Remco Evenepoel zal zijn opgave in de Giro verwerken dankzij lessen uit het verleden

‘Er zijn ergere dingen in het leven’, zo relativeerde vader Patrick Evenepoel de opgave van zijn zoon Remco in de Giro. Na de eerste immense ontgoocheling zal die ook de klap te boven komen. Dankzij lessen uit het verleden.

‘Wil jij met mijn papa bellen? Ik kan het niet’, vroeg een teneergeslagen Remco Evenepoel zondagavond in zijn kamer aan verzorger en vertrouwenspersoon David Geeroms. Hij had net de bevestiging gekregen dat zijn coronatest positief was. Even had Evenepoel het bijzonder moeilijk door het besef dat zijn roze droom, na maandenlang maniakaal trainen, uit elkaar was gespat. Niet door een val, waar je als renner altijd rekening mee houdt, maar door een veel moeilijker te aanvaarden, externe oorzaak.

Toch was het geen donderslag bij heldere hemel. Zaterdag verloor Evenepoel al onverwacht veertien seconden omdat hij grote concurrent Primoz Roglic op een steil klimmetje niet had kunnen volgen. En ondanks zijn nipte zege in de tijdrit van zondag overheerste achteraf ook een slecht gevoel bij de Schepdaalnaar. In het tweede deel van de chronoproef had hij zijn flitsende start niet kunnen doortrekken.

Dat hij ondanks die slechtere benen zichzelf tot en zelfs óver de limiet pushte, zegt veel over zijn bewonderingswaardige vechtlust. Hij wilde per se winnen omdat zijn ouders en zijn vrouw Oumi aan de aankomst stonden. Zijn ploegleiders motiveerden hem zo zelfs tijdens de slotkilometers, die hij met ruim 60 kilometer per uur afwerkte.

Evenepoel won zo met een voorsprong van amper negen honderdsten. Ondanks de vreugde om de zege prevelde hij na de finish tegen zijn vrouw en zijn moeder Agna: ‘Ik denk dat ik ziek aan het worden ben.’ En tegen vader Patrick: ‘Ik ben echt niet goed.’

Woorden die ook bevestigd werden door het grauwe gezicht en de wallen onder de ogen toen Evenepoel als ritwinnaar op tv werd geïnterviewd. Zelden hadden we hem zo uitgeput gezien. Een schril contrast met de renner die er na zijn winst in Luik-Bastenaken-Luik uitzag alsof hij net een fietstochtje van 50 kilometer had afgewerkt. Of met de superman die in de openingstijdrit van de Giro, blinkend in zijn vel, de tegenstand op een hoopje had gereden.

Al even opvallend was Evenepoels zelfreflectie in de persconferentie voor de schrijvende pers, nog voor de positieve coronatest in het hotel. Hij had het uitgebreid over de fouten die hij had begaan. Te snel vertrokken in de tijdrit. In de zaterdagrit een verkeerde materiaalkeuze gemaakt en te bruusk gereageerd op Primoz Roglic in plaats van zijn eigen tempo te kiezen. In de etappe van vorige woensdag opzijgekeken in de sprint, mede de reden waarom hij voor de tweede keer in die rit viel.

Bewust en onbewust voelde Evenepoel op dat moment al aan dat er iets mis was. Toch hield hem dat niet tegen om voor de pers zijn foutenrapport op te maken. Een mindset die hij zich de voorbije jaren heeft aangeleerd, want vroeger zocht hij vaak de schuld buiten zichzelf.

Verkeerde gedachten doorbreken

Het is ook die manier van denken die, na de eerste immense ontgoocheling, hem in staat zal stellen om deze mentale dreun op te vangen. Een les die Evenepoel leerde na zijn val in de Ronde van Lombardije in augustus 2020, toen hij over een brugrand in een diepe rivierbedding dook. Hij had verlamd kunnen worden, zelfs kunnen sterven, maar brak gelukkig alleen zijn heiligbeen.

Na een maandenlange revalidatie, waarin hij aanvankelijk met een luier op bed lag, kon de Quick-Steprenner terugkeren op het hoogste niveau. Met horten en stoten – in zijn eerste Giro (2021) gaf hij op. Een mentaal moeilijke periode, waarin Evenepoel vaak huilde en maandenlang met zichzelf worstelde. Meer dan hij zelfs tegen familie en vrienden liet blijken.

Toch leerde hij veel over zichzelf. Onder meer door boeken over psychologie te lezen. Zoals Master Your Mindset van de Nederlandse Pool Michael Pilarczyk. Over de kracht van juiste of verkeerde gedachten, en hoe je die gedachtepatronen kunt doorbreken door je mindset te herprogrammeren.

Meer dan ooit raakte Evenepoel zo overtuigd van het belang van mentale veerkracht. Hoe die veel verder reikt dan herstellen van een val. Ploegpsycholoog Michaël Verschaeve leerde hem ook de kunst van het dúrven falen. Om te denken zoals Michael Jordan, die ooit zei: ‘I failed over and over again. And that’s why I succeeded.’

Relativeren

Falen deed Evenepoel niet in deze Giro, maar die ingesteldheid zal hem ook nu helpen om de knop vlug om te draaien. Ook omdat hij nog een belangrijke les heeft geleerd, die vader Evenepoel zondagavond al juist verwoordde. ‘We kunnen dit plaatsen. Er zijn ergere dingen in het leven dan een opgave in de Giro.’

Hij en zijn vrouw Agna herhalen het sinds de bijna noodlottige val in Il Lombardia 2020 vaak: dat het welzijn en de gezondheid van hun zoon veel meer waard is dan om het even welke zege of trui.

Al tijdens Evenepoels eerste Giro in 2021 tweette vader Patrick: ‘Wat kan het ons schelen of Remco als tweede, twintigste of tweehonderdste eindigt. Wij, en niemand anders, weten vanwaar hij komt. Hebben het geluk dat hij nog in ons midden is. Mensen die een kind verloren, kunnen dat niet zeggen.’

Die relativerende ingesteldheid heeft zoon Remco ook, ondanks zijn hyperfocus op grote doelen. Vorig jaar vertelde hij nog over hoe hij, meer dan ooit, met het volle bewustzijn profiteert van de kleine dingen, van zijn familie, van het leven. Omdat het op elk moment voorbij kan zijn. ‘Voor hetzelfde geld was ik nu een invalide. Ik ben heel dankbaar dat het lot mij een tweede kans heeft gegeven.’

Tour of Vuelta?

Ook na zijn opgave in de Giro volgen er vlug nieuwe kansen om zichzelf te bewijzen. Misschien zelfs de Tour de France als hij, na pro’s en contra’s goed af te wegen, dat zélf graag zou willen. Als Evenepoel een week uitziekt en intussen ook de mentale klap kan verwerken, heeft hij nog zes weken om zich fysiek klaar te stomen. Zijn conditionele basis is zo sterk dat hij die kleine terugval vlug kan counteren.

Met als grote voordeel dat in de Tour niet alle spotlights op hem gericht zullen zijn. Zeker niet als de wereldkampioen zonder concrete klassementsambitie zou starten. Alleen met het uitgesproken doel om ervaring op te doen en zich voor te bereiden op de WK’s op de weg en in het tijdrijden, die al twee weken na de Tour plaatsvinden. Als de Tour geen optie is, dan rest er nog altijd de Vuelta, waar hij voor een tweede eindzege op rij kan gaan.

Wat zijn volgende doel ook wordt, de leergierige, nog altijd pas 23-jarige Evenepoel zal er weer iets wijzer aan de start staan. Omdat hij intussen weet dat uit elke negatieve ervaring iets positiefs kan groeien. Daarom zal hij vroeg of laat de rug weer rechten. Zelfs al ligt hij na deze uppercut even uitgeteld op het canvas.