Vlaams Belangvoorzitter Bruno Valkeniers ziet licht aan het eind van de tunnel.

Halfweg vorige week gonsde het van de geruchten. Het Vlaams Belang zou in allerijl de partijraad hebben samen-geroepen. Wat stond er te gebeuren? De definitieve uitdrijving van Marie-Rose Morel? Een vertederende verzoening tussen de ruziënde kopstukken? Uiteindelijk bleek het om een nogal doordeweekse vergadering te gaan waar partijvoorzitter Bruno Valkeniers een poging deed om zijn partijgenoten weer op dezelfde lijn te krijgen.

BrunoValkeniers: Er was niets geheimzinnigs aan de partijraad van vorige week donderdag. Zes dagen ervoor hadden we al een uitnodiging verstuurd naar de 105 leden van onze partijraad. Dat doe je toch niet als je iets geheim wilt houden? Die vergadering was trouwens een voortzetting van de partijraad van 28 februari. Toen hebben we de agenda niet helemaal kunnen afronden omdat de aanwezigen nog naar het Vlaams Nationaal Zangfeest moesten.

Is het toeval dat de bijeenkomst was gepland in de week dat de Europees Parlementsleden in Straatsburg moesten zijn?

Valkeniers: Correctie: zij waren van maandag tot donderdagmiddag in Straatsburg. Tegen de tijd dat de vergadering begon, waren ze al terug. Ook Frank Vanhecke was dus op de partijraad aanwezig, zoals vooraf met hem was afgesproken.

Is er tijdens die samenkomst ook gepraat over de aanhoudende clanoorlog binnen uw partij?

Valkeniers: De interne strubbelingen waren onderdeel van de besprekingen, ja. Dat wil ik niet verdoezelen. Het was een lange en serene vergadering, waarbij iedereen de kans kreeg om te zeggen wat er op zijn lever lag. De eindconclusie was duidelijk: we moeten verder met onze partij. Dus hebben we samen besloten om de communicatie tussen de belangrijkste boegbeelden te herstellen. De wil is er in elk geval. Bij alle betrokkenen.

Ook bij Marie Rose-Morel, die de voorbije maanden het meest keet heeft geschopt?

Valkeniers: Zij was die avond in het buitenland en kon dus niet naar de partijraad komen. Maar ik zal zeker nog een gesprek met haar hebben.

Waarom zou de partij de rangen nu plots wel kunnen sluiten?

Valkeniers: Omdat iedereen ondertussen heeft ingezien dat we onze meningsverschillen voor eens en voor altijd moeten bijleggen. En dat moeten we vooral niet in de pers doen. Al die onheilstijdingen in de media over het nakende einde van onze partij leken me trouwens nogal georkestreerd. Natuurlijk zijn er de afgelopen maanden erg zware discussies gevoerd. Maar op geen enkel moment kwam het voortbestaan van het Vlaams Belang in het gedrang.

Ook niet een klein beetje?

Valkeniers: Maar nee! Er is in Vlaanderen gewoonweg geen alternatief voor het Vlaams Belang, want alle andere partijen maken op de een of andere manier deel uit van het establishment. Maar sommige mensen nemen hun wensen blijkbaar voor werkelijkheid. Vorige week zei Eric Defoort, de voormalige voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), bijvoorbeeld in Knack dat het Vlaams Belang niet langer politiek relevant is. Dat slaat nergens op. Dat zowat iedereen tegenwoordig onze standpunten overneemt, bewijst net dat we bijzonder relevant zijn.

U kunt toch niet ontkennen dat Eric Defoort weet wat er in Vlaamsgezinde kringen leeft?

Valkeniers: In het verleden heeft hij in elk geval uitspraken gedaan die bij de Vlaamse beweging niet meteen in goede aarde vielen. Hij is trouwens uit de VVB gestapt omdat hij vond dat hij niet genoeg steun meer kreeg. Daarna is hij naar zijn oude partij teruggekeerd en vandaag praat hij dan ook als een N-VA’er. Niet te verwonderen dus dat hij een leegloop van het Vlaams Belang in de richting van de N-VA voorspelt. Louter wishful thinking. Gelooft u mij: het Vlaams Belang is allesbehalve dood en staat ook niet op barsten.

En uw kiezers lopen niet weg?

Valkeniers: We zijn nog altijd de grootste Vlaams-nationalistische partij en de op een na grootste partij van Vlaanderen. Wat de verkiezingen zullen brengen, zien we wel in 2011.

Ann Peuteman