Lies Corneillie (Groen)

‘Het stadsbestuur maakt van Leuven de stad die het niet wil zijn’

Lies Corneillie (Groen) Schepen van Wonen in Leuven

Leuven gaat niet meer in zee met LIVE Entertainment en draagt Marktrock dus feitelijk ten grave. De hetze is al weer wat gaan liggen, terwijl het essentiële debat nog niet is gevoerd. Dat is niet of Marktrock wel of niet in Leuven moet blijven, maar wel: wat voor stad wil Leuven zijn?

Heel wat niet-Leuvenaars denken dat Leuven op z’n gat valt tijdens de zomer. Alsof de exodus van de studenten meteen ook alle leven uit de stad zuigt. Niets is minder waar. De stad heeft even tijd nodig om terug in zijn plooi te vallen en Leuvenaars moeten zoeken naar hun plekje. Leuven is tijdens de zomer gewoon anders. Een andere versie van zichzelf, met ontzettend veel mogelijkheden, maar jammer genoeg niet altijd zichtbaar.

Ruimte voor creativiteit

In 2015 kreeg de zomer in Leuven met Het Groot Verlof een nieuwe naam. Het straattheaterfestival Leuven in Scène sneuvelde, de Beleuvenissen gingen op in Het Groot Verlof en Hapje Tapje bleef de grote publiekstrekker. Het stadsbestuur evalueerde Het Groot Verlof 2015 eenzijdig als positief. Ook ik maakte een evaluatie en vroeg Leuvense generatiegenoten naar hun mening. Velen reageerden laconiek. ‘Was dat dat met dat logo op de Grote Markt?’ of ‘Weinig om warm van te worden, laat staan iets om voor thuis te blijven!’ Zij voelden zich niet bepaald aangesproken of geprikkeld door Het Groot Verlof, het Leuven-gevoel was zoek, er was weinig om trots op te zijn of mee uit te pakken bij vrienden uit andere steden.

Het stadsbestuur maakt van Leuven de stad die het niet wil zijn

De gesprekken gingen naadloos over van de concrete voorbeelden uit de zomer naar een groter pijnpunt in onze stad: het gevoel dat er ruimte voor creativiteit en initiatief ontbreekt. En dat is in combinatie met torenhoge woningprijzen, voor een groeiende groep Leuvenaars (ik noem hen voor het gemak tussen 25-35 jaar en kinderloos,) de reden om Leuven in te ruilen voor steden als Brussel, Mechelen of Antwerpen. Creatieve en betrokken Leuvenaars die mee de stad willen maken, krijgen er de ruimte niet voor en voelen zelfs weerstand. En als zij uit de stad vertrekken, dreigt de dynamiek wel te verdwijnen.

Het is de vinger op een gevoelige wonde: clichés over ‘provinciestadje’ of de ‘stad in zomerslaap’ zijn immers nooit ver weg. En die wonde genees je niet met Martrock of een ander inwisselbaar event meer of minder. Een straffe zomerprogrammatie met diverse partners en een divers publiek voor ogen, kan wel een sterk tegengewicht bieden tegen die clichés en tegelijk het rijke potentieel van onze stad zichtbaar maken. Alleen helpen Tobback & co met hun bestuursstijl en aanpak de clichés eerder in de hand, dan ze te bestrijden.

Het potentieel is er

Al is het niet allemaal kommer en kwel. De Zomer van Sint-Pieter is klassiek op zijn best, het bewijst dat kiezen voor een specifieke stijl of doelgroep loont. Niet alles moet voor iedereen zijn, vaak voelt niemand zich dan echt aangesproken. Ook M toont met M-idzomer en een gezellige zomerbar op het dak dat het weet om te gaan met Leuven als jeugdige en moderne stad. Piknik Musik is al 5 jaar een even simpel als geniaal concept. Ik genoot ook van het BuRN-festival: het huwelijk tussen Urban Woorden en Straatrijk, dat de groeiende urban scene in Leuven op de kaart zet. Alleen jammer dat festivalletje plaatsvond op de besloten binnenkoer van het jeugdhuis. Geef deze getalenteerde jonge artiesten toch een podium in het midden van de stad, een eigen urban festival waar ze zelf optreden én hun helden kunnen programmeren.

Habitat, een initiatief voor en door jongeren kwam er op vraag van de Leuvense jongerenraad en is een mooi voorbeeld van creativiteit en duurzaamheid. Een groep jongeren kreeg, onder de vleugels van de jeugddienst, carte blanche en bokste een festival in elkaar waar vele andere organisatoren nog wat van kunnen leren. Duurzaam tot in kleine details, kruisbestuiving tussen artistieke disciplines, participatie in praktijk. Grote valkuil is natuurlijk dat deze jongeren volgend jaar opnieuw binnen de voor hen afgelijnde speeltuin aan de slag mogen. Terwijl we de Habitat-jongens, die intussen de kneepjes van het vak kennen, nu de kans moeten geven om zelf de lijnen van de Leuvense zomer te gaan hertekenen.

Leuven, het cliché dat we niet willen zijn

Leuven heeft een uniek karakter, maar het lukt (nog) niet om dat te vertalen in een inspirerend verhaal voor de zomer van Leuven, in een trots Leuven-gevoel, in iets wat ons in België , laat staan internationaal op de kaart zet. Daarvoor hebben we een stadsbestuur met meer visie én ambitie nodig.

Leuvenaars met ideeën en goesting zijn er genoeg: van cafébazen op de Oude Markt, tot jongeren op de schoolbanken, van de erfgoedsector tot het jeugdwerk.

Want Leuvenaars met ideeën en goesting zijn er genoeg: van cafébazen op de Oude Markt, tot jongeren op de schoolbanken, van de erfgoedsector tot het jeugdwerk. Aan het stadsbestuur om met Het Groot Verlof een hefboom te zijn voor die creativiteit en goesting. Zet alle diverse spelers samen, laat hen brainstormen en geef de ruimte om hun ideeën waar te maken. Het stadsbestuur zal dan moeten leren om die ruimte vooral niet altijd zélf te willen invullen, en om ruimte te geven zonder de boel te willen beheersen. Om de rol van facilitator te spelen, een kader te scheppen waarbinnen kruisbestuiving en samenwerking kan ontstaan. Om financiële, materiële en praktische ondersteuning te bieden en bottom-up initiatieven vooral niet tegen te werken.

Volgende zomer hoop ik dus als trotse Leuvenaar te kunnen genieten van wat onze stad in zijn mars heeft. Om traditionele events in een fris kleedje te zien met nieuw talent op en naast het podium, om verrassende kunst op nieuwe plekken te ontdekken, de ene dag van klassiek en de andere van hiphop te proeven, een kindervoorstelling in het park of een beiaardconcert tijdens Hapje Tapje. Voor elk wat wils, en zeker ook enkele feestjes waar je kan dansen tot in de vroege uurtjes…

Zonder visie of ambitie van het stadsbestuur kunnen we van zo’n zomer alleen maar dromen, en dreigt Leuven meer en meer te gaan lijken op het cliché dat we niet (willen) zijn.

Partner Content