Digitaal leren kan kinderen overal in de wereld nuttige inzichten verschaffen.
Als je veel reist, ook in moeilijk bereikbare regio’s, valt het op den duur op: regelmatig ontmoet je mensen, jongeren ook, van wie je onmiddellijk voelt dat ze veel meer talent hebben dan gemiddeld, maar voor wie je vreest dat ze nooit in omstandigheden terecht zullen komen waarin ze dat talent kunnen laten gelden. Een jammerlijk verlies van mogelijkheden, ook voor de mensheid in haar geheel. Het besef groeit dat een van de positieve neveneffecten van onze explosieve bevolkingsgroei de verhoogde kans is op het opduiken van genieën die voor iedereen een verschil kunnen maken. De Charles Darwins en Steve Jobsen van deze wereld.
Maar niet iedereen kent de zegening van genialiteit. In een wereld die zo snel verandert als de onze, onder meer door de digitalisering en alles wat daarmee gepaard gaat, groeit er her en der weerstand tegen de overmaat van computer- en andere spelletjes waarmee kinderen zoet worden gehouden. Het spreekt voor zich dat overmaat meestal negatieve effecten heeft en dat dosering in veel omstandigheden wenselijk is. Maar het lijkt contraproductief om te pleiten voor het ‘ontdigitaliseren’ van onder meer de onderwijswereld, zoals sommige achteruitgangsoptimisten durven te doen.
In een supplement bij het vakblad Nature bundelde het blad Scientific American een aantal inzichten over de digitalisering van het onderwijs. Die kan een oplossing bieden in een wereld waarin steeds meer studenten een hogere opleiding nastreven, terwijl er steeds meer druk komt op de budgetten van scholen en universiteiten. Vooral voor talentvolle mensen in regio’s waar geen talentvolle leraars voorhanden zijn zou digitalisering een zegen kunnen zijn, op voorwaarde dat de technologie tot bij hen kan worden gebracht.
Steeds meer studies onderbouwen ook de kracht van digitaal leren. Jan Van Looy en zijn collega’s van de vakgroep Communicatiewetenschappen aan de UGent tonen aan dat kinderen van het lager onderwijs die het computerspel Monkey Tales spelen, efficiënter leren rekenen dan kinderen die hoofdrekenoefeningen op papier maken. De kinderen vinden het spel plezieriger dan de oefeningen, waardoor ze er meer rendement uit halen. In het onderwijs zou de interesse voor educatieve games groeien, onder meer omdat de kinderen complexe vaardigheden in de vingers moeten krijgen om de spelletjes goed te kunnen spelen.
Ook in Scientific American werd benadrukt dat spelend leren nog altijd de efficiëntste manier van kennisverwerving voor kinderen is.
