Openbaar vervoer (1)

‘De papegaai van lijn 12’ (Knack nr. 25) is zeer relativerend over het gevaar op het openbaar vervoer. Waarom moet Knack dan zo’n sensationele kaft maken over een stuk onveilige maatschappij dat er dan nog geen is? Het is keer op keer hetzelfde: de media maken het onveiligheidsgevoel. Niet de feiten, noch de migranten of asielzoekers, maar de media ondergraven deze samenleving. Wantoestanden en problemen moeten gemeld, dat is jullie taak, en soms is dat hard voor iedereen. De media beseffen hun impact niet, ze hebben een ongelooflijke macht. Hebben jullie hierover geen visie, of willen jullie bewust het Vlaams Blok voeden?

Openbaar vervoer (2)

Niet alle buschauffeurs van De Lijn zijn onschuldige lammetjes.

Een agressieve buschauffeur weigerde drie jaar geleden een aantal jongeren te laten afstappen. Toen ze eindelijk de kans kregen om bij een bushalte de deur met de noodontgrendeling te openen, vertrok de chauffeur snel met geopende deur. Hierdoor werd onze dochter van de bus ‘geslingerd’. Ze werd zwaar gekwetst en houdt er blijvend letsel aan over. De chauffeur pleegde vluchtmisdrijf. Later schoof hij alle schuld op de jongeren, terwijl alle getuigen op de bus, zowel volwassenen als jongeren, verklaarden dat er ‘geen enkele provocatie’ was geweest.

De chauffeur kreeg van de correctionele rechtbank een uiterst lichte straf, hij rijdt nog steeds met lijnbussen rond. En onze dochter heeft nog steeds haar problemen.

Ik begrijp dat de tram- en buschauffeurs zich na ieder nieuw incident onveilig voelen en daarom reageren. Maar passagiers hebben geen vakbond. En De Lijn behoudt zijn ‘monopolie’ en kan zo veel in de doofpot laten belanden. Agressie is verwerpelijk: maar dan voor iedereen.

De Standaard (1)

Zes jaar maakte ik als redacteur Cultuur de ondoorzichtige besluitvorming, de schaamteloze vriendjespolitiek en de bittere machtsstrijd op de redactie mee (‘De krant werd nieuws’, Knack nr. 25). Toen André Leysen op het ongelukkige idee kwam CVP’er Lou De Clerck aan te werven als baas van de VUM-kranten – een episode waarover ‘De krant werd nieuws’ zwijgt – werden zelfs instructies gegeven over wat Cultuur aardig mocht vinden en wat niet. De Clerck ging, Dirk Achten kwam en werd vervangen door Peter Vandermeersch. Hij mocht De Standaard (te laat) moderniseren en in zijn misleide ijver gooide hij het kind van de degelijkheid weg met het badwater van het AVV-VVK.

Inmiddels is De Standaard een kloon van De Morgen, zonder de kwaliteiten van het origineel. Jonge(re) redacteurs met een profiel zijn ontslagen, oudere dito’s gepensioneerd of op een zijspoor gerangeerd.

Ik begrijp niet wat Manu Ruys en Gaston Durnez daar zo fijn aan vinden. Ik geloof hen ook niet helemaal.

De Standaard (2)

Omdat ik zelf tot de slachtoffers behoorde, las ik met veel belangstelling de bijdrage over het faillissement van de Standaardgroep in 1976. Ik heb me doorlopend geërgerd. Volgens Despiegelaere, Ruys en Durnez ging het blijkbaar alleen maar om De Standaard. Het Nieuwsblad, De Gentenaar, Ons Volk, TV-Ekspres, Zie Magazine, Chez Nous, Periodica, Suncomfort, Friac… nooit van gehoord.

Nochtans zouden ze beter dan wie ook mogen beseffen dat De Standaard, met alle respect, een krantje is met een kwart minder lezers dan pakweg Het Belang van Limburg, een krantje dat alleen maar bestaat bij de gratie van Het Nieuwsblad. Wat minder zelfgenoegzaamheid zou niet misplaatst zijn.

