Drie poezen bewegen zich gracieus door de keuken. Eentje heeft zich in een kinderstoel genesteld. De video staat aan : Samson, Gert en meneer Spaghetti beleven dolle avonturen. ?Ik ben een van die slechte moeders die haar kinderen televisie laat kijken,” zegt Bernadette Van Ryssen. Echtgenoot Stefaan, ook dierenarts, is op huisbezoek.
Op het dorpsplein van Sinaai heeft het echtpaar twee aan elkaar palende huizen gekocht. Het ene wordt gebruikt voor de praktijk, het andere als woning. Van de schuurtjes achteraan werd een dierenkliniek gemaakt. Meestal trekken Bernadette en Stefaan er zich in de voormiddag terug om te opereren. Haar man doet routine-zaken sterilisatie, castratie en chirurgische ingrepen als het verwijderen van een ingeslikt voorwerp of het wegsnijden van kankergezwelletjes ; en dan assiseert zij. Als het om problemen met de gewrichten of om botbreuken gaat, worden de rollen omgekeerd.
Na haar opleiding specialiseerde Bernadette zich in kijkbuisoperaties en meer bepaald in artroscopieën, een techniek die in de sportgeneeskunde door dokter Martens wordt beoefend. In de diergeneeskunde zijn dergelijke operaties uniek, ook op wereldvlak. Bernadette, die deeltijds verbonden is aan de Gentse universiteit, maakt er een doctoraat over. Ze had al drie jaar geleden klaar willen zijn, maar de komst van twee kinderen doorkruiste die plannen. ?Ik vind niet dat ik mijn gezin moet aanpassen aan mijn werk, maar omgekeerd.”
De laatste loodjes. ?Na het doctoraat begint mijn leven !” Ze hoopt dan tijd te vinden voor een hobby opnieuw piano spelen, fotografie, zijde beschilderen en misschien hoeft ze dan ook niet meer in bad een boek te lezen. ?Nu kom ik er soms helemaal verrimpeld uit.”
Maar ze wil wel als dierenarts actief blijven. Ook al leerde ze alles over koeien en paarden, in haar praktijk is ze enkel met kleine huisdieren bezig. Dat vindt ze meer échte geneeskunde. Als een ziek rund geen economische waarde meer heeft, wordt het meteen naar het slachthuis afgevoerd. Bij een zieke hond kan ze bloed afnemen, foto’s maken, opereren als het nodig is. ?Dat is bevredigender.”
Misschien zou gewone geneeskunde een nuttiger beroep zijn geweest. ?In Afrika krijgen mensen niet eens de behandeling die een hond hier wél krijgt.” Maar daar kan ze nu eenmaal niks aan veranderen. Anderzijds merkt ze dat voor sommige mensen hun hond even belangrijk is als hun buurman. Toch vraagt ze zich wel eens af : waar maken we ons druk om ? ?Het is een luxe.”
Mensen die op het punt staan om op reis te vertrekken vinden een ingreep vaak te duur ?ieder zijn prioriteit” terwijl anderen die nauwelijks genoeg hebben voor zichzelf bereid zijn zich blauw te betalen. ?Tja, die mensen zién hun dier graag.” Wanneer het bij dit soort dilemma’s niet om een levensbedreigende zaak gaat, maar om een gebroken poot, dan kan het beest altijd nog kreupel door het leven. In andere gevallen is een spuitje soms het enige alternatief. Bij oude, zieke hondjes vindt ze dat wel verantwoord. Omdat ze merkt dat eigenaars daar niet altijd dúrven om vragen, suggereert ze soms zelf die oplossing. ?Vroeger zou ik mee hebben staan wenen, nu niet meer.” Maar als mensen een spuitje vragen omdat het (gezonde) dier hen in de weg loopt, weigert ze. Op basis van dit soort ervaringen kan ze zich voorstellen tot welke misbruiken legalisering van euthanasie bij mensen zou kunnen leiden.
Ze is het met GAIA eens dat onze maatschappij weinig rekening houdt met dierenrechten, maar ze vindt de organisatie wel een beetje fanatiek. ?Ik eet zelf ook graag vlees.”
J. BL.
