Jacky Goris (Scholengroep Brussel): ‘Wie op de man speelt, probeert het echte probleem te minimaliseren’

Jacky Goris (Scholengroep Brussel) reageert op de uitspraken van Mohamed Achaibi van de Moslimexecutieve. Die laatste had heel wat bedenkingen bij de berichten van Knack en Terzake over de manier waarop jonge kinderen in sommige scholen bang gemaakt worden door islamleerkrachten.

In de uitzending van Terzake werd mijn naam meermaals genoemd. Daarom wens ik te reageren op een aantal uitspraken van de heer Achaibi, ondervoorzitter van de Moslimexecutieve. Vooral wil ik ingaan op zijn oproep om zo vlug mogelijk aan tafel te gaan zitten.

Wars van de polemiek die er nu ontstaat, gaat mijn bezorgdheid in de eerste plaats naar onze leerlingen. Jongeren moeten alle kansen krijgen om onbezorgd hun persoonlijkheid harmonieus te ontwikkelen en te groeien. Het kinderrechtenmanifest dat kinderen wil laten opgroeien in “een sfeer van geluk, liefde en begrip” draagt ons op om te reageren wanneer die rechten worden geschonden. Ik heb mij vorig jaar, tijdens de maand Ramadan, al verbaasd over de berichten uit onze basisscholen over zeer jonge kinderen die meededen aan de vasten, die geen muziekles wilden volgen en niet wilden zwemmen. Het wordt nu pas duidelijk dat de angstpsychose die sommigen creëren hiervan de oorzaak is. Scholengroep Brussel pleegde hierover herhaaldelijk overleg met de inspecteurs islamitische godsdienst en de pedagogische begeleidingsdienst van het GO!

“Jammer dat het onderwijs geen contact heeft genomen”

Ik betreur dat de heer Achaibi beweert dat er nooit contacten zijn geweest. Rechtstreeks contact met de Moslimexecutieve is daarvoor niet de geijkte weg in het onderwijs, wel officiële kanalen, met name de inspecteurs Islam die op hun beurt met hun hogere oversten, de Moslimexecutieve, dienen te overleggen. In het verleden hebben we altijd onmiddellijk, conform de afspraken die we hierover maakten, de inspectie islam gecontacteerd wanneer islamleerkrachten in onze scholen uitspraken deden die niet stroken met het Pedagogisch Project van het Gemeenschapsonderwijs. Er zijn verhalen bekend – van leerkrachten islam – over geesten, over duiveluitdrijving en uitlatingen over vrouwen en holebi’s die ingaan tegen de humanistische waarden van het GO! De inspecteurs – drie voor 800 leerkrachten! – hebben hier telkens op gereageerd.

Maar de verhalen van onze leerlingen over martelingen in het graf zijn nieuw voor ons. Directies noch leerkrachten, noch opvoeders noch CLB-medewerkers hebben dit ooit gemeld. Ook de leerkrachten islam niet, die nochtans het best geplaatst zijn om de denkwereld van leerlingen met een moslimachtergrond te kennen. De afgrijselijke verhalen en Youtube-filmpjes over het graf en laatste oordeel kwamen pas onlangs aan het licht tijdens gesprekken van Montasser AlDe’emeh met onze jongeren. Dat leerlingen, zelfs van de laatste jaren humaniora, erin slagen hun panische angsten zo goed en zo lang verborgen te houden, zegt veel over de enorme druk die hen wordt opgelegd.

Ook gisteren, donderdagochtend, daags na de eerste uitzending van Terzake, is er meteen een spoedoverleg ingepland met de inspecteurs islam. Maar ook vorig jaar in mei nadat we aan de alarmbel trokken over extreme vormen van het belijden van Ramadan, hebben wij overleg gepleegd en opvolgingsvergaderingen gehouden met twee (van de drie) inspecteurs waarbij we ons plan van aanpak hebben voorgelegd maar tevens duidelijk hebben gevraagd naar de bijdrage van de inspectie en de Moslimexecutieve.

Niet afschuiven op CLB’s

De heer Achaibi heeft het op een bepaald moment over de CLB’s die men hiervoor zou kunnen inschakelen. Hier wil ik toch graag een lans breken voor deze diensten die de laatste jaren, en meer recentelijk na de invoering van M-decreet, overbevraagd zijn. Wij moeten er voor opteren om dit probleem bij de wortels aan te pakken en met andere woorden niet curatief maar preventief tewerk gaan.

“Profilering”

Ik betreur het dat de heer Achaibi mijn oproep afdoet als persoonlijke profilering. Wie zijn nek uitsteekt om deze schrijnende toestanden aan te klagen die nooit eerder iemand in de openbaarheid heeft gebracht, loopt inderdaad in de kijker. Dit als profilering afschilderen is niets anders dan een poging om op de persoon te spelen met het gevaar (of de bedoeling?) om de aandacht van de ware inhoud af te leiden en de boodschap te minimaliseren.

Ik stuur nog vandaag een uitnodiging aan de heer Achaibi om hem zo vlug mogelijk te ontmoeten. Ik maak mijn agenda wel vrij, in het belang van onze leerlingen.