Na een bezinningsperiode van zes maanden bij het Schotse Kilmarnock wil Eric Joly samen met Herman Vermeulen, ‘un autre passionné du foot’, KV Oostende behoeden voor de degradatie.
Het was met pijn in het hart dat Eric Joly (32) vorige zomer na twee jaar Bergen verliet voor het Schotse Kilmarnock. Op voorspraak van zijn schoonbroer Frédéric Dindeleux tekende de Franse controlerende middenvelder er een contract voor één seizoen. “Het ontslag van Marc Grosjean, die ik tot op het laatste moment sterk verdedigde, werd mij fataal bij Bergen”, herinnert Joly zich. “Vanaf de komst van Sergio Brio werd ik aangezien als het mannetje van Grosjean. Ik werd er scheef voor bekeken. Brio wilde zo snel mogelijk af van de leiders, de sterke persoonlijkheden. Net als Liviu Ciobotariu werd ik niet langer beoordeeld op mijn sportieve kwaliteiten. Hij speelde gewoon de man, vergat de goede voetballer. Brio a voulu me casser, mais je n’ai jamais craqué. Hij wilde me kapot krijgen, maar ik plooide niet. Ik had nog mijn waardigheid.
“Weet je, ik was altijd de eerste op training, haalde daarbij een heel hoog niveau, maar speelde nauwelijks in het weekend. Brio probeerde me uit te dagen door me telkens in de slotminuut te laten invallen. Maar ik wist dat hij ooit zijn vingers zou verbranden. Daarom gedroeg ik me altijd voorbeeldig, bleef ik naar buiten uit kalm, ook al zat ik innerlijk met veel frustraties. Ik stapelde dat op. Gelukkig zag mijn echtgenote het snel. Ze was mijn voornaamste steun. Positief blijven denken en handelen was vaak niet simpel. Parfois, j’avais des coups de blues. Ik was mentaal down. Het was gemakkelijk geweest om de boel te doen ontploffen in de pers, maar daar kocht ik toch niets mee. Alleen blijft het jammer dat een verstandig man als voorzitter Dominique Leone zich liet inpakken door ( zwijgt even)… die Italiaanse trainer. Iemand met een grote palmares als speler, maar die het als trainer nooit ver zal schoppen. Hij mist gewoon psychologie. Brio was de zwaarste ontgoocheling uit mijn loopbaan, omdat hij me zonder duidelijke argumenten naast de ploeg zette en later ook nog eens naar de B-kern verwees. Dat was het signaal om te vertrekken. Ik ben geen valsspeler, heb me altijd correct opgesteld. Niemand kon me iets verwijten. Aan stoppen dacht ik nooit. Mijn kracht is dat ik altijd terugveer. Ik was te duur voor andere Belgische clubs, vandaar dat ik het voorstel van Kilmarnock aanvaardde. De trainer, Jim Jeffries, kende me nog van bij AA Gent.”
Op zijn korte verblijf in Schotland blikt Eric Joly met een goed gevoel terug. “Ook al speelde ik er niet veel, mentaal en fysiek bloeide ik er weer helemaal open”, weet Joly. “Die zes maanden waren een heel goede bezinningsperiode. Het heeft me verrijkt. Ik hervond het plezier in voetbal, verloor er zeker geen tijd. De trainingen waren bijzonder intensief en lang, constant gericht op de man-tegen-manduels. Fysiek werd ik veel sterker, ik leerde er vechten voor de bal. J’ai dû musclé mon jeu. Wanneer je de bal te lang wil bijhouden, schoppen ze je gewoon onderuit. Bovendien maakte ik er kennis met een totaal nieuwe cultuur. Voetbal is voor de Schotten een religie. Die supporters zijn bloedfanatiek, hun clubkleuren zijn gewoon heilig. Ik ben blij dat ik het meemaakte. Die topduels voor vijftig- tot zestigduizend toeschouwers, die sfeer, gewoon fantastisch. Bovendien heerste er een ongelooflijke discipline. De jongeren moesten een half uur voor de training aanwezig zijn om onze schoenen te poetsen en het trainingsmateriaal klaar te zetten. Dat raakte me, het geneerde me soms zelfs een beetje. In Frankrijk en België kunnen ze daar nog veel van opsteken.”
