PvdA (1)

Met stijgende verbazing las ik de brief van Kris Merckx en Nadine Rosa waarin ze op onbeschaamde wijze de loftrompet steken over Stalin en het glorierijke sovjetcommunisme (“Het laatste woord”, Knack nr. 48).

Beiden zouden moeten worden aangeklaagd wegens negationisme. Het jarenlange terreurbewind van Stalin & Co hebben van het achterlijke landbouwland dat de Sovjet-Unie was, een nog achterlijker industrieland gemaakt waarbij miljoenen mensen in strafkampen stierven of na schijnprocessen werden geëxecuteerd. Dat de voormalige communistische landen nu een sociale, economische en ecologische puinhoop zijn, is het resultaat van tientallen jaren schrikbewind door dictatoriale regimes. Maar fascisme en communisme raakten elkaar wel: beide gebruikten geweld en onderdrukking om hun sektarisch gedachtegoed door te drukken.

PvdA (2)

Het is jammer dat u een forum verleent, zij het dan in de vorm van een lezersbrief, aan de agitprop (agitatiepropaganda) van Kris Merckx. Het is ook jammer dat er in België nog geen wet bestaat die het ontkennen van stalinistische misdaden strafbaar stelt.

PvdA (3)

De woordvoerders van de PvdA stellen dat communisme en fascisme elkaars tegenpolen zijn. Dat klopt. Maar kunnen Kris Merckx en Nadine Rosa het verschil uitleggen tussen doodgemarteld worden door een fascist of door een stalinist? Telkens weer datzelfde deuntje: wie er een andere mening op na houdt, is een fascist. Dat woord zal versleten zijn tegen de tijd dat het echt moet dienen.

PvdA (4)

Wil iemand aan de PvdA duidelijk maken dat de terreurregimes van Hitler en Stalin zich allebei vermomden onder de noemer socialistisch? Een socialisme dat zijn eigen kinderen vermoordde en nu nog door de PvdA als een godsdienst wordt ervaren. Wie dat blijft ontkennen, is een leugenaar.

Abicht/Defoort (1)

Abicht en Defoort (Knack nr. 48, “We zouden samen nogal gensters slaan”) behoren tot de enkelingen die als intellectueel voor hun Vlaming-zijn durven op te komen. Uit het gesprek blijkt hoezeer ze moeten oproeien tegen de anti-Vlaamse gevoelens van hun geestesgenoten. De topklasse van een groep mensen (mag ik van een volk spreken?) die door die gemeenschap is gekozen (politici) en/of betaald (professoren, schrijvers, journalisten), gebruiken de media om hun eigen volk te overtuigen van zijn niet-zijn, van zijn bekrompenheid en van zijn inferioriteit. Ik blijf vragen: wat zit hier achter?

Abicht/Defoort (2)

Het lidmaatschap van de PvdA gelijkstellen met het lidmaatschap van de Germaanse SS tijdens de bezetting geeft geen blijk van zin voor verhoudingen. De Russen (of de Chinezen) zijn niet gekomen, dus kan de PvdA niet collaboreren.

Voorts worden de gemeenschapsperikelen in België ten onrechte vergeleken met de Israëlisch-Palestijnse kwestie. Er zijn nog geen Waalse autobommen ontploft. Overigens valt op dat beiden de gezamenlijke Belgische geschiedenis van Vlamingen en Walen vergeten. Israëli’s en Palestijnen hebben nooit een natie gevormd met een gezamenlijke geschiedenis.

Het is mij al eerder opgevallen dat Ludo Abicht ook qua repressie en collaboratie geen rekening houdt met de proporties van het door beide aangerichte kwaad. Het aantal slachtoffers van de nazi-terreur overtreft in zeer ruime mate het aantal slachtoffers van de repressie. Als Abicht stelt dat er “onder de Tweede Wereldoorlog een streep moet worden getrokken” vergeet hij de woorden van zijn leermeester Karl Marx: “Wie de geschiedenis niet kent, is gedoemd ze te herhalen.”

Een beetje beweging in ons politieke firmament kan geen kwaad, maar er moet wel duidelijkheid heersen, al was het maar ter wille van die arme kiezer. Is Defoort nu sociaal-democraat of Vlaams-nationalist? Is Abicht nu marxist en communist, groene, of VU’er? Ondermijnen al die dissidenties van verwende intellectuelen niet de politieke basisgegevens (socialisme, christen-democratie, liberalisme) van onze democratie? En wie heeft er baat bij al die verwarring? Driemaal raden.