Paars (1)

De groep-Verhofstadt wordt alle lof toegezwaaid (’13 juni’, Knack nr. 24). Wellicht gaat die de geschiedenis in als de man die de staatsschuld van tienduizend miljard op 250 miljoen bracht.

Paars (2)

Opgrimbie waar God een stuk menselijke natuur toebedeeld werd, 11 miljoen voor de charismatisch bewegende prins Laurent, subsidie voor de BSE-boeren, eeuwigdurende reddingspogingen voor Sabena (‘De week in België’, Knack nr. 24 en 25): het riekt verdacht naar de tijd toen de baron, de pastoor, de brouwer en een paar hereboeren het dorp absoluut regeerden. Zoveel is duidelijk: de paars-groene koets stormt onder leiding van de blauwe koetsier Verhofstadt en zijn veelkleurige lakeien spoorslags terug de achttiende eeuw binnen. Heeft iemand soms weet van een bruikbare guillotine?

Opgrimbie

Lezer Neyrinckx (‘Het laatste woord’, Knack nr. 24) verliest uit het oog dat de minister niet over de armoedegrens van een kloosterorde moest beslissen, wel over de opportuniteit om pakweg 200 miljoen gemeenschapsgeld te besteden voor het behoud van een paar hectaren voor het publiek ontoegankelijke bosgrond.

Lenaerts

In ‘De kroonraad van de premier’ (Knack nr. 24) is in de tekst sprake van Lieven Lenaerts waar er Koen Lenaerts moet staan. En Koen groeide op in Edegem, de gemeente waar Leo Tindemans, Mister Europe, om de hoek woont.

Göteborg

Vrijdag 16 juni vond de grootste betoging in de naoorlogse geschiedenis van Zweden plaats met de even eenvoudige als radicale slogan: Sverige ut ur EU (Zweden uit de EU). De twintigduizend Zweedse betogers zien de EU als een constructie van en voor de Europese multinationals. De EU vecht een concurrentieoorlog uit met het Amerikaans en Japans kapitaal. Daarom drukt ze de lonen, breekt ze de sociale zekerheid af.

Deze betoging was een ramp voor de Zweedse regering die in zes maanden tijd meer dan 40 meetings had georganiseerd om de Zweden ervan te overtuigen dat ze wel kritisch mochten zijn, maar dat ze het Zweedse lidmaatschap niet ter discussie mochten stellen.

In de uren voor de betoging was het wel even spannend voor de organisatoren. Iedereen wilde weten of het inderdaad oorlog was in Göteborg (‘De slag om het beeld’, Knack nr. 25).

De betoging verliep vreedzaam, maar haalde niet eens de kranten. Alle commentatoren focusten op het geweld dat zich ver van deze betoging afspeelde.

Stierengevechten

Op het einde van ‘Sterven om vijf uur ’s middags’ (Knack nr. 24) komt de aap uit de mouw. Kinderen lopen minder gevaar bij het bijwonen van een corrida dan in de buurt van fanatieke dierenbeschermers. Dit is echt schandelijk.

Stefan Van Loock is de ideale westerse katholieke mens voor wie het ‘dier’ het ‘beest’ is dat ons aan onze dierlijke afstamming herinnert. Toch vreemd dat de kerk, die elke vorm van leven beschermt, de dieren achterwege laat.

Gerecht

De ongenuanceerde uitlatingen over het echtscheidingsvonnis en de beschikkingen en voorlopige maatregelen tijdens de echtscheidingsprocedure (‘De beelden van de bende’, Knack nr. 23) en de tendentieuze wijze waarop hier aan journalistiek gedaan wordt, draagt in grote mate bij tot het afbrokkelen van het rechtsgevoel en het vertrouwen van de burger in rechterlijke uitspraken.

Het stuk gaat blijkbaar voort op wat in de procedure voor het assisenhof in Antwerpen aan bod is gekomen, maar het ontgaat de auteur blijkbaar dat er in strafzaken andere bewijsregels gelden dan in burgerlijke zaken en dat de procesvoering volkomen anders is.

Louter uit de pleidooien in een assisenproces informatie halen, is een hachelijke zaak, vooral omdat de invalshoek die van de verdediging van de beschuldigde is.

Op grond van deze niet gecontroleerde gegevens vragen stellen over de aansprakelijkheid en de bedoelingen van de rechter die uitspraak deed in de echtscheidingszaak, zich afvragen of hij het dossier wel heeft opengemaakt en of hij door zijn voorzitter op het matje is geroepen om uitleg te geven, getuigen van een gebrek aan journalistieke eerlijkheid en daardoor van een gebrek aan respect voor de onafhankelijke rechterlijke macht.

Naschrift

In tegenstelling tot wat persraadsheer Snelders lijkt te denken, is ondergetekende wel degelijk naar school geweest. Hij haalde daar zelfs een diploma: dat van licentiaat in de Rechten. Ondergetekende weet dus dat er een verschil is tussen het burgerlijk recht en het strafrecht. Maar de man die dat echtscheidingsvonnis in de nek gekletst kreeg en daarop tilt sloeg, weet dat niet. En niemand vond het blijkbaar nodig om hem dat uit te leggen. Een van de advocaten nam tijdens het assisenproces de gelegenheid te baat om zich te verontschuldigen voor het optreden van zijn confraters tijdens de echtscheidingszaak. De persraadsheer mist de kans om hetzelfde te doen voor zijn beroepsgroep. Magistraten zijn, zoals iedereen weet, geen mensen: zij maken nooit fouten.

Hubert van Humbeeck

Balkan

‘De schrik zit erin’ (Knack nr. 23) behoeft enige nuancering als het gaat om de vergelijking tussen de cola-crisis en de symptomen van onze militairen die uit de Balkan terugkeerden.

Er blijkt slechts een zwakke overeenkomst van de symptomen: vermoeidheid, hoofdpijn, spierpijn en vergeetachtigheid (Balkansyndroom) worden tegenover buikpijn, duizeligheid, hoofdpijn en misselijkheid (massahysterie) geplaatst. Bij massahysterie komen meestal identieke klachten voor bij alle leden van de ‘getroffen’ groep. Onze militairen vertonen sterk fluctuerende klachten. Bij massahysterie spreken we over tieners, meestal vrouwen en een acuut ontstaan. Het Balkansyndroom komt voor bij getrainde mannen die een chronisch klachtenpatroon blijken te vertonen.

Bovenstaande argumenten pleiten voor een andere oorzaak dan massahysterie bij het Balkansyndroom.

Wat de lokale bevolking betreft: die zou geen klachten of problemen hebben. Er zijn talrijke bronnen die het tegenovergestelde beweren en dit kunnen staven met feiten en cijfers. Er werd bij de Europese gemeenschap om humanitaire hulp gevraagd, maar niemand reageerde.

Er loopt een onderzoek naar de mogelijke oorzaken van de klachten van onze militairen. Het lijkt me verstandiger af te wachten wat dit oplevert.

Zonevreemd

‘De naakte eigenaar’ (Knack nr. 22) ruikt naar sensatie. Dergelijke schendingen van de rechten van de mens zijn misschien in dictatoriale landen mogelijk. Maar toch niet in een ‘rechtstaat’ als België.

Als ook maar de helft van dit artikel waar is, dan zouden de talloze mensenrechtenorganisaties die ons land rijk is, toch als één man opstaan om actie te voeren tegen dergelijke praktijken. Of tellen mensenrechten alleen in het buitenland?

Euro

Ik erger ik me aan de grove fouten in verband met de omrekening van Belgische frank naar euro. Ik begrijp dat het niet altijd gemakkelijk is, maar u kan toch ‘ongeveer’ of ‘bij benadering’ voor het omgerekende bedrag zetten.

Knack zou het voorbeeld moeten geven in de juiste omrekening van frank naar euro. De omschakeling zal al moeilijkheden genoeg veroorzaken zonder dat er in uw magazine verkeerdelijk mee wordt omgesprongen.

Geert Raes, Antwerpen.,Marleen Barentsen, Schilde.,Jan Lampo,Jaak Vandyck, voormalig redacteur van Het Nieuwsblad en Zie Magazine,Georges Verschueren, Westende.,Rudolf Siffer, Nieuwpoort.,G. Diels, Bree.,Herman Lodewyckx, Oostende.,Alex Woos, Warsage.