Het interview van vicepremier en minister van Begroting Guy Vanhengel in de zaterdagkrant van De Standaard had iets van de befaamde voordracht van ’t Ketje, Renaat Grassin: van een klein muizeke en een fleske cognac. Alle echte Brusselaars kennen Grassins declamatie over een ‘ gentil‘ muizeke dat na ‘ nen ielen halve liter‘ cognac plots uitschreeuwt: ‘ Woe is da smeirige koater da ‘ k hem zijne nek afbijt.’

Begrotingsminister Vanhengel was inderdaad geheel zijn patserige Brusselse zelve in het vraaggesprek met De Standaard. Hij had het om te beginnen over zijn bollenwinkel – de Belgische staat – die virtueel failliet is. Tussendoor kregen de arrogante Vlamingen een natte dweil in de nek. De minister vindt het wel een goede zaak dat de regio’s meer verantwoordelijkheid hebben gekregen. ‘Maar’, sprak hij vermanend, ‘je moet wel eerlijk zijn en toegeven dat het overheidsbeslag zwaar is toegenomen sinds we een pak bevoegdheden hebben geregionaliseerd.’

U weet hoe dat gaat: die regio’s, dat neemt maar ambtenaren in dienst en het is de federale bollenwinkel van Vanhengel die de pensioenen van al dat volk mag betalen. ‘Allez, dat is toch wel gemakkelijk’, vindt de minister.

Het was de minister even ontgaan dat de vorige baas van de federale bollenwinkel, Guy Verhofstadt, die Vanhengel ooit als woordvoerder heeft gediend, destijds de federale staat had uitgekleed door al die verantwoordelijkheden en middelen naar de regio’s over te hevelen. Maar dat kon Vanhengels ardeur niet drukken. Ook de banken en energiebedrijven kregen ervan langs. Wat denken die wel? Dat die eens hun verantwoordelijkheid nemen en ook bijdragen op een moment dat het land het moeilijk heeft. ‘Geen procedures, geen gezaag!’ klopte de minister op tafel. ‘Sommigen beschouwen België als een wingewest? Wie dat denkt, krijgt met mij te doen. Als het moet, zal ik niet nalaten om dwingend op te treden.’

Het zou niemand verwonderen mochten afgelopen zaterdag in Parijs bij Suez en in Brussel bij Electrabel meteen nachtelijke vergaderingen zijn bijeengeroepen.

Een dag later was de minister helemaal dronken van overmoed – allicht een gevolg van de al te veelvuldige citaten op het radionieuws. Want in een zondags tv-optreden was de minister van Begroting de sociale zekerheid al aan het splitsen – die regio’s moesten voortaan maar zelf voor de pensioenen van die ambtenaren opdraaien – en de staatsschuld aan het verdelen. Het heeft echt geen haar gescheeld of dat klein liberaal muizeke had ‘da Vlomse koater’ zijn nek afgebeten. Nog een geluk dat de andere vicepremier, Laurette Onkelinx, sussend optrad met haar bewering dat het land al voor hetere vuren had gestaan en dat een begrotingsgat van 25 miljard euro vullen eigenlijk snel gepiept was. Zo niet had Vanhengel afgelopen weekend al België gesplitst.

In de omgeving van premier Herman Van Rompuy bleef het na de sortie van de Begrotingsminister opvallend stil. Een moment van gêne is blijkbaar snel voorbij. Maar misschien is dit toch het moment om ernstig na te denken over vervroegde verkiezingen.

Herman Van Rompuy heeft, zoals hij graag herhaalt, deze regering niet gewild, hij heeft deze meerderheid niet samengesteld en heeft het regeerprogramma niet onderhandeld. Drie uitstekende redenen om de deur van de Wetstraat 16 wat vroeger dan gepland achter zich dicht te trekken.

Overigens, het rekken van deze federale vertoning tot 2011 zonder een deugdelijk herstelplan en vooral zonder staatshervorming, zoals FDF-voorzitter Olivier Maingain verderop in het blad al aankondigt, zou op het criminele af zijn.

En wie voortaan Guy Vanhengel in Brussel tegen het lijf loopt, volge de gouden raad van Ketje Grassin: ‘ Respecteit ‘ em en beziet ‘ em mee tact / Want ge kunt nie wete veur wie dat ‘ em z’en eige pakt.‘

door Rik Van Cauwelaert

Premier Herman Van Rompuy heeft minstens drie goede redenen om de deur van de Wetstraat 16 vroeger dan gepland achter zich dicht te trekken.