Achille Van Acker

In “De legende van Aziel Sarbon” (Knack nr. 48) staat dat Achille Van Acker geschreven zou hebben: “Als een koe briest, steken de anderen de staart op.” Ook in het Brugse briesen koeien niet. Wel kan je een koe zien “biezen”: door insecten geplaagd paniekerig en met de staart omhoog ronddraven.

Verder is een bijnaam een “lapnaam” (geen lapjesnaam) en klinkt Achille als Asiel.

VLD-jongeren

“Maagd in de politiek” (Knack nr.49) zegt: “De VLD-jongeren meldden vorig weekend dat het welletjes was met die vedetten”. Niets is minder waar. Het zijn juist de VLD-jongeren die onder meer Anke Van dermeersch en Joyce De Troch in de politiek introduceerden. Ze kregen daarvoor veel kritiek, onder meer (uit de directe entourage) van Guy Verhofstadt. Dat die zich vandaag enthousiast uitlaat over Van dermeersch illustreert enkel het hoge hypocrisie- en opportunismegehalte van de VLD-voorzitter. Dit is een schoolvoorbeeld van politieke recuperatie.

Naschrift.

De VLD-jongeren hebben gelijk. Niet zij, wel Jong-VLD (van het arrondissement Antwerpen) hekelde het binnenhalen van een blik BV’s. Wij hadden even moeite om uit te maken wie tegenwoordig wie is binnen de liberale partij. (J.G.)

Dotatie

In “De aal is zo glad” (Knack nr. 49) blijkt dat politieke partijen de dotatie van racistische partijen willen afpakken. Goed zo, maar waarom zijn andere vergrijpen (corruptie bijvoorbeeld) geen reden om de partijfinanciering aan te pakken? Is corruptie beter dan racisme?

Europa

Het staat journalistiek goed om te trappen naar het Europees parlement en meer speciaal naar de europarlementsleden (“Euroland”, Knack nr. 46). Maar de manier waarop Rik Van Cauwelaert dat doet, is oneerlijk en bovendien onjuist. Bij de Vlaamse verkozenen lopen heel veel degelijke en hardwerkende mensen rond. Ze verdienen beter dan bij mekaar te worden geveegd tot een “pak onbenullen”.

Mia De Vits

In “We hebben allemaal gewonnen” (Knack nr. 49) gaat ABVV-topvrouw Mia De Vits ervan uit dat arbeidstijdverkorting sedert de 48-urenweek wel degelijk arbeidsplaatsen heeft opgeleverd. Ze reageert daarmee op de bewering van Kris Peeters (NCMV) dat werktijdverkorting nog nooit een arbeidsplaats heeft opgeleverd. Die uitspraak past vanzelfsprekend binnen het debat over de veralgemening van de 38-urenweek en naar aanleiding van eerdere vakbondseisen omtrent de 35-urenweek. Het valt overigens op hoever Mia De Vits moet teruggaan in de geschiedenis om het vermeende verband tussen arbeidstijdverkorting en meer banen alsnog overeind te houden. Het zou trouwens een boeiende wetenschappelijke opdracht kunnen opleveren voor een historicus dat verband daadwerkelijk te checken. In een meer recent verleden zien we alvast een relatie tussen de sectoren koplopers van de korte werkweek (banken, verzekeringsmaatschappijen en grote warenhuizen) en de herstructureringen inclusief afvloeiingen die er de jongste jaren doorgang vonden. Overigens situeert Mia De Vits de verdere arbeidstijdverkorting naar eigen zeggen nu “binnen de kwaliteit van het leven: meer tijd voor het gezin bijvoorbeeld”. Dat blijft natuurlijk een eerbare bekommernis maar heeft dus niks te maken met meer tewerkstelling of met de bij de vakbondstop zo geprezen arbeidsherverdeling, wel met een extra sociaal voordeel en met de (her)inrichting van de samenleving. Daar valt best over te praten als het de bedrijfsorganisatie en de (nu al te hoge) loonkost maar niet in het gedrang brengt. Bovendien gaat het om een veel breder maatschappelijk debat. Daarvoor alleen de werkgevers de rekening presenteren, gaat niet op. Overigens blijken de meeste werknemers een hoger inkomen te verkiezen boven arbeidsduurvermindering. Dat blijkt onder meer uit een recente enquête bij de leden van de textielcentrale van het ABVV.

Peter Desmet, Tienen.,Herwig Cuypers, Hannover, Duitse Bondsrepubliek.,Herman Van Ingelgem, Mechelen.,Wim Peeters, Turnhout.,G. De Groot, Halle-Kempen.,Johan de Roey, Antwerpen.,G. Heyvaert, Vilvoorde.,Luc Van Praet, VLD-jongeren vzw, Brussel.