De krantenkoppen waren niet mals voor Axel Witsel na zijn zware aanslag op het been van Marcin Wasilewski. “Doodschop” en andere zware uitspraken getuigden begin vorige week van de nationale verontwaardiging die het gevolg was. Witsel werd zonder meer terecht uitgesloten. Er werd veel gepraat en geschreven over de schorsing die hij uiteindelijk moest krijgen. Die kreeg hij en uiteindelijk moeten we met z’n allen verder.
Wat me opvalt telkens als er een sportfiguur op negatieve wijze in het nieuws komt, is dat er telkens verwezen moet worden naar wat voor slecht voorbeeld deze mensen toch zijn voor de jeugd. Kijk naar Tom Boonen. Is het zijn schuld dat die klein mannen weten dat hij al eens graag met een melksnorretje rondloopt? Neen, het is de pers die er een schandaal van maakt. Als Tom op de toiletten van de Shaft de bril eens wil rondgaan, is dat zijn zaak. Ik heb hem nooit op de speelplaats coke weten uitdelen om kameraadjes te maken. De pers ruikt echter sensatie en smeert ’s mans misstap breed uit in de media.
Sérgio Conceição was als Gouden Schoen een slecht voorbeeld voor de jeugd die hem als hun idool op handen droegen en tegenwoordig getergd worden door nachtmerries van vuurspuwende truitjes die hen in het gezicht vliegen, en vlijmscherpe rode kaarten die hen rakelings langs de oren scheren. Dat hij na elke match zo goed als enige Standardspeler de mindervalide supporters in hun hoek een hand ging geven en zo de jeugdigen keer op keer toonde hoe het moet, vermelden we dan even niet.
De Sport/Voetbalmagazine (deze week in het thema van “Stop de agressie!” – komaan, alsof er elke week zoiets gebeurt) brief-van-de-weekschrijver besloot vorige week met dat we Witsel dit seizoen niet meer op het veld mogen zien omdat ook hij geen voorbeeld is voor de jeugd (??). Meer voorbeeld dan Witsel kan je toch niet zijn voor een jonge voetballer! Op achttienjarige leeftijd debuteren in de hoogste voetbalklasse, verkozen worden tot Jonge Profvoetballer van het Jaar, de Gouden Schoen en twee landstitels op rij winnen, een supercupje hier en daar en dan ook nog het mooiste bereiken waar een voetballer in ons land van kan dromen: voor de Rode Duivels uitkomen. Dat laatste was uiteraard om te lachen.
Ongeacht wat menig voetbaldeskundige, columnist of zelfs psycholoog die erbij gehaald werd hierover de voorbije week uit te kramen had: of Witsel de overtreding opzettelijk beging, weet alleen hijzelf. Laat ons hopen van niet natuurlijk. Maar zelfs als hij dat deed, was dat niet met de intentie het been van zijn collega tot gruizelementen te schoppen. De boodschap die hij uitdraagt naar jongeren is dus cru edoch terecht: don’t take no mess from anybody! Laat je poten niet onderuit trappen door iemand die al jaren de voetbalvelden onveilig maakt en nu ineens in een slachtofferrol – komt-ie – geschopt wordt. Nee Axel, je voetstuk op Sclessin blijft nog steeds onaangeroerd. Mocht ik een leven en dus ook een vrouw en kinderen hebben, mijn klein mannen moesten hun posters van jou nog niet van de wand trekken.
PHILIPPE PALMANS
