De mooiste zege die Nathan Van Hooydonck ooit heeft behaald, is de appreciatie van zijn ploegmaats
Nathan Van Hooydonck (27) maakte woensdag bekend dat hij moet stoppen met koersen, als gevolg van een hartprobleem. De manier waarop de Jumbo-Vismarenner zijn vak beleefde, als knecht, kun je even hoog inschatten als dat van een kopman die veel wint.
Het is een van de wielerwijsheden van José De Cauwer die hij al vaak heeft verteld tijdens een live-uitzending. ‘In het wielrennen kent elke renner perfect zijn plaats. Vraag aan iedereen in het peloton om op een rij te gaan staan, in volgorde van talent, en iedereen zal weten waar hij zich moet opstellen. Dat zie je nergens anders in de maatschappij.’
Al even mooi aan de teamsport wielrennen is dat de profs die zich niet in de top tien, vijftig of honderd plaatsen toch een heel mooie carrière kunnen uitbouwen. Omdat ze niet wakker liggen van die overwinning, omdat ze die kleine kans op persoonlijk succes zelfs opzij willen schuiven.
Beseffend dat ze met hun kwaliteiten ook een zege kunnen boeken. Niet door als eerste over de finish te rijden, maar door zelf een topper te worden in het métier ‘knechten’. Door even gedisciplineerd voor hun vak te leven als hun kopman, hem zo vele kilometers uit de wind te zetten, hem naar voren te loodsen op cruciale momenten, hem te steunen als hij een slecht moment heeft. In én naast de koers, wanneer een troostend woordje ’s avonds in de hotelkamer wonderen kan doen.
En belangrijk: om bij dat knechten nooit aan zichzelf te denken. ‘Een échte knecht ben je als je nóg dieper kunt gaan voor je kopman dan voor jezelf’, zei Peter Farazijn ons ooit. De West-Vlaming die in 1997 eerste Belg werd in de Tour, als… 39e, als een volksheld gevierd werd in Boezinge, maar veel meer voldoening haalde uit zijn job als knecht voor Frank Vandenbroucke.
We moesten deze middag aan Farazijns en De Cauwers woorden denken, na het nieuws dat Nathan Van Hooydonck een punt achter zijn carrière moet zetten. En nog meer na het interview met Wout van Aert waarin hij zijn ploegmaat omschreef als een renner op wie je een huis kon bouwen, op wie je altijd kon rekenen dat hij zich zou wegcijferen. Als iemand die daar bovendien vrede mee had en oprecht kon genieten van de zeges van de ploeg.
‘For Nathan’
Eerder, de dag van het verkeersongeval waarbij Van Hooydonck door een hartaanval betrokken was geraakt, wilde Jonas Vingegaard in de Vuelta absoluut winnen voor ‘zijn beste vriend’ in het team. Later op het eindpodium in Madrid, was het ook de Deen die een rode leiderstrui met ‘For Nathan’ als opschrift toonde toen Jumbo-Visma gehuldigd werd als winnaar van het ploegenklassement.
In die laatste week van de Vuelta was ‘samen winnen’ dan ook hét gesprekthema, en daar was Van Hooydonck de verpersoonlijking van. Omdat hij niet won, zelfs nooit een zege behaalde in zijn hele profcarrière, maar wel het maximale uit zijn talent haalde en dat onvoorwaardelijk ten dienste stelde van het hogere doel, de ploeg. Onder meer in de Tour, de grootste koers ter wereld waarin hij twee keer deel uitmaakte van het winnende team en zelfs incontournable was in de selectie, als onmisbare steunpilaar voor Vingegaard. Die rol perfect uitvoeren was voor Van Hooydonck zijn gele trui. Al is zijn allermooiste zege de appreciatie van zijn ploegmaats, voor zijn werk als knecht en bovenal voor hem als mens.
Geen beelden die dat beter illustreren dan de foto’s van Nathan Van Hooydonck na de finish in de jongste editie van Kuurne-Brussel-Kuurne. Zijn ploegmaat Tiesj Benoot won, door een late uitval. Van Hooydonck eindigde kort erna als tweede, zijn beste resultaat als prof in een eendagskoers. Evengoed had hij geprofiteerd van het Jumbo-Vismaovertal in de finale, maar geen milliseconde treurde de Wuustwezelnaar om die gemiste kans op een eerste zege. Hij viel Benoot in de armen alsof hij zelf had gewonnen.
De ploegmaat die nota bene enkele maanden eerder de Kristallen Zweetdruppel had gekregen en die opdroeg aan… Van Hooydonck. Benoot vertelde toen, met een krop in de keel, dat die de trofee meer verdiende dan hij. Onder meer omdat Van Hooydonck hem enorm had geholpen tijdens een ‘horrordag’ in de Tour, terwijl zijn teamgenoot zelf bijzonder moeilijke maanden had doorgemaakt na de dood van zijn pasgeboren zoontje.
Dat Van Hooydonck door een hartprobleem zijn passie nu moet opgeven, is bikkelhard. Maar hij kan troost vinden in het feit dat hij die beslissing nog kán nemen. En zal kunnen genieten van de mooiste zege die je in het leven kunt behalen, als zijn hoogzwangere vrouw Alicia binnenkort bevalt van hun tweede kind. Daar kan zelfs geen gele trui tegenop.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier