Na vijf seizoenen bij Anderlecht speelt Red Flame Tine De Caigny sinds deze zomer als fulltime prof bij het Duitse TSG Hoffenheim. Sport/Voetbalmagazine sprak met de ex-aanvaller van Anderlecht over haar nieuwe omgeving, waar ze erg gelukkig is.
De laatste keer dat we met Tine De Caigny afspraken, zat haar werkdag in een sportwinkel erop en moest ze die avond nog gaan trainen met de vrouwen van Anderlecht. Nu ‘ontvangt’ de nummer 6 van de Red Flames ons via een video call vanuit Duitsland. Daar is de 24-jarige aanvalster als prof aan de slag bij TSG Hoffenheim, vorig seizoen derde in de Frauen-Bundesliga achter Bayern München en Wolfsburg. De Belgische Gouden Schoen van 2020 kwam er in een andere voetbalrealiteit terecht.
Hoe anders is het om in Hoffenheim te voetballen in vergelijking met Anderlecht?
Tine De Caigny: ‘Het tempo en de intensiteit liggen veel hoger. Het kostte me enkele weken om me aan te passen aan het ritme. Ook qua beleving naast het veld is er een groot verschil. Op verplaatsing bij Bayern München was het stadion tot de nok toe gevuld en de wedstrijd werd ook rechtstreeks op televisie uitgezonden (1,53 miljoen toeschouwers volgden de match op de openbare omroep ARD, een record, nvdr).’
Teambelang
Was de aanpassing het grootst op het fysieke vlak of ook tactisch?
De Caigny: ‘Er wordt meer tijd besteed aan tactiek, maar ja, ik merk toch vooral een verschil wat het fysieke betreft. Bij Anderlecht werkten we daar één of twee uur per week aan, hier elke dag. De Super League is op de goede weg, maar mijn ploeggenoten bij Hoffenheim zijn toch nog een stuk krachtiger.’
Je liet al optekenen dat je met Hoffenheim de perfecte keuze maakte omdat het voetbal er ideaal bij je kwaliteiten past. Wat betekent dat concreet?
De Caigny: ‘Onze coach Gabor Gallai wil verzorgd en snel voetbal van achteruit met een aanvalster die de bal goed kan bijhouden. Dat is een van mijn kwaliteiten. Ze vonden met mij een profiel waarover ze nog niet beschikten. Ik ben behoorlijk groot, atletisch en efficiënt voor doel. We kunnen het spel ook verleggen met veel voorzetten vanop de flank.’
Hier moet ik elke dag hard werken op training om te bewijzen dat ik mijn plaats in het elftal verdien.
Verscheidene waarnemers zeiden vooraf dat de stap van Anderlecht naar Hoffenheim voor jou te groot zou zijn. Wat vind je daarvan?
De Caigny: ‘Iedereen heeft recht op een eigen mening, ik lig er niet wakker van. Het is aan mij om aan te tonen dat ze ongelijk hebben. De weg is nog lang, maar in de maanden die ik hier voetbal, heb ik toch al mijn waarde voor de ploeg bewezen.’
De laatste tijd verschijn je vaker aan de aftrap, maar alles bij elkaar stond je dit seizoen slechts iets meer dan 50 procent van de tijd op het veld. Hoe ga je ermee om niet meer 100 procent zeker te zijn van een basisplaats?
De Caigny: ‘Het teambelang staat voor mij altijd voorop, maar het is natuurlijk niet fijn om op de bank te moeten zitten. De coach heeft me elke keer de redenen van zijn keuze uitgelegd en dat apprecieer ik enorm. Hij gelooft in mij, want ik was een absolute prioriteit tijdens de zomermercato. Soms spelen we met slechts één spits, waardoor mijn kansen om in de basis te staan afnemen. Ik moet geduld oefenen, want ik ben nieuw in een ploeg die al vijf, zes jaar samenspeelt. Integratie gaat niet van de ene dag op de andere.’
Uitdaging
Je haakt vaak af tot op het middenveld. Is dat op vraag van de coach of doe je dat uit jezelf?
De Caigny: ‘Dat zit vooral in mij. Ik mis het soms om op het middenveld te spelen, waar je meer aan de bal komt. De coach heeft liever dat