Als er één regel in het voetbal bestaat, is het: nooit voorspellen. Vorige week was de algemene teneur dat de Engelse clubs, na de finale van vorig seizoen tussen Liverpool en Tottenham, meer dan ooit de Champions League zouden domineren. Na de eerste Europese speelweek mogen daar al enkele vraagtekens bij worden geplaatst. Of is ook dat een boude inschatting?
Hoe dan ook, het leek wel of de clubs uit de Premier League in Brexitmood verkeerden en wilden duidelijk maken dat ze niets met Europa te maken willen hebben. Manchester City won ruim, maar bij Sjachtar Donetsk kan niemand daar raar van opkijken. Voor het overige was het echter miserie, miserie. De Spurs speelden slechts gelijk bij Olympiacos, Chelsea verloor in eigen huis van Valencia en zelfs bekerhouder Liverpool ging onderuit in Napels.
Waarom is voorspellen zo moeilijk in het voetbal? Omdat het simpele spel zo ingewikkeld is. Om te beginnen bestaat een team uit elf spelers en bij de grote clubs komen daar nog eens een handvol jongens van hetzelfde niveau bij. Het is onmogelijk in te schatten hoe al die verschillende karakters op elkaar inspelen. Allerlei factoren kunnen de eenheid verstoren: jongens met een exuberant loon, vrouwenaffaires, een slechte verhouding met de coach.
Een toptransfer kan al snel een floptransfer worden. Jongens die voor tientallen miljoenen en/of honderdduizenden euro’s weekloon werden binnengehaald, kunnen volledig mislukken. Neem Alexis Sánchez, die na zijn doortocht bij Barcelona en Arsenal de bestbetaalde speler (bijna een half miljoen euro per week) bij Manchester United werd. De Chileen kon op Old Trafford echter niet eens een strandbal raken en werd deze zomer van pure ellende uitgeleend aan Inter.
Sommige jongens floreren bij een bepaalde club of in een bijzondere omgeving, maar kunnen het elders niet waarmaken. Sven Kums bijvoorbeeld. Bij KAA Gent was hij de dirigent van het sterrenensemble van Hein Vanhaezebrouck, maar bij Udinese en Anderlecht werd het niets. Terug in de Ghelamco Arena stond hij weer op als orkestleider.
Een totaal onvoorspelbare factor is de plotse doorbraak van jonge talenten. Chelsea zag Eden Hazard vertrekken en leek vanwege een transferverbod een lastig seizoen tegemoet te gaan. The Blues draaien echter lustig mee in de top van de Premier League. Met dank aan jonge knapen als Mason Mount (20) en Tammy Abraham (21).
Jürgen Klopp liet aan de vooravond van de topper tussen Liverpool en Chelsea weten dat hij Mount en Abraham nu al meer dan zeventig miljoen euro waard acht. En de Duitser is een kanjer in het herkennen van jonge talenten. Klopp werd twee keer Duits kampioen met Borussia Dortmund en een team met nieuwkomers als Mario Götze, Robert Lewandowski en Shinji Kagawa. Götze haalde nadien bij Bayern München echter nooit meer het niveau van bij ‘Die Borussen’ en Kagawa mislukte bij Manchester United.
Wat ook de leeftijd of de staat van dienst is, in het voetbal bestaan geen zekerheden.
De Mancunians werden groot door spelers uit de eigen jeugdopleiding. In de jaren 60 met onder andere George Best en Bobby Charlton. In de jaren 90 met de zogenaamde ‘ Class of 92‘, met Ryan Giggs, David Beckham, Paul Scholes en de broertjes Phil en Gary Neville. Ole Gunnar Solskjaer had meer vertrouwen in Marcus Rashford (21) dan in Romelu Lukaku, die nochtans voor zo’n 85 miljoen werd binnengehaald, en de Red Devils klopten donderdag FC Astana met een invallersteam en een goal van de 17-jarige Mason Greenwood. Zo’n enorm talent dat de Noorse coach het niet nodig achtte een vervanger voor Lukaku aan te trekken.
En dan is er nog het misschien grootste en zeker jongste, nieuwe wonderkind: Ansu Fati. Met 16 jaar en 298 dagen de jongste debutant bij Barcelona sinds Vicenç Martínez tachtig jaar geleden. In drie maanden werd hem een Spaans paspoort bezorgd, zodat hij straks mee kan naar het WK U17. In de Catalaanse pers werd hij al ‘de nieuwe – Messi‘ genoemd. Maar werd Nii Lamptey ook niet ooit de nieuwe Pelé genoemd door Aad de Mos? Wat ook de leeftijd of de staat van dienst is, in het voetbal bestaan geen zekerheden.