De waardering was bijzonder groot. “De Schotten zijn heel rechtuit en eerlijk, ook de trainer was altijd correct”, zegt de Fransman. “Een voorbeeld ? Net nadat ik bij Oostende tekende, kreeg ik een fax van hen toegestuurd. Daarin bedankten zowel het bestuur als de trainer me voor mijn professionele ingesteldheid en wensten ze me veel succes in de verdere toekomst. Ik bleef ook altijd welkom. Zoiets doet deugd en werkt echt hartverwarmend. Dat toont ook aan dat ik een goede indruk naliet.”
Slechts zeven competitiewedstrijden speelde Joly in totaal voor Kilmarnock. De Fransman besefte al snel dat zijn stijl niet paste bij het Schotse voetbal. “Ik kreeg er een stijve nek van”, lacht Joly als hij terugdenkt aan het kick and rush. “De ballen vlogen constant over mijn hoofd. Het middenveld werd meestal overgeslagen, want vanuit de verdediging pompten ze gewoon alles naar voren. Die optie lag me niet. Ik ben iemand die de bal in de voet moet krijgen. Daarvoor dient het middenveld toch ? In Schotland kreeg ik de bal nooit. Er was geen slechte wil, maar opbouwen via het midden kennen ze niet in hun cultuur. Tant pis.”
Aangezien hij de laatste anderhalve maand niet meer speelde en omwille van de ziekte van zijn jongste dochter (zie kader), verkoos Joly het voorstel voor anderhalf jaar van KV Oostende. “Het moest allemaal snel gaan”, weet hij. “Ik werd gecontacteerd door Chris Roels. Financieel leverde ik behoorlijk wat in door mijn contract te verbreken bij Kilmarnock, maar ik had wel een nieuwe challenge : Oostende in eerste klasse houden en aantonen dat ik thuishoor in de Belgische competitie. Ik ben zoals goede wijn : elk jaar verbeter ik nog. Schrijf maar op : d’Artagnan est de retour“, verwijst Joly graag naar zijn bijnaam bij Bergen.
Met Herman Vermeulen trof Eric Joly een trainer die hij eerder van 1999 tot december 2001 meemaakte bij AA Gent. Een aanhanger van offensief voetbal, iets wat perfect aansluit bij de voetbalvisie van Joly. “Een voetbalkenner, net als ikzelf un passionné du foot die hard werkt. Ik had geen twijfels. Het is onze opdracht om het maximum uit onze spelersgroep te halen. We moeten vechten als leeuwen om de degradatie te ontlopen”, beseft Joly. “Herman zorgde toch voor een nieuw enthousiasme, meer geloof in eigen kunnen. Het was zeker niet gemakkelijk het vertrouwen aan te zwengelen, zeker niet na die zware 7-3-opdoffer tegen Club Brugge. Dat kwam hard aan. Maar tegen Bergen toonden we aan dat we een goed blok kunnen vormen. Tactisch is Herman sterk. ( Grijnst). Dat zal je nog wel merken.”
Samen met Paul Okon wordt Eric Joly nu al gezien als het verlengstuk van Vermeulen op het terrein. “Logisch, want wij beschikken toch over de meeste ervaring. Wij moeten de rest wat sturen. De mentaliteit is alleszins optimaal. Iedereen wil meewerken aan het behoud. Alleen moeten we wat vaker dat minderwaardigheidscomplex afgooien. KV Oostende is misschien een kleine club, maar hoort thuis in eerste klasse. Wij zijn echt niet minder dan FC Brussels, Beveren, Cercle Brugge of Germinal Beerschot. De degradatiestrijd belooft nog spannend te worden. Tout reste possible, hein.”
door Frédéric Vanheule
‘Sergio Brio wilde me kapot krijgen, maar ik plooide niet. Ik had nog mijn waardigheid.’
