Tijdens de Tour de France sprokkelen we elke dag tien opvallende anekdotes, feiten en statistieken bijeen over de eerstvolgende etappe. Vandaag een unieke rit tussen twee eilanden, als begin van de tweede helft in de interland Slovenië vs. Colombia.
1
Als er geen ploegen in quarantaine worden gezet na de coronatests staan bij de start van deze etappe twaalf renners van evenveel verschillende teams bovenaan het klassement. Een primeur in de Tourgeschiedenis, na negen koersdagen.
De eerste ‘dubbel’ is voor Trek-Segafredo, met Richie Porte op plaats 11 en Bauke Mollema op 13, de volgende dubbels voor de twee ‘superploegen’ Jumbo-Visma en INEOS Grenadiers: met Primoz Roglic (1e) en Tom Dumoulin (14e), en Egan Bernal (2e) en Richard Carapaz (15e).
2
Met twee Slovenen en vier Colombianen in de top tien lijkt de Tour een strijd te worden tussen die twee landen. In het voetbal namen ze het tot nu toe slechts één keer tegen elkaar op, in een vriendschappelijke match op 18 november 2014. Gewonnen door… Colombia, met 0-1, een goal van Adrian Ramos.
Die wedstrijd werd gespeeld in Celje, waar Primoz Roglic in zijn eerste jaar als prof (2013) bij het continentale team Adria Mobil een kleine koers won, amper een dertigtal kilometer van zijn geboorteplaats, Kisovec.
3
Al even opvallend zijn de tijdsverschillen tussen de top van het algemene klassement en de tweede rij. De eerste zeven, van Roglic tot Pogacar, staan binnen de 44 seconden. En dat na een tocht vol crashes, twee aankomsten bergop, een waaieretappe en drie bergritten (Nice en Pyreneeën). Roglic’ voorsprong van 21 seconden op Bernal heeft hij zelfs alleen te danken aan bonificatieseconden.
Een groot contrast met de rest van het veld: Sergio Higuita staat 19e op 6’08”, daarna volgt Esteban Chavez als 20e al op 12’13”.
147 van de 166 renners staan nu dus al op meer dan 10 minuten, 109 renners op meer dan één uur en 59 renners op meer dan twee uur. Met Pavel Sivakov, aan de Tour begonnen als luitenant van Bernal, als rode lantaarn, al op 2’39’54” (weliswaar geblust en gebuild na twee valpartijen in de openingsrit).
4
Deze rit werd omgedoopt tot ‘Échappée Maritime’, zich immers volledig afspelend in de Charente-Maritime. Een voorstel dat Dominique Bussereau, president van het departement, al drie jaar geleden voor het eerst indiende bij ASO. Eindelijk ziet hij zijn droom in vervulling gaan.
5
Voor het eerst in de Tourgeschiedenis start zo een rit op een eiland om op een ander eiland aan te komen. De passages op de twee bruggen die de eilanden met het vasteland verbinden zullen ongetwijfeld fantastische plaatjes opleveren, en daar is Christian Mister Hollywood Prudhomme zot van.
Op le pont de l’île d’Oléron (2,8 km) worden de renners officieel op gang gevlagd, le pont l’île de Ré (3 km) ligt in volle finale op 16 km van de finish in Saint-Martin-de-Ré.
6
Startplaats l’île d’Oléron is het tweede grootste Franse eiland na Corsica (in Europa). Het eilandje in de baai ernaast is echter bekender: Fort Boyard, het decor van het gelijknamige tv-programma.
L’île d’Oléron diende één keer als arrivée van een Tourrit, in 1983, komend vanuit Nantes. De Italiaan Riccardo Magrini demarreerde toen op een kilometer van de finish en hield net de sprinters af, Eric Vanderaerden werd tweede, Etienne De Wilde vierde. De dag erna zong Magrini uit volle borst aan de start, dolblij met zijn ritzege, de eerste in de Tour van een Italiaan sinds 1979 (Serge Parsani).
Voor L’île de Ré is de aankomst van de Tour een primeur, in 1983 was er immers nog geen verbinding met het vasteland. Le pont de l’île de Ré werd pas vijf jaar later geopend, in 1988, 22 jaar na de opening van de brug richting l’île de l’Oléron.
6
Naast de wind staat deze rit ook in het teken van de Franse architect Vauban, die onder koning Lodewijk XIV in heel Frankrijk imposante vestigingen en forten liet bouwen, onder meer in de drie grootste steden waar de renners in deze etappe passeren (Royan, Rochefort en La Rochelle), en aan de start in Château-d’Oléron en de finish in Saint-Martin-de-Ré.
Na tachtig kilometer fietst het peloton ook door Marennes, waar Tom Steels in 1997 een bidon richting Frédéric Moncassin gooide, in volle massasprint. Wellicht het ‘stoutste’ dat de edelmoedige Waaslander ooit heeft gedaan.
7
Tourbaas Christian Prudhomme hoopt op waaiervorming langs de kustlijn, maar volgens de laatste weervoorspellingen zouden de windgoden genadig zijn: met wind vanuit het noord(oosten/westen), grotendeels op de kop en dus nefast voor bordures.
Alleen in de eerste 47 kilometer zit de wind in de rug, en in de diepe finale vanop zij (blazend met zo’n 20 kilometer per uur) wanneer de renners in L’Houmeau, op 20 kilometer van de finish, in oostelijke richting naar l’île de Ré afdraaien. Op de kort daaropvolgende brug naar het eiland kan het peloton mogelijk in stukken vallen. Maar grote verschillen zullen er dan allicht niet meer vallen.
9
Zelfs in een ploegentijdrit kan zo’n brug over de zee voor schade zorgen. Herinner u hoe US Postal in 2000 de ploegentijdrit richting Saint Nazaire met 26 seconden verloor van ONCE, door op le pont de Saint-Nazaire uit elkaar te spatten onder het gebeuk van een te sterke Lance Armstrong.
10
In de laatste vier kilometer richting de aankomst in Saint-Martin-de-Ré werd het asfalt onlangs vernieuwd (zonder wegmarkering, om de kans om glijdpartijen bij regenweer te verkleinen) en ook asfalt over enkele rotondes gegoten, zodat de renners er makkelijker en sneller kunnen passeren.
Op 300 meter van de finish is zelfs speciaal een nieuwe weg, rechts naast een rotonde, aangelegd, om de laatste bocht wat minder scherp te maken. De vraag is: hoe groot is de groep die hier nog om de zege zal sprinten? De windgoden zullen het bepalen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier