Telindus Oostende sluit de reguliere competitie af als leider en verwerft daarmee thuisvoordeel in de play-offs. Plots is het titelfavoriet.
Voor het seizoen heetten de grote favorieten voor de titel Bree, Bergen of Charleroi. Van Oostende werd niet al te veel verwacht. Wie was immers die zenuwpees van een trainer, Mihailo Uvalin ? En wat met de terugkeer van poulain Jean-Marc Jaumin ? Na een half seizoen ligt die toch al in de lappenmand, klonk het.
Maar niets van dat alles. Uvalin bewees naarmate het seizoen vorderde zijn capaciteiten en leek met de week rustiger en zelfverzekerder te worden in zijn job. Vorig seizoen coachte hij tweedeklasser Damme alvorens in april het roer over te nemen van Matteo Boniciolli als trainer van Oostende. Een louter economisch verantwoorde wissel, want het zware contract van Boniciolli moest nog anderhalf jaar verder betaald worden. En dus bleef er weinig ruimte over voor een ‘naam’ als trainer. Het kwam dus als een verrassing toen de task force (het dagelijks bestuur binnen de nieuwe structuur van Oostende) besloot met de onervaren Uvalin de campagne 2005/06 aan te vatten. Philip Debaere, vorig seizoen bij Damme nog speler onder Uvalin, moest hem bijstaan als sportief manager van de club. De eerste maal in de geschiedenis van BC Oostende dat die post gecreëerd werd. En niets te vroeg. Volgens algemeen coördinator Marijke Schaepelinck is net de aanstelling van Debaere de key to succes van Oostende dit seizoen. “De vorige jaren moest ik hier alles doen,” verduidelijkt Schaepelinck, “het financiële, het administratieve en het sportieve.” Vooral bij die laatste factor schortte er de voorbije twee jaar wat, telkens eindigde Oostende slechts vierde in de reguliere competitie. Philip Debaere : “Vorig jaar was er hier niemand specifiek verantwoordelijk voor het sportieve. En laten we eerlijk zijn, door mijn carrière als profspeler ben ik toch iets meer thuis in het sportieve dan Marijke, die zelf nooit speelde. We rekruteerden dit seizoen op mentaliteit. Je kunt wel een klasbak in huis halen, maar als dat ook een etterbak is, kan die de teamsfeer verpesten. En ik denk dat net dát de kracht is van Oostende dit seizoen : we zijn een hecht team, zonder echte vedetten, maar mét leidersfiguren.” Jaumin, Brent Wright en tot hij geblesseerd uitviel ook Lavor Postell, dat zijn de mannen die de ploeg op sleeptouw nemen. “Maar vergeet zeker Denis Wucherer niet”, vult Debaere aan. Wucherer is een Duitse international die in 2005 met zijn land nog als tweede eindigde op het EK in Belgrado. “Op het veld valt hij inderdaad niet zo erg op,” legt de sportief manager uit, “maar Wucherer is zeer belangrijk voor deze ploeg. Een voorbeeldje : na elke training moeten de spelers hun vuile truitjes in een wasmand deponeren. Laatst, na een shoot-out , een lichte training, gooiden verscheidene spelers hun truitjes achteloos in de mand. Wucherer riep hen tot de orde en beval hen die truitjes, die toch niet vuil waren, te bewaren voor de namiddagtraining. Iedereen luisterde.”
Een andere belangrijke pion in het sterke geheel van Oostende is Elvir Ovcina, de Bosnische tank (2,12 m) van de ploeg. Hij verving tijdens de winterstop de zwakke Dragan Ceranic en vanaf dan was Oostende goed vertrokken. Na de winterstop – sinds ze in de nieuwe SeArena spelen (7 januari 2006) – zette de kustploeg een reeks van elf opeenvolgende competitiezeges neer en katapulteerden ze zich naar de top van het klassement. “Met Ovcina erbij kunnen we veel meer druk zetten onder de ring. Ceranic kon de tegenstander wel eens alleen laten staan, maar dat gaat niet met Ovcina, die een goed shot en een sterke pass in de handen heeft”, zegt Debaere. “Doe daarbij nog Wright en Mirza Teletovic en dan beschik je over een sterke inside game. Vergeet ook niet de impact van Jaumin. De wedstrijden zonder hem waren we toch erg kwetsbaar. Sam Van Rossom boekte geweldig veel vooruitgang, maar alleen kan hij de ploeg nog niet dragen. Het wordt dan ook bang afwachten voor volgend seizoen, want Jaumin gaf me al te kennen dat hij eraan denkt te stoppen.”
Seizoen nu al geslaagd
Coach Uvalin leek in eerste instantie een tussenoplossing. Ook binnen de club werd dat gedacht, al zegt men dat natuurlijk niet hardop nu de resultaten er zijn. Debaere : “Er stonden veel vraagtekens bij zijn naam, maar zoals CEO Arthur Goethals zei : ‘De vorige jaren was de kern niet beter of slechter en we pakten geen enkele prijs. Nu wel, dus levert de coach goed werk.’ Uvalin is een typisch Joegoslavische coach, een man van de ijzeren discipline, maar hij maakte een leerproces door. In het begin was hij erg zwart-wit, dat is al afgevlakt. Hij luistert nu ook al eens naar zijn ervaren spelers.”
Uvalin, die zijn sporen verdiende als scout en jeugdcoach bij Rode Ster Belgrado, leidde zijn team naar de eerste plaats in de reguliere competitie. Daardoor genieten de kustjongens thuisvoordeel gedurende de hele play-offs (die van 20 mei tot maximaal 14 juni zullen duren). Een belangrijke troef. “Elke match is nagenoeg uitverkocht en voor de play-offs zal het er nog hectischer aan toegaan. We moeten daar niet vals bescheiden over doen : wie in de reguliere competitie als eerste eindigt, moet de titel ambiëren”, besluit de sportief verantwoordelijke van het in ere herstelde Telindus Oostende.
Coach Uvalin, ten slotte, kijkt de eindfase van het kampioenschap glunderend tegemoet : “Wanneer we samen spelen, zijn we de beste ploeg van België en kunnen we iedereen kloppen. Wij zijn niet, zoals Bergen, afhankelijk van twee spelers. Het beste bewijs is dat er van onze ploeg niemand genomineerd is voor de MVP-trofee. We tellen vier spelers in de dubbele cijfers wat scores betreft. Dat zegt alles. Wij werken allemaal met eenzelfde doel : wedstrijden winnen. Sommigen vinden dat mijn aanpak geen ‘fun’ is, maar sorry, fun betekent voor mij wedstrijden winnen, niet vijf dunks per wedstrijd zien.” Een boodschap die aankomt bij zijn spelers. Oostende duikt als favoriet de play-offs in. Mission (nu al) accomplished.
MATTHIAS STOCKMANS
