George W. Bush begint aan zijn tweede ambtstermijn als president van de Verenigde Staten.

Er wordt weleens gezegd dat Amerikaanse presidenten zich pas in hun tweede ambtstermijn goed in hun vel voelen omdat ze dan geen rekening meer hoeven te houden met verkiezingen. Het wedervaren van de laatste drie presidenten die acht jaar in het Witte Huis bleven, bevestigt dat verhaal alvast niet.

Richard Nixon zat in zijn tweede ambtstermijn toen de Watergate-affaire hem in 1974 dwong af te treden. In de jaren tachtig raakte de tweede helft van het presidentschap van Ronald Reagan helemaal ondergesneeuwd door het Iran-Contraschandaal, een linke zaak van wapen- en drugssmokkel om de zogenaamde Contra’s aan de nodige middelen te helpen voor hun strijd tegen het rode regime van de Sandinisten in Nicaragua. In de jaren negentig moest Bill Clinton uiteindelijk alle zeilen bijzetten in zijn verdediging tegen de beschuldiging dat hij het parlement voorgelogen had over zijn relatie met de jonge stagiaire Monica Lewinsky. Aan het echte werk kwamen ze toen nauwelijks nog toe.

George W. Bush stelt Amerika deze week een agenda voor zijn tweede ambtstermijn voor, die vooral binnenlands gekleurd is. Hij wil de sociale zekerheid en het pensioenstelsel hervormen – helemaal privatiseren, zeggen zijn tegenstanders – en hij wil er tussendoor voor zorgen dat er in het invloedrijke Hooggerechtshof uitsluitend conservatieve rechters worden benoemd.

Bij een bezoek aan de redactie van Knack zei de Amerikaanse ambassadeur in Brussel, Tom Korologos, vorige week dat de president zijn politieke lijn zal doortrekken. Maar hij wil wel dringend werk maken van een betere relatie met Europa. Hij komt daarom volgende maand naar Brussel voor een bezoek aan de NAVO, maar ook om met de Europese Unie te praten. Hij wil duidelijk maken dat de jaren dat er in Washington bijna alleen in beledigende termen over het ‘oude’ Europa werd gesproken, achter ons liggen.

De Amerikaanse president kijkt nu anders naar Europa, zoals Europa na zijn grote verkiezingsoverwinning ook anders naar hem kijkt. Maar komt hij naar Brussel omdat hij een streep wil trekken onder het verleden, of omdat hij niet anders kan? Washington wil dat de Europeanen na de verkiezingen in Irak een grotere rol spelen in dat land. Fundamenteel is Bush in ieder geval niet van mening veranderd. Hij benoemde zijn juridisch adviseur Alberto Gonzales tot minister van Justitie. Dat die vindt dat het martelen van gevangenen niet in strijd is met het oorlogsrecht, stond zijn promotie niet in de weg.

Hubert van Humbeeck

George W. Bush komt naar Brussel omdat hij Europa nodig heeft.