‘Heeft ook Beke stilaan de buik vol van een Vlaanderen waarin afspraken niet voor iedereen gelden?’

Minister-president Geert Bourgeois (N-VA) gaat ervan uit dat Uplace er komt. CD&V-voorzitter Wouter Beke is daar minder zeker van.

Eerst begon de federale regering zich met grote regelmaat vast te lopen in grote meningsverschillen en kleine rellen. Nu lijkt ook de Vlaamse regering de kiezers duidelijk te willen maken dat er in haar schoot meningsverschillen leven. Neem Uplace, het veelbesproken winkelproject van Bart Verhaeghe in Machelen. Minister-president Geert Bourgeois (N-VA) gaat ervan uit dat Uplace er komt. CD&V-voorzitter Wouter Beke is daar minder zeker van.

Was het alleen politieke intuïtie van Beke dat hij afstand nam van de interviews die Bart Verhaeghe vorig weekend gaf, en waarin hij in zijn eigen brutale stijl aangaf dat Uplace er toch komt, ondanks de lopende procedures? Of heeft ook Beke stilaan de buik vol van een Vlaanderen waarin afspraken en gevraagde inspanningen niet voor iedereen gelden, of toch niet in dezelfde mate?

Kritiek van kniesoren

Bart Verhaeghe had er weinig moeite mee om ettelijke krantenpagina’s te vullen met lof voor zichzelf en zijn eigen projecten, op kop het betwiste Uplace-winkelcomplex te Machelen: ‘Een Vlaamse vuurtoren waar ze vanuit Londen, Parijs en Berlijn naar zullen komen kijken.’ Een kniesoor zou zeggen: van een vuurtoren is het juist de bedoeling dat men er helemaal niet naartoe hoeft te reizen, maar dat men zijn licht al van grote afstand kan zien.

Juist dat overkomt Bart Verhaeghe voortdurend: kritiek van kniesoren die afdingen op zijn initiatieven. Dus legde hij opnieuw uit waarom die critici het fout hebben, waarom politici te gemakkelijk aan het handje lopen van querulanten, en herhaalde hij dat het land naar de verdommenis gaat als ondernemers zoals hij geen welvaart meer mogen creëren. ‘Uplace zal ons uit de middeleeuwen halen.’ Wij lijfeigenen en laten kunnen hem dus beter dankbaar zijn, onze Vlaamse Lorenzo il Magnifico: Bart De Beschaver.

Scheidsrechter onder vier ogen

Zondag kwam diezelfde Bart Verhaeghe andermaal in het nieuws. Dit keer als voorzitter van Club Brugge. Verhaeghe werd als een diefje betrapt toen hij tijdens de rust van Club-Moeskroen de scheidsrechter een bezoek onder vier ogen bracht. Dat hoort niet, maar dat is Bart Verhaeghe een zorg. Het hoorde vorig seizoen ook niet toen hij een vrouwelijke steward naar de keel greep omdat ze zijn vijftienjarige zoon toegang tot de neutrale zone ontzegde.

In het voetbal leert de gewone man waarom Bart Verhaeghe zo over de tongen gaat in de Wetstraat. Een ondernemer als Verhaeghe benadert scheidsrechters op krek dezelfde wijze als andere decisionmakers. De beslotenheid van de achterkamer maakt deel uit van de modus operandi.

Dat straalt stilaan af op de politici en de regeringen die zaken met hem doen. Bart Verhaeghe maakt er geen geheim meer van dat hij vindt dat ’s lands bestuurders de regels en wetten zo moeten toepassen dat ze zijn eigen belangen dienen. (Al vindt hij Uplace ook een zaak van algemeen belang: het genereert welvaart en creëert werkgelegenheid.) Geert Bourgeois zou niet de eerste Vlaamse regeringsleider zijn die aan die druk lijkt te bezwijken. Tot vorig jaar overkwam Kris Peeters hetzelfde.

De bocht van Beke

Misschien is het juist een goed teken dat de CD&V een ‘bocht’ maakt. Misschien voelt de partij aan dat deze regeringen nooit uit de startblokken raken als ze niet eerst de indruk wekken dat ze eerlijk, billijk en rechtvaardig zijn voor alle inwoners van dit land, en voor elke betrokken partij. Een regering kan en mag inspanningen eisen van werknemers en werklozen, van ouderen en studenten, van cultuurminnaars of trein-, tram- en busreizigers. Maar ze kan dat niet, als ze tegelijk de indruk geeft dat verzekeraars de bedrijfspensioenen niet meer netjes hoeven uit te betalen. Als ze toelaat dat cafébazen die dat niet willen, geen witte kassa hoeven te installeren. Als ze in het stof kruipt van een ondernemer als Verhaeghe, die laat uitschijnen dat wij hem beter dankbaar zouden zijn omdat hij in dit land nog überhaupt geld wíl verdienen. Een regering die de indruk geeft te leven in knechtschap van de rijken en de machtigen, dwingt steeds moeilijker respect af bij het almaar soevereinere volk.

Dat hebben Bart Verhaeghe en Geert Bourgeois nog niet helemaal begrepen. En Wouter Beke mogelijk wel.