het algemeen belang meteen onder de mat te moeten vegen en alles in het werk stelde om een aanslag op de onderste ledematen van een tegenstander onbestraft te laten. Luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden. Hallo, Ivan De Witte?
Nog bedenkelijker is dat het bondsparket niet eens dwars ging liggen. Integendeel, het orgaan dat boven alles voor gerechtigheid moet zorgen, vindt de reviewcommissie overbodig en wil het alleenrecht behouden om achteraf sancties uit te spreken. Een taak die in het verleden al te vaak werd verwaarloosd, wat de creatie van de reviewcommissie noodzakelijk maakte.
Dat het bondsparket zijn taak niet ernstig neemt of slordig uitvoert, bleek nauwelijks twee weken geleden nog. Mo Messoudi gaf in een vriendschappelijke partij tegen Tempo Overijse een tegenstander een mep, met behoorlijk zware gevolgen. Officieel ontsnapte hij aan een zware sanctie omdat de Geschillencommissie moest kiezen tussen een belachelijke boete van 50 euro en een schorsing van minimaal acht speeldagen. Een sanctie die als te zwaar werd beoordeeld.
In werkelijkheid was Messoudi nooit aan een straf ontsnapt als bondsprocureur Marc Rubens, hoewel hij daar intern op werd gewezen, deze zaak niet naar de verkeerde commissie had doorgestuurd.
Voor Messoudi volgde zelfs promotie. Tweedeklasser OH Leuven had hem op staande voet ontslagen, maar eersteklasser Zulte Waregem gaf hem prompt een tweede kans. Iedereen heeft daar recht op, maar wel nadat hij zijn verdiende straf heeft ondergaan. Je zal het slachtoffer maar zijn.
Hoe dan ook, straks heeft het geen zin meer om als kleuters te gaan uitjanken bij de FIFA. De Wereldvoetbalbond lijkt stilaan klaar om videotechnologie toe te laten. Op het WK in Brazilië werd voor het eerst doellijntechnologie gebruikt en op het FIFA-congres in juni liet voorzitter Sepp Blatter weten dat hij openstaat voor verandering. Nederland kreeg alvast de toelating om te experimenteren met tv-beelden.
Er komt bovendien zware druk vanuit Engeland. Bondsvoorzitter Greg Dyke en Mike Riley, de grote baas van de scheidsrechters, leiden de lobby voor wat zij ‘robo-refs’ noemen. Ex-scheidsrechters die voor een scherm zitten en hun collega’s op het veld advies geven. “Waarom niet de middelen gebruiken die voorhanden zijn?”, aldus Riley.
De grote doorbraak zou voor maart 2015 kunnen zijn, als de jaarlijkse bijeenkomst van de IFAB (International Football Association Board) plaatsvindt. Deze International Board bestaat uit acht behoorlijk conservatieve leden, maar de helft van hen zijn Britten en zij zouden niet ongevoelig zijn voor het lobbywerk van de Engelse bondsvoorzitter.
DOOR FRANÇOIS COLIN
In onvervalste Buffalostijl wordt geprobeerd de ‘reviewcommissie’ meteen en definitief af te schieten.
