3 iconische beelden volgens Knack-fotograaf Tom Verbruggen

Welke iconische beelden moeten we ons voor eeuwig en voor altijd herinneren? We vroegen het aan enkele fotografen van Knack. Voor Tom Verbruggen speelt toeval een belangrijke rol in de totstandkoming van iconische foto’s.

Naar aanleiding van 175 jaar fotografie vroegen we enkele Knack-fotografen welke foto’s voor hen iconisch zijn. Vandaag: Tom Verbruggen. Morgen is het de beurt aan Jelle Vermeersch.

Bekijk ook de keuze van Filip Van Roe en Wouter Van Vaerenbergh

1. Groepsfoto Joy Division

De foto die de carrière van Anton Corbijn lanceerde.
De foto die de carrière van Anton Corbijn lanceerde.© Anton Corbijn

Verbruggen: ‘De foto van Joy Division uit 1979 betekende het begin van de carrière van Anton Corbijn, een groot voorbeeld voor mij en heel wat muziekfotografen. Het was zijn eerste opdracht enkele weken na zijn aankomst in Engeland. Terwijl de fotograaf in de metro iets met zijn camera uitprobeerde, keek Ian Curtis als enige achterom met een blik van “Kom je nog?”. Een paar maanden later zou Curtis zelfmoord plegen en Corbijn wereldberoemd worden. Dit verhaal toont aan hoe het lot door iets puur toevalligs kan bepaald worden. Ik heb het beeld dus enerzijds gekozen voor het verhaal dat erachter zit, maar anderzijds ook omdat het fotografisch gewoon een mooie foto is. Het heeft iets dreigends, iets kouds en dat past volgens mij wel bij de muziek van Joy Division.’

2. Mexicaanse journaliste sterft bij auto-ongeval

Adela Legarreta Rivas kwam net van een schoonheidssalon en was op weg naar een persconferentie naar aanleiding van haar nieuw boek.
Adela Legarreta Rivas kwam net van een schoonheidssalon en was op weg naar een persconferentie naar aanleiding van haar nieuw boek.© Enrique Metinides

Verbruggen: ‘Ik ken het werk van Enrique Metinides nog maar sinds een jaar, maar toen ik deze foto voor de eerste keer zag, was ik daar de hele dag niet goed van. Omdat Metinides goede contacten had bij de politie in Mexico City was hij meestal als eerste op de plaats van een ongeval. Ook op deze foto is te zien dat de fotograaf nog net een foto kan nemen vooraleer de ambulancier een deken over het lichaam van de vrouw kan leggen. Ondanks de gruwel, is dit een fascinerende foto waar je blijft naar kijken. Op een bepaald moment verdwijnt zelfs de oorspronkelijke emotie en komt iets puur esthetisch in de plaats. De vrouw ligt er zo stilistisch bij, haast gedrapeerd als een barbiepop, alsof het allemaal geposeerd is. Toch gaat het om pure gruwel die per toeval werd vastgelegd op beeld.’

3. Een door macheteslagen verminkte Hutu in Rwanda

James Nachtwey kreeg de World Press Photo voor deze foto.
James Nachtwey kreeg de World Press Photo voor deze foto.© James Nachtwey

Verbruggen; ‘James Nachtwey is de beste oorlogsfotograaf ooit. Ik leerde hem tien jaar geleden kennen via een documentaire van Christian Frei waarin hij een minifilmcamera op het fototoestel van Nachtwey vastmaakte. Natuurlijk heb je de iconische oorlogsfotografen als Robert Capa die de landing van Normandië vastlegde en beweerde dat “als je foto’s niet goed genoeg zijn, je er niet dicht genoeg op zit” – de man stierf dan ook nadat hij op een landmijn trapte. Maar hoe Nachtwey erin slaagt om mensen na alles wat ze hebben meegemaakt toch nog hun vertrouwen te winnen en hen op zo’n manier te laten poseren, daar komt pure psychologie aan te pas.’

Partner Content