Sepp Blatter heeft er werkelijk alles voor over om te voorkomen dat Michel Platini zijn opvolger wordt. Zelfs al moet hij daarvoor de reputatie van de FIFA nog meer door het slijk halen. De Zwitser verbijsterde de voetbalwereld andermaal met zijn onthulling dat de toewijzing van de Wereldbekers van 2018 en 2022 geregeld was vóór de stemming.

2018 naar Rusland, 2022 naar Amerika, zo wilde Blatter de kluit belazeren. Platini bezorgde finaal het WK 2022 aan Qatar, na een etentje met toenmalig president Nicolas Sarkozy en sjeik Tamim bin Hamid al-Thani, in 2010 de kroonprins en nu de heerser van Qatar.

Dat de onthulling van Blatter niet het gevolg is van een opstoot van alzheimer werd duidelijk toen Klaus Stöhlker, zijn pr-adviseur, bevestigde dat het gekonkel plaatshad op een vergadering waarop alleen de zwaargewichten uit het Uitvoerend Comité aanwezig waren. De FIFA van Blatter bedroog zelfs zijn eigen ExCo-leden.

De toewijzing van de WK’s op 2 december 2010 was een schijnvertoning. De FIFA toonde niet het minste respect voor ex-coryfeeën als David Beckham, Bobby Charlton, Paul VanHimst, Ruud Gullit en Johan Cruijff, die de kandidaturen van hun land kwamen verdedigen. Voetbal en voetballers zijn de laatste zorg van de blazers uit Zürich. Het minste wat de FIFA moet doen, is het geld terugbetalen dat door de verliezers werd geïnvesteerd in een zinloze campagne. Dat Platini ondanks alle revelaties nog het lef heeft om voorzitter van de wereldvoetbalbond te willen worden, is hallucinant. Dat hij een verdachte betaling op zak stak, is erg. Dat hij niet om het voetbal geeft, is pas echt ontluisterend. Zijn pleidooi voor een WK in een zandbak zo groot als Limburg was op geen enkele manier in het belang van het voetbal.

Wie moeten we dan wel de leiding over de populairste sport toevertrouwen? Prins Ali bleek een halfjaar geleden een lichtgewicht. De Liberiaan Mussa Bility wordt zelfs in Afrika niet ernstig genomen. Tokyo Sexwale streed aan de zijde van Nelson Mandela tegen apartheid, maar zit stevig in het kamp van Blatter. Jérôme Champagne heeft een goed programma, maar weigert afstand te nemen van zijn vroegere baas Blatter.

De UEFA leek voluit voor sjeik Salman uit Bahrein te gaan, maar mensenrechtenorganisaties maakten bekend dat hij medeverantwoordelijk is voor het aanhouden en martelen van atleten die voor democratie betoogden. Je moet er niet aan denken dat zo iemand aan het hoofd van de FIFA komt.

Op de valreep gooide de UEFA nog secretaris-generaal Gianni Infantino in de strijd. Op het eerste gezicht lijkt de architect van de financiëlefairplay-regels een geschikte keuze, maar een UEFA-insider vertrouwde ons een paar dagen geleden het volgende toe: ‘Totaal onbetrouwbaar. Je zou snel heimwee naar Blatter krijgen.’

Het is om moedeloos van te worden. Alleen een outsider kan deze stal reinigen. Maar ook hij kan de walm van corruptie die boven de WK’s van 2018 en 2022 hangt niet wegnemen. Moeten onze voetballers straks opdraven tot meerdere eer en glorie van regimes die het toernooi met gefoefel binnenhaalden? Een boycot lijkt meer dan ooit terecht. Waarom niet een alternatief toernooi organiseren? In Engeland, bijvoorbeeld. Een land dat van Blatter en co onder geen beding het WK mocht krijgen. Een terugkeer naar de bakermat van het voetbal. Symbolischer kan niet.

Veel belangrijker voor Engeland, Nederland en België dan het terugvorderen van de uitgaven voor hun WK-kandidatuur is orde op zaken stellen in het wereldvoetbal. Van nul af aan herbeginnen lijkt de enige goede optie. De naam ‘FIFA’ is onlosmakelijk verbonden met corruptie en dat valt niet meer om te buigen.

Er moet een nieuwe organisatie worden opgericht, met bonden die het spel volgens de regels willen spelen. Alleen nationale federaties die de regels van de democratie nauwgezet opvolgen, mogen nog interlandvoetbal spelen. Op die manier zou de populairste sport echt bijdragen aan de wereldvrede. De druk van de voetbalgekke bevolking om mee te mogen spelen zou immers enorm zijn.

Overal op deze planeet wordt voetbal gespeeld, zodat de Wereldbeker geen middel meer hoeft te zijn om het spel te promoten. Het belangrijkste sportevenement op aarde moet plaatsvinden in een land of landen die voetbal eten, drinken en slapen. Zoals bij het WK rugby, dat vorige zaterdag op Twickenham zijn apotheose beleefde. En zeker niet meer in landen die bereid zijn de belastingregels aan te passen en fortuinen neer te tellen voor stadions die nadien ‘witte olifanten’ blijken. ?

DOOR FRANÇOIS COLIN

Laat ons de FIFA opdoeken en van nul af aan herbeginnen.