Na wereldtitels op de weg, in het veld en op het gravel kan Mathieu van der Poel (30) zondag in het Zwitserse Crans-Montana wielergeschiedenis schrijven. De Nederlandse alleskunner wil op het WK mountainbike zijn unieke kwartet vervolledigen. Ploegleider Christoph Roodhooft blikt terug op hoe het allemaal begon: met een hectisch eerste avontuur op Cyprus, waar Van der Poel bijna letterlijk verloren liep in de bergen.
Eind februari 2016 besloot het team van Mathieu van der Poel een nieuw pad te bewandelen. ‘Nog voor de weg almaar belangrijker werd, hadden we onze zinnen gezet op het mountainbiken’, vertelt Christoph Roodhooft, ploegleider bij Alpecin-Deceuninck. ‘We trokken naar de Sunshine Cup op Cyprus, als verlengde van het crossseizoen. Met het oog op een eventuele kwalificatie voor de Olympische Spelen van Rio wilden we daar al punten sprokkelen.’
Maar de start verliep dramatisch. ‘Op de luchthaven bleken onze fietsen spoorloos. Twee dagen moesten we wachten, tot de dag voor de proloog. Die werd ’s avonds gereden en dus wilde Mathieu overdag al een deel van het parcours van de volgende ritten verkennen. Ik bracht hem met de camionette naar boven, ergens in de Cypriotische bergen, en zou hem beneden weer oppikken.
Niet veel later belde hij: “Ik ben lek gereden.” Dat was het laatste wat ik van hem hoorde, want het bakske dat we hadden gehuurd voor de telefoon en de internetverbinding werkte niet meer – van 5G was er toen nog geen sprake. Hij kon mij niet meer bereiken en ik wist, zonder gps, bij God niet waar ik moest zoeken. Vier, vijf uur zijn we elkaar kwijt geweest. Ik was, rondtoerend met mijn camionette op smalle weggetjes, de wanhoop nabij. Tot ik Mathieu uiteindelijk vond op een rotsblok. Wat een opluchting!’
En toch draaide Van der Poel de knop om. ‘Hij wilde bijna niet meer starten in de proloog, maar ik kon hem overtuigen. Zonder verwachtingen, maar hij werd tiende, puur op adrenaline. En nog straffer: de dag erna, in de eerste echte lange mountainbikerace op hoog niveau, won hij meteen. Niet tegen Janneke en Mieke, maar tegen vier renners uit de top twintig van de World Ranking. Nauwelijks 24 uur nadat ik hem bijna als vermist had opgegeven.’
De gemiste olympische kwalificatie in Cairns
Een jaar later leek de Spelen van Rio 2016 toch binnen bereik. ‘Wat velen vergeten: als Mathieu in het daaropvolgende voorjaar in de slotronde van de Wereldbekermanche in Cairns zijn velg niet breekt, dan eindigt hij er minstens in de top zestien en is zijn olympisch ticket voor Rio zo goed als binnen’, zegt Roodhooft.
‘Dat lukte uiteindelijk niet, maar we hadden wel geproefd van een voor ons totaal onbekende wereld, veel groter dan de cross. We waren onder de indruk van hoe compleet je als renner moet zijn om in het mountainbiken mee te strijden met de top. Het smaakte naar meer.’
MVDP at Crans Montana…
— Lukáš Ronald Lukács (@lucasaganronald) September 9, 2025
Van der Poel decided to not to ride Short Track Worlds, but instead went for a ride to prepare for the main goal XCO.
🎥: Jakub Jenčuš pic.twitter.com/QqvzoI5ft0
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhaalrace van Mathieu van der Poel in Nové Mesto
In mei 2017 stond Van der Poel voor het eerst aan de start van een Wereldbekermanche. Het decor: Nové Mesto, Tsjechië. ‘Met een flinke handicap’, zegt Roodhooft. ‘De mountainbike die we toen hadden, was geen topmateriaal. Hij kraakte zelfs de dagen ervoor en dat hebben we pas de avond voor de race kunnen oplossen.’
‘In de wedstrijd was het weer prijs: een kabeltje van de elektronische versnelling kwam los. Mathieu zakte weg naar de 120e plaats, bij de laatsten van het hele veld. Gelukkig konden de mecaniciens het kabeltje herstellen, waarna hij aan een waanzinnige inhaalrace begon. Hij schoof op naar 74, 51, 33, 25…’
‘En toen iedereen dacht dat hij zou kraken, reed hij in de voorlaatste ronde de allersnelste rondetijd. Uiteindelijk finishte hij als achtste, op drie minuten van Nino Schurter. Nadien zei hij: “Ik zag het niet meer zitten, maar omdat ik dacht aan al het werk dat jullie aan mijn fiets hadden gedaan, ben ik toch doorgereden.”’
Van de Belgium Tour naar WK mountainbike
De week na Nové Mesto wachtte een nieuwe uitdaging. ‘Mathieu wilde starten in de Wereldbekermanche van Albstadt’, legt Roodhooft uit. ‘Maar we hadden al een deal met Golazo, organisator van de Belgium Tour. Bob Verbeeck stemde toe dat Mathieu na de etappe van donderdag zou uitstappen, met de grap: “Oké, maar dan moet hij wel de rit winnen.”
En wat gebeurt er: Mathieu wint effectief die etappe in Moorslede, in de sprint voor Philippe Gilbert en Wout van Aert. Nota bene nadat hij helemaal naar voren had moeten rijden, omdat hij in de wagen met mij zat te praten over de mountainbikerace van zondag, terwijl het peloton in waaiers uit elkaar viel.’
Van havermout tot Justin Bieber: het ABC van Mathieu van der Poel
Drie dagen later stond Van der Poel in Albstadt opnieuw tussen de wereldtop. ‘Dankzij een betere startplek werd hij tweede, op 26 seconden van opnieuw Nino Schurter. De enige die hem ook twee jaar later nog van de wereldtitel kon houden in Lenzerheide.’
De gemiste wereldtitel in Lenzerheide 2018 leek hét moment. ‘Als Mathieu er bij de start niet achterop geraakt door een collega die uit zijn pedaal schiet, dan pakt hij daar misschien al de wereldtitel’, zegt Roodhooft. ‘Schurter hield hem toen van de regenboogtrui, Mathieu pakte nog brons.’
Zondag krijgt Van der Poel in Crans-Montana een nieuwe kans om zijn carrière nog unieker te maken. ‘Dat hokje wil hij nog altijd afvinken’, besluit Roodhooft. ‘Het niveau stijgt jaar na jaar en het wordt steeds moeilijker. Maar als er iemand is die het onmogelijke kan waarmaken, dan is het Mathieu wel.’
Dé vraag na Parijs-Roubaix: verhindert Mathieu van der Poel de monumentenreeks van Tadej Pogacar?