Toen Kris Peeters in 1991 als 29-jarige blaag directeur van de NCMV-studiedienst werd, kreeg het sociaal-economische debat er meteen een stem bij die luid en regelmatig van zich zou laten horen. Zo maakte Kris Peeters snel naam: zakelijk maar niet te technisch, niet nodeloos agressief maar wel altijd offensief. Die eigenschap, zegt Peeters vandaag, ontwikkelde hij in de honderden spreekbeurten voor lokale NCMV-afdelingen die hij vanuit de studiedienst geacht werd te houden.
In 1994 klimt Kris Peeters op tot secretaris-generaal van het NCMV en behoort hij, samen met zijn voorzitter Petrus Thys, stilaan tot de befaamde “sociale partners”. In zijn vrije tijd een liefhebber van judo en parachutisme, krijgt Peeters in dat wat grijze gezelschap van vakbondslui en werkgevers een eigen cachet, ook in Franstalig België. Le Matin noemt hem “le jeune loup des PME flamands”. Anders dan men van een met de PS gelieerde krant zou verwachten, is de toon veeleer bewonderend dan verwijtend.
Bij Thys’ afscheid in 1995 kiest het NCMV voor een driekoppige top met Paul Plasschaert als voorzitter, Jan Steverlynck als gedelegeerd-bestuurder en Kris Peeters als secretaris-generaal. Een paar jaar later moeten zowel Steverlynck als Plasschaert ontslag nemen. De eerste omdat hij een politiek mandaat ambieert, de tweede omdat het gerecht hem beschuldigt van fraude. Bij die stoelendans promoveert Kris Peeters niet alleen tot gedelegeerd-bestuurder, maar ziet de buitenwereld hem – voorlopig – ook als de enige stabiele factor van zijn organisatie.
Van opleiding jurist (UIA), specialiseerde Peeters zich aan de Vlerick-school in fiscaliteit. Zijn hart gaat nochtans naar de enige studie die hij (nog) niet voltooide, wijsbegeerte. “Ik hoop vurig mijn eindverhandeling af te werken, over “The Open Society” van Edward Popper. Een inspirerend boek, dat me al tot gedachten heeft gebracht over mogelijke strategieën tegen het Vlaams Blok, ideeën ook bij het cordon sanitaire en zo. Ik hield er vooral een sterk geloof aan over in de kracht van kritiek. Stimuleer het interne debat en uiteindelijk kom je er als organisatie alleen sterker uit. Dat paste Petrus Thys al in de praktijk toe, toen hij in de jaren tachtig welbewust investeerde in de uitbouw van een studiedienst. Daar plukt het NCMV nu nog altijd de vruchten van.”
Op zijn 37ste bekleedt Kris Peeters dus de hoogste functie binnen zijn organisatie (het voorzitterschap komt een ondernemer toe). Toch ambieert hij niet om ooit de NCMV-gedelegeerd-bestuurder die het langst meeging te worden: “Maar als ik ooit naar elders zou overstappen, mogelijk naar de politiek, maar dan binnen een jaar of vijf, dan zal ik eerst mijn mandaat neerleggen. Zoals onze NCMV-regels dat voorschrijven.”
Walter Pauli
