Over de culturele bagage van de Belgische dame in de regering-Macron

Frans minister van Cultuur Françoise Nyssen in Parijs, 18 mei 2017. © AFP
Ludo Bekkers
Ludo Bekkers Kunst- en fotografierecensent

Frans president Emmanuel Macron heeft het ministerie voor Cultuur toevertrouwd aan een Frans-Belgische dame, Françoise Nyssen. Wat weten we over haar?

Françoise Nyssen (Etterbeek, 1951) is de kleindochter van bankier en mecenas Henri Le Boeuf – vader van haar moeder – die zijn naam heeft gegeven aan de unieke concertzaal van BOZAR waar binnen enkele weken de prestigieuze Koningin Elisabethwedstrijd, ditmaal voor cello, zal plaatsvinden.

Françoise Nyssen is ook de dochter van Hubert Nyssen die de uitgeverij Actes Sud heeft opgericht. Nyssen was er zelf directievoorzitter tot ze minister werd. Na haar benoeming heeft ze die functie en het bijhorende salaris meteen opgegeven.

Actes Sud is begonnen als kleine uitgeverij, maar is intussen uitgegroeid tot een monument. De uitgeverij specialiseert zich in het publiceren van vertaalde literatuur, romans, theaterteksten en jeugdboeken. Het heeft het moederhuis in Arles geen windeieren gelegd.

Voor ze aan de slag ging bij de uitgeverij werkte ze als onderzoekster in een laboratorium voor moleculaire biologie.

Een van de auteurs aangesloten bij de uitgeverij, Svetlana Alexievitch, ontving de Nobelprijs voor Literatuur en drie andere auteurs wonnen al de Prix Goncourt.

Bovendien publiceerde de uitgeverij ook wereldsuccessen zoals de trilogie Millennium van Stieg Larsson en De mooie voedselmachine van de Duitse auteur Giulia Enders.

Ook Vlaamse en Nederlandse auteurs zoals Ivo Michiels, Hugo Claus, David Van Reybrouck, Lieve Joris, Kristien Hemmerechts, Cees Noteboom, Harry Mulisch, Anna Enquist, Hella S. Haasse, Adriaan van Dis en nog enkele anderen passeerden er de revue.

De boeken met halfzachte kaft worden gedrukt op dik, eigeelkleurig papier in langwerpig formaat en stralen daardoor een zekere klasse uit. Samen vormen zij een soort Bibliothèque de l’honnète homme – zowel een sieraad in een boekenkast als een wereldwijde literatuurgeschiedenis.

Nadat Nyssen in 2012 haar zoon verloor – hij stapte zelf uit het leven – koos ze ervoor zich niet te laten verlammen door haar verdriet. Samen met haar echtgenoot richtte ze een bijzondere scholengemeenschap op, Domaine du Possible, om kinderen te helpen die niet passen in het klassieke Franse schoolsysteem.

Op politiek vlak had ze zich al onomwonden uitgesproken voor de kandidatuur van Emmanuel Macron met een argument dat ze ontleende aan Anonio Gramsci: ‘Het pessimisme van de rede verplicht ons tot het optimisme van de beslistheid.’

Voor ze aan de slag ging bij de uitgeverij werkte ze als onderzoekster in een laboratorium voor moleculaire biologie. Nyssen is ook een van de stichters van l’Association Culturelle du Méjan die concerten, tentoonstellingen, literaire en cinematografische ontmoetingen organiseert. Haar belangstelling voor de cinema is niet vrijblijvend. Zo is ze een trouwe deelneemster van het Festival Lumière in Lyon. Dat zij ook op het Festival van Cannes zal passeren hoopt alvast voorzitter Pierre Lescure.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content