Flamencogitarist Myrddin De Cauter treedt met zijn familie op tijdens het Bruselas Flamenco Festival in Bozar.
Dat wordt een feest op het podium.
Myrddin De Cauter:(lacht) Het wordt vooral een bijzondere eerste keer. Op verzoek van het festival speel ik samen met mijn vader, mijn zus, mijn twee broers, een van mijn neven en mijn oudste dochter. We zijn een muzikantenfamilie, maar dat betekent niet dat al onze feesten op een concert uitdraaien – meestal niet, zelfs. Mijn vader (muzikant en zanger Koen De Cauter, nvdr) zal enkele liederen zingen. Mijn hert is als een blomgewas bijvoorbeeld, dat op mijn vorige plaat stond, Rosa de Papel. De tekst is een gedicht van Guido Gezelle. Gezelle is de Bach onder de dichters. Zijn hele oeuvre staat bij mij in de kast. Soms slaat de Gezellebevlieging toe, en dan duik ik in zijn allesbehalve simpele maar prachtige taal. Altijd weer inspireert dat me.
Naast de songs met mijn vader breng ik enkele solonummers, een nummer met mijn broer, en ik speel ook samen met mijn dochter, Imre.
Hoe bent u met de flamenco in aanraking gekomen?
De Cauter: Ik ben opgegroeid in een huis waar die emotionele muziek weerklonk. Toen mijn moeder zwanger van me was, luisterde ze bijvoorbeeld vaak naar een liveplaat van de Spaanse flamencogitarist en componist Paco de Lucia. Ik moet die ritmiek voortdurend gehoord hebben in haar buik. Op mijn twaalfde zei ik tegen mijn vader: ‘Ik wil het zelf proberen.’ Hij waarschuwde me: ‘Dit is niet gemakkelijk!’, gaf me een gitaar en ik vond mijn taal. Sindsdien heb ik nauwelijks iets anders gedaan. Ik heb mijn eerste gitaar nog. Ze ziet er niet meer uit, maar ze klínkt voortreffelijk.
Mijn gitaren zijn een onlosmakelijk deel van mijn leven. Nu ligt er eentje op de keukentafel, te midden van de rommel die er altijd ligt op de keukentafel van een gezin.
Gezelle is de Bach onder de dichters. Zijn hele oeuvre staat bij mij in de kast.
Ongetwijfeld heeft ook Imre de smaak zo te pakken gekregen.
De Cauter: Net als haar twee jongere zussen, ja. Zodra Imre vijf was, heb ik haar leren luisteren naar ritmes – muziek is de taal van het ritme. Ze is nu celliste en vindt perfect haar weg in mijn muziek. (gromt) Een gruwelijk gevolg van het internet is overigens dat je online ‘flamenco’ kunt leren. Zo vervliegt het mysterie. Veel gitaristen maken er een sport van om zo snel mogelijk te tokkelen. Maar met techniek alleen maak je nog geen muziek, hè? Zulke flamenco mist een ziel. Met ritmes moet je die ziel delen, pas dan gaat je publiek met een warm hart naar huis. Neem gitarist Rafael Riqueni, die tijdens het Bruselas Flamenco Festival optreedt: zijn muziek ademt zijn getormenteerde ziel uit.
Op welke toekomstplannen broedt u intussen?
De Cauter: Meer samenwerken met BOW, het Brusselse strijkkwartet waarmee ik vorig seizoen enkele keren heb opgetreden. We brachten toen muziek die ik speciaal voor die samenwerking geschreven had. Dat smaakte naar meer! Ik wil ook nog een plaat maken met Imre, en ik zou graag op tournee gaan met flamencodanser Nino de los Reyes. Met hem heb ik onlangs Myfyrio voorgesteld, het eerste deel van mijn vierdelige soloplaat Monstruos Y Duendes. Hij is een meestermuzikant die zijn lijf als instrument gebruikt. Met zijn voeten weet hij in het ritme te stampen én ritmes te creëren die rond de ritmes van de muziek kringelen. De max!
Bruselas Flamenco Festival, van 2 tot 8 maart in Bozar, Brussel. Myrddin De Cauter & familie zijn op donderdag 5 maart te zien. Info: bozar.be.
