Wim Helsen verklapt wat wij nodig hebben in Niet mijn apen, niet mijn circus. De titel verwijst naar een Pools gezegde dat ‘dit zijn mijn zaken niet’ betekent.
‘ Wat heeft de wereld nodig? Wat heeft een mens nodig? Wat hebt u nodig? Eenvoudige vragen vragen om ingewikkelde antwoorden.‘ Dat schreef Wim Helsen in 2019 ter aankondiging van zijn zesde show. Een pandemie later deelt hij zijn opgespaarde wijsheid, al dansend en vertellend over de vreemde levenswandel van een zielsverwant.
‘Het beste wat we kunnen doen, is bij de pakken gaan zitten’, zei u over de pandemie in november 2020 in Knack.
Wim Helsen: Ik liet alles op me afkomen. Telkens als de maatregelen teruggeschroefd werden, speelde ik. In de zomer van 2020 speelde ik met Roy Aernouts De wandeling in Oostende. En ik speelde Niet mijn apen, niet mijn circus als korte try-out, opgebouwd rond een idee dat ik toen grappig vond.
Toen?
Helsen: Ja. Ik stapte het podium op als iemand die geloofde dat hij de frontman was van een succesvolle popband, inclusief bassist, drummer, technici en roadies. Het publiek ziet iemand die gelooft iets te zijn wat hij niet is en gaat mee in die fantasie. Dat is plezierig én pijnlijk. Het idee overleefde de tweede lockdown niet. Dus ben ik herbegonnen.
Begrip, dát heeft de wereld nodig.
Betekent dat: zweten achter de schrijftafel?
Helsen: Dat betekende: een verkeersboete krijgen, naar huis gaan en opschrijven wat ik die dag had meegemaakt. Dat is nog steeds het begin van de show. Al pas ik het per speelplek aan. Ik speel een ongezonde, onschuldige figuur die in alles mijn tegenpool is. Al is hij verwant aan wie ik ben en worstelt hij ook met de dingen waar ik mee worstel.
In uw tv-programma Winteruur had u al twee keer dichter Peter Verhelst te gast. Hij behoedt er zich al schrijvend voor zijn overleden vader en moeder te vergeten. Herkenbaar?
Helsen: Ja. (stilte) Kom ik niet weg met een kort antwoord? (lacht) Mijn shows zijn niet enkel dat maar óók dat: spelen voor wie me lief is, of niet meer is. En wat ik in Winteruur doe, is een verlengde van wat ik als cabaretier verlang: met ernst en luim mensen en dingen proberen te begrijpen. Begrip, dát heeft de wereld nodig. Dan is er minder frustratie en meer plek voor generositeit, plezier en uw beste vriend. Wie mijn beste vriend is, verschilt van dag tot dag. Vandaag is dat Max, mijn zoon.
Vladimir Poetin begrijpen: lukt zelfs dát na het zien van uw show?
Helsen: Als ik erin slaag om helder te spelen, lukt dat. Poetin – tot vorig jaar gewoon een vetzak uit een ver land – gelooft in een verhaal van wantrouwen, vijandschap en macht. Hij woont in dat verhaal en daar heeft de hele wereld last van. Velen van ons, ook de figuur die ik in de show speel, zijn slachtoffer van een eigen verhaal waarin ze wonen en geloven, en van waaruit ze alles bekijken. Dat is absurd, lachwekkend en in het slechtste geval destructief.
Bent u klaar om, zoals komiek Chris Rock tijdens de Oscarsuitreiking, klappen op te vangen?
Helsen: Hopelijk zit Will Smith niet in de zaal. (lacht) Ik heb nog nooit slaag gekregen. Tijdens mijn eerste show Heden Soup (2006) verlieten in een Nederlands dorpje enkele toeschouwers de zaal na een scène over de bezwangering en bevalling van de Heilige Maagd Maria. Ik vond het jammer dat die mensen gewoon weggingen. Ik kon perfect uitleggen waarom ik zo over Maria vertelde. Ik kan altijd alles uitleggen. Als iemand moeite heeft met wat ik vertel: zeg dat en ik leg het uit.
Niet mijn apen, niet mijn circus van Wim Helsen gaat op 09 en 10/04 in première in de Arenbergschouwburg in Antwerpen. Info: wimhelsen.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
