Arles, Mekka van de fotografie

Het is weer zover, in het Zuid-Franse Arles is de Documenta van de fotografie geopend.

Professionelen en doorwinterde amateur fotografen van over de hele wereld willen die kans niet missen om tentoonstellingen te zien, hun foto’s aan galeristen of museumcuratoren op een caféterras te tonen en hun agenda’s te vullen met adressen en telefoonnummers om hun netwerken later aan hun bestaan te herinneren. Een markt dus maar wel één die ook de modale foto adept aantrekt om nieuwe tendensen te ontdekken. Zo die er al zijn, natuurlijk, want is in fotografie basic al niet alles getoond en geïnterpreteerd.

In 1969 wilden enkele Franse fotografen een bijenkomst voor collega’s organiseren waarop die, en ook zijzelf, hun jongste werk konden tonen. Met enige flair kozen ze daarvoor Arles, stad met een verleden en een gunstig klimaat. Dat idee sloeg aan en ze besloten om dat om de twee jaar te herhalen. Het werd zo’n succes dat heel de wereld toestroomde en er onvoldoende hotelkamers beschikbaar waren om de gasten van de eerste weken te logeren. Het eenvoudige initiatief kreeg later de naam van Rencontres internationales de la Photographie, nu gewoon Rencontres d’Arles. Een heuse mega-organisatie waar letterlijk gevochten wordt voor entreekaartjes om de vele exposities te kunnen bekijken.

Dit jaar staat in het teken van het dertigjarig bestaan van de ENSP (Ecole Nationale Supérieure de la Photographie), één van de grote projecten van toenmalig president François Mitterand, uitgewerkt door zijn minister voor Cultuur Jack Lang. In Arles wil men nu daaromtrent enkele vragen stellen en publiek maken. Hoer verging het de laureaten van de eerste lichtingen? Hoe keken ze toen en nu tegen de wereld aan? Waarom zijn velen in het niet verdwenen? Binnen dit vragenraam werden tentoonstellingen opgebouwd. 25 onder de gediplomeerden kregen een monografische show van A (Grégoire Alexandre, jaargang 1995) tot V (Aurore Valade, laureate van 2005). Zo kan men de antwoorden vinden die de organisatoren zich aanvankelijk stelden. Alle andere exposities volgen ongeveer hetzelfde patroon. Er is het Ailarifonds uit Firenze, de verzameling van de Société Française de Photographie, of het uitgeversavontuur van het tijdschrift Contrejour. Dat heeft ook te maken dat alle curatoren voortkomen uit de ENSP of op een of andere manier een “Franse school” vertegenwoordigen die uitgroeide tot een kosmopolitisch fenomeen.

De Rencontres d’Arles hebben dus dit jaar gepoogd om de aandacht van de internationale fotowereld opnieuw op zich te trekken met een boeiend en renovatief programma.

Ludo Bekkers
Rencrontres d’Arles, Arles en omgeving tot 23 september.