‘Ze zijn met velen, zij die overwegen af te haken. Ik ben er één van’

Waar zijn al die vragende, twijfelende politici naartoe? Hoe is het met hun hoop gesteld? Kom buiten, overtuig ons.

Het is met enige schroom dat ik het toegeef, maar vroeg of laat zou het toch naar boven komen. Hier komt het: mijn vertrouwen in de politiek kalft meer en meer af.

In een poging het stinkdier te overstinken, zijn alle centrumpartijen op de dool. Vechtend rollen ze over de straatstenen, in de hoop de extreme kiezer voor zich te winnen. Hoe ze die kiezer willen terugwinnen? Door nuance aan te brengen in het migratiediscours (‘Ja, migratie is een probleem, maar…’), door eigen thema’s op de agenda zetten (‘Koopkracht, koopkracht en nog eens koopkracht!’) en anders gewoon met de slogan: ‘Zij voor het Chinese belang, wij voor uw belang.’

Bij elk debat, elk programmapunt dat wordt gelanceerd, kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat de PVDA en het Vlaams Belang als kwelgeesten door de studiediensten waren. Je zou toch verwachten van een beleidspartij dat ze de complexiteit van de samenleving probeert te kanaliseren? Dat ze duidt en niet klakkeloos overneemt? Dat ze richting geeft en niet hopeloos achtervolgt?

‘Natuurlijk zijn ze hun krediet kwijt. Ik ga op 9 juni niet stemmen’, laat een goede vriendin me weten. En ze zijn met velen. Zij die zullen afhaken. Zij die al afhaakten. Zij die overwegen af te haken. Ondergetekende is er een van.

Elke dag probeer ik de moed bijeen te harken en de hoop te koesteren dat er toch iemand, íémand is die ons even kan doen dromen. Dromen van zijn wereld, van zijn wervende project. Vertrekkend vanuit een eigen programma, de eigen kracht, de extreme oprukkende krachten wegdenkend. Iemand die waarschuwingen van het type ‘Weet waarvoor je stemt, denk goed na voor je X of Y in het stemhokje aankruist’ achterwege laat en de kiezer naar waarde schat. Iemand die op tijd en stond ook eens tegen de kiezer kan zeggen: ‘Ik begrijp je, ik leef met je mee. Misschien is dit ook een mogelijkheid om naar jouw probleem te kijken. Wat als we de voorgestelde oplossingen inderdaad eens in de praktijk zouden brengen? Wat dan? Zou onze wereld dan beter worden? Geloven we dat? Geloof jij dat?’

Waar zijn al die vragende, twijfelende politici naartoe? Hoe is het met hun hoop gesteld? Kom buiten, overtuig ons. Opdat wij, mensen die niet extreem willen stemmen maar zich bijna gedwongen voelen bij gebrek aan een beter alternatief, met volle overtuiging jullie namen kunnen aankruisen.