‘Het identiteitsdebat heeft bij de N-VA alle andere thema’s verdrongen’

Ook politicoloog Bart Maddens spaart zijn kritiek niet, zo lezen we verder in het artikel: ‘De dominantie van de N-VA en van voorzitter Bart De Wever werkt ook op een andere manier verlammend voor de Vlaamse Beweging, zegt Maddens. “Net zoals het Vlaams Blok destijds bepaalt de N-VA vandaag het imago van het Vlaams-nationalisme. De angst om met haar geassocieerd te worden heeft de ruimte voor een engagement binnen de niet-partijpolitieke Vlaamse Beweging fors ingekrompen.”‘

Vastgereden

Het is geen beoordeling, slechts een vaststelling. Maar het is er wel één van formaat: de realiteiten van de N-VA liggen niet meer in lijn met de idealen van de Vlaamse Beweging. Wat is daar dan voor in de plaats gekomen?

Dat lezen we in het artikel van Knack: ‘In september publiceerden eerst Vuye en Wouters, en daarna Maddens opmerkelijke opiniestukken op Knack.be. ‘Het debat over het Vlaanderen van morgen is meer dan een islamdebat’, schreven de zogenaamde ‘V-Kamerleden’. ‘Dat een man een hand moet geven aan een vrouw, is dat nu ineens de suprême doelstelling van de Vlaamse Beweging?’ klonk het pinnig bij Maddens, die de Vlaamse Beweging verweet ten prooi te zijn gevallen aan een ‘institutionele slaapziekte’ en te zwak te zijn om het communautaire opnieuw op de agenda te plaatsen.’

Ook voor wie er niet over nadenkt, is het iedere dag zichtbaar dat het identiteitsdebat bij de N-VA alle andere thema’s heeft verdrongen: ‘Doe zo voort Theo’. Daar horen twee andere vaststellingen bij. De N-VA zit in hetzelfde schuitje als de uiterst rechtse bewegingen in Europa én een samenwerking op lokaal vlak, in Antwerpen, met mogelijke coalitiepartners als Groen en S.PA is zo goed als onmogelijk.

Voeg hier nog aan toe dat het identiteitsdebat het voornaamste onderwerp zal zijn voor de komende kiescampagne van N-VA en de situatie wordt problematisch. Zal het identiteitsdebat net als elders in de wereld ook bij ons de splijtzwam zijn die zowel op federaal als lokaal vlak een behoorlijk bestuur in de weg staat?

Het is vandaag niet langer het separatisme dat op nationalisme steunt dat een behoorlijk beleid, zowel federaal als lokaal, verhindert. Het is een andere vorm van tweedeling, gesteund op het identitaire discours, dat de nieuwe splijtzwam vormt. Dat roept enkele vragen op.

Is het identiteitsdebat, kan het en mag het de inzet zijn van de komende verkiezingen?

Is het in dit Europa, dat stoelt op bepaalde waarden, aanvaardbaar én leefbaar om het identiteitsdebat voorrang te geven op alle andere thema’s?

Is er sprake van een realiteit die deze politieke verenging verantwoordt? Wat is de werkelijke weerslag van migratie op ons dagelijks leven?

Als je het getweet van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) volgt, lijkt het migratieprobleem de oorzaak van alle narigheid en wordt de rust en harmonie in onze samenleving er op elk moment door aangetast.

Overroepen

Als je het getweet van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) volgt, lijkt het migratieprobleem de oorzaak van alle narigheid en wordt de rust en harmonie in onze samenleving er op elk moment door aangetast. Maar is dit wel zo?

Niemand kan ontkennen dat migratie en de effecten ervan zichtbaar zijn, het straatbeeld is er bijvoorbeeld enorm door veranderd. Deze realiteit roept een andere vraag op: hoe gaan we hiermee om? ‘Doe zo voort Theo’? Of kan het ook anders? Bovendien gaat het niet enkel over heden, zowel naar het verleden als naar de toekomst toe weet iedereen welke risico’s er bestaan. Daarmee zijn we opnieuw bij de vaststelling dat N-VA-voorzitter Bart De Wever door wat uit de miserie van de loopgraven kwam te vervangen door het identitair discours, op de ziel van het gehele Vlaamse volk trapt.

Honderd jaar later mag daar toch aan herinnerd worden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog sloegen tien miljoen Europeanen op de vlucht, na de aanval op Antwerpen trokken één miljoen Belgen naar het neutrale Nederland. Als je daar het aantal ‘gedwongen vluchtelingen’ aan toevoegt zijn wij allemaal op de één of ander manier vluchtelingenkinderen.