Eva De Roovere, singer-songwriter: ‘In Amerika voelde ik voor het eerst in mijn leven heimwee’

Eva De Roovere is singer-songwriter. Onlangs verscheen haar nieuwe plaat Hier en nu. Maar hoe is zij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had zij 28 minuten en 48 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Ik ben verbouwereerd door de oorlog die Rusland begonnen is. Na de Tweede Wereldoorlog was er de rotsvaste overtuiging van ‘nooit meer oorlog’. Nu brengt iemand als Poetin die toch weer naar Europa.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Als mensheid moeten we beseffen dat we allemaal met elkaar verbonden zijn en dat we iedereen nodig hebben. Maar erg concreet is dat helaas niet.

Wat is uw grootste prestatie?

Een vrouw zijn, op mijn eigen atypische manier: geen kinderen, een eigen carrière. Ik heb altijd geprobeerd om uit te stijgen boven wat de maatschappij verwacht en het leven te leiden dat ik wil.

Wat is uw grootste mislukking?

Ik heb 12 jaar lang een hond gehad, Lhasa. Ze kwam op haar twee jaar uit het asiel en we kregen een fantastische band. En toch voelde ik aan het einde van haar leven ineens spijt. Hoe kan het dat wij als mens zo veel controle willen uitoefenen over een ander levend wezen?

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Ja! Ik heb het zelfs geprobeerd, door ongeveer een jaar in Amerika te wonen en werken, vooral in Los Angeles. Maar voor het eerst in mijn leven voelde ik heimwee, ook naar de taal.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Aan de muziekschool. Ik speelde klarinet en zat daar soms zeven uur per week. Al klinkt dat heel nerdy.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ik ben heel groen opgevoed, mijn papa was een boswachter. Thuis probeer ik zuinig om te springen met water en energie. Maar als muzikant is dat niet zo makkelijk: ik rijd veel met de auto en verbruik veel elektriciteit.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

‘Het concert was fantastisch, maar spijtig dat je geen smaak hebt in kleren.’ Met zulke lullige opmerkingen moet ik eigenlijk lachen.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Ik heb er geen meer. Maar met Lhasa praatte ik de hele tijd.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Op mijn 18e ben ik naar Studio Herman Teirlinck gegaan, maar mijn plan B was een opleiding interieurvormgeving. Intussen ben ik alsnog aan die opleiding begonnen, en soms knaagt het dat ik dat niet meteen heb gedaan.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Voor de muziek en de mode was dat een bloeiende periode. Maar als het betekent dat we voor een wereldoorlog staan, hoop ik uiteraard van niet.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

ET van Steven Spielberg. Die film heeft alles.

Waarover zou u meer willen weten?

Over het leven. Het lijkt alsof een klein deel van de bevolking een of ander geheim heeft ontdekt dat het leven makkelijker maakt.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Ik steun regelmatig doelen als Unicef en Artsen Zonder Grenzen. En voor Artsen Zonder Vakantie heb ik de EP Maisha opgenomen met Mastaki Bafa, een Congolese artiest.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Symbiose. Ik wil mijn verloren tweelingziel vinden, maar ook onafhankelijk zijn.

Vindt u seks overschat?

Zeker niet. Het lichamelijke wordt in het Westen veel te vaak onderschat.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Twee weken.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Ik ben allergisch voor melkproducten, dus die vermijd ik. En ik mediteer.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Als ik zie hoeveel Oekraïners vechten voor de vrijheid van hun land, voel ik enorm veel respect. Maar ik weet niet of ik hetzelfde zou doen voor België.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Goed te leren onderscheiden wat belangrijk is en wat niet.