Tweedehands pacemaker te koop

Het zal je maar gebeuren. Krijg je een hartprobleem en heb je een gesofisticeerde pacemaker nodig, maar heb je daar geen geld voor. In ons land kan dat, door ons goed uitgebouwd zorgstelsel, niet gebeuren.

Het zal je maar gebeuren. Krijg je een hartprobleem en heb je een gesofisticeerde pacemaker nodig, maar heb je daar geen geld voor. In ons land kan dat, door ons goed uitgebouwd zorgstelsel, niet gebeuren. In sommige derdewereldlanden is dat dagelijkse kost. Maar er is nu een oplossing. In Indië heeft men geprobeerd of gerecycleerde implanteerbare cardioverter-defibrillator (ICD) net zo goed werken als een spiksplinternieuwe en het antwoord is ‘ja’. Veel hartpatiënten in Indië kunnen zich geen ICD veroorloven. Dat noopte ene dokter Behzad Pavri om eens uit te zoeken of hartpatiënten met een gerecycleerd exemplaar ook geholpen zouden kunnen worden. Tussen 2004 en 2011 bood hij Indiase hartpatiënten die een ICD nodig hadden een tweedehandsapparaatje aan. De enige voorwaarde: als er nadien problemen van kwamen, kon Pavri of het ziekenhuis niet verantwoordelijk worden gesteld. Pavri zelf, die de ICD’s ging zoeken in ziekenhuizen en uitvaartcentra in de VS, stelde ook een criterium. De ICD’s die hij gebruikte, moesten batterijen hebben die het minstens nog drie jaar moesten doen. Pavri liet de ICD’s schoonmaken en plantte ze nadien in.

Op die manier kregen 81 ten dode opgeschreven Indiërs in het totaal 106 tweedehands ICD’s. Tussen verwijdering uit het lichaam van de overledene en inplantering in het lichaam van de arme Indiër lagen gemiddeld 374 dagen, dus meer dan een jaar. Pavri probeerde alle patiënten te volgen en dat lukte bij 6 van de 81 patiënten niet, aangezien die erg afgelegen woonden en niet konden worden getraceerd.

Geen van de ‘gereïncarneerde’ implantaten raakte geïnfecteerd. 43 procent bewees zeker zijn nut toen ze terecht schokken toedienden aan 34 patiënten. Tijdens de follow-upperiode, die twee jaar duurde, stierven 9 patiënten. Dat was gemiddeld 771 dagen – of meer dan twee jaar – nadat zij hun pacemaker hadden gekregen.

En toch eindigt dit verhaal niet positief. De ICD’s kwamen uit de VS en de Amerikaanse FDA heeft nu verboden dat defibrillators van overleden patiënten nog langer worden herbruikt. De Amerikanen zijn als de dood voor claims mochten er zich complicaties voordoen. De studie van Pavri heeft er alleszins toe geleid dat de vraag rond de ethische en juridische kanten van de zaak nu besproken worden.

Désirée De PootBron: Ned Tijdschr Geneeskd. 2012;156:C1529/Annals of Internal Medicine. 2012;157:591