Tijdens de winterstop verhuisde Ilija Stolica van Sint-Truiden naar Bergen. Het verhaal van een beschadigd mens. ‘Ook daarom ben ik in België gebleven : om mijn reputatie te herstellen.’
Naar zijn gevoel vat hij de mooiste jaren van zijn loopbaan aan. Ilija Stolica, tijdens de winterstop getransfereerd van Sint-Truiden naar Bergen : “27 jaar, dan bezit je een zekere ervaring en dan behoor je te spelen om die bagage te exploiteren. Milan Broceta, mijn manager, had contacten in Griekenland, Cyprus, Saudi-Arabië en Qatar, maar ik wou liever in België blijven. Ik ken het Belgische voetbal intussen en daarom ben ik blij dat ik bij deze club ben beland. Bij Bergen wil ik weer het ritme vinden van vorig seizoen bij Sint-Truiden. Van bij de eerste contacten met het bestuur en de trainer van mijn nieuwe club, werd ik waardering gewaar. Ze kenden mijn speelstijl en ze wilden me echt, dat voelde ik. Die sfeer van vertrouwen bevalt me. Bovendien kende ik al de tactische krachtlijnen van de coach, José Riga. Ik deel zijn visie. Iedereen weet dat Bergen mooi voetbal brengt en dat je er gewoon wat realisme aan toe moet voegen om meer punten te pakken. Ik ben erbij gekomen om de offensieve sector te versterken, om te scoren en te opereren als aflossingspunt voor de andere aanvallers en de oprukkende middenvelders. Want over technisch kapitaal beschikt dit team genoeg, met spelers als Wamberto, Alessandro Cordaro, Wilfried Dalmat en nog anderen in de rangen. Achteraan zit het ook stevig in elkaar, met de onvolprezen Daré Nibombe als draaischijf. Iedereen werkt hard en de accommodatie en de infrastructuur hebben me aangenaam verrast. De voorzitter toont zich ambitieus, dat merk je onder meer aan de renovatiewerken aan het stadion. Ik sprak ook met technisch directeur Jean-Paul Colonval. Ik wist niet dat die zo’n glorieus voetbalverleden had : in 1965 was hij de beste doelschutter van de eerste klasse met 25 goals.”
De strijd tegen de degradatie schrikt Stolica niet af. “Dat is niet zo verschillend van wat ik bij Sint-Truiden meemaakte. Ik weet wat stress is. En ik geloof dat Bergen in de degradatiestrijd technisch beter gewapend is dan Sint-Truiden.”
De zaak-Ye
Anderhalf jaar lang voetbalde Ilija Stolica voor Sint-Truiden. Voordien verdedigde hij de kleuren van Zemun (in Servië, hij speelde er samen met Mateja Kezman, intussen een vriend geworden), Lérida, Partizan Belgrado, Metalurg Donetsk en OFK Belgrado. Bij Sint-Truiden maakte Stolica in oktober 2005 de beruchte thuiswedstrijd tegen La Louvière mee. De bezoekers wonnen verrassend met 1-3. Toen wat later de zaak- Ye losbarstte, verscheen onder meer die partij in het vizier. Stolica : “Ik was, zoals iemand het mooi uitdrukte, collateral damage van een affaire waarmee ik niets te maken had. Een kwartier lang werd ik ondervraagd door de gerechtspolitie. Ik viel uit de lucht. De speurders hadden ontdekt dat ik vaak belde met Dusan Belic, de doelman van mijn ploeg. Is dat zo abnormaal ? Ik sprak geen woord Nederlands en het bestuur had me zelf aangeraden om me tot mijn landgenoot te wenden om praktische dingen te regelen. De politie wilde dat ik alles vertelde wat ik over Belic wist. Ik was amper drie maanden in België, terwijl Belic al tien jaar bij Sint-Truiden speelde. Als er één speler van Sint-Truiden onze doelman niet goed kende, dan was ik het wel. Ze vroegen me waarom ik tijdens de rust van die match tegen La Louvière vervangen werd. Ik had in de eerste helft een spierscheur opgelopen. Ik zei de politie dat ze het verslag van de dokter en de radiografische opnamen konden raadplegen. En toen belandde ik op de pagina één van alle kranten. Wat er al niet geschreven werd ! Dat ik gearresteerd was, verdacht, beschuldigd enzovoorts. In Belgrado werd dat in de kranten nog eens uitvergroot. Ik was onder shock en voor mijn ouders in Belgrado was het nog erger. Ik heb een goede opvoeding genoten en dit was een klap in hun gezicht. Mijn vader is burgemeester van Zemun geweest en hij is nog altijd vicevoorzitter van een belangrijke handelskamer. Mijn moeder is lerares biologie. Mijn vriendin studeert straks af, ze doet communicatiewetenschappen aan de universiteit van Belgrado. Ik bedoel, dit zijn ernstige en rechtschapen mensen en die waren ontzet. En ikzelf stond machteloos. Ik zei tegen de speurders : ‘Jullie hebben mijn reputatie verwoest. Jullie hebben mijn eer door het slijk gehaald. Mijn leven is niet meer hetzelfde. Ik ga daar kapot aan, omdat het wreed en onrechtvaardig is. Men zou me niet mogen betrekken bij het onderzoek van een zaak waarmee ik geen uitstaans heb, niet van ver en niet van dicht. ‘ Psychologisch heb ik erg onder die zaak geleden. Ze hebben een droom van mij kapot gemaakt. Later verontschuldigde de politie zich : ‘We hebben alleen maar ons werk gedaan. ‘Kan zijn, maar dat ik in de zaak- Ye geen enkele rol heb gespeeld, dat is alleszins niet in het lang en breed in de media verschenen.”
Storm in de kleedkamer
Hij was alleen om sportieve redenen naar België afgezakt, voert Ilija Stolica aan. “Voor het geld hoefde ik het niet meer te doen. Ik heb goed geld verdiend, vooral in Oekraïne. Ik had zelfs zonder problemen kunnen stoppen met voetballen. Maar ik wou spelen.”
De club steunde hem door dik en dun, dat moet hij toegeven. “Voorzitter Roland Duchâtelet verklaarde publiekelijk dat ik niets met de zaak-Ye van doen had. Ikzelf eiste dat ik een document ondertekende waarin ik me engageerde om elke bij Sint-Truiden verdiende cent terug te geven als ze iets tegen mij konden vinden. Dat hadden ze daar nog nooit gezien. Ik had een deel van de pers kunnen aanvallen, maar wat zou dat hebben geholpen ? Een voetballer antwoordt op het veld. Daarom ook ben ik in België gebleven. Om mijn imago te herstellen. Goed, met de tijd raakten de plooien wel glad gestreken. Maar door de kleedkamer van Sint-Truiden zijn vorig seizoen stormen gepasseerd en dat laat altijd sporen na.”
Schitterde hij nog in het seizoen 2005/06, in de heenronde van de huidige competitie verscheen Stolica almaar minder in beeld. “Toen Herman Vermeulen werd vervangen door Thomas Caers, herhaalde die me meermaals dat hij me nodig had. Toch gaf hij de voorkeur aan Peter Van Houdt en Henri Munyaneza. Ik weet niet waarom Caers me op de bank zette. Misschien was hij wel jaloers van mijn contract. Ik bleef goed trainen, bij de invallers scoorde ik twee keer tegen Anderlecht en drie keer tegen Bergen, onder het oog van José Riga.”
Caers werd verwijderd, na de interim van Peter Voets daagde Henk Houwaart op, maar voor Ilija Stolica veranderde er weinig. “Ik had een goed contact met Houwaart, alleen stelde hij me niet op mijn beste plaats op. Een paar keer zelfs als rechtbuiten. Toen had ik het wel begrepen : mijn toekomst lag niet meer in Sint-Truiden. Ik had nog een contract voor zes maanden, maar ze lieten me vrij. Westerlo en Lokeren namen contact op met de club, maar niet met mij. Hoe dan ook was Bergen vlugger op de bal. Ik heb er een contract voor anderhalf jaar getekend. Oké, ik heb weer perspectieven. De rest is verleden tijd, ik draai die bladzijde liever om.”
PIERRE BILIC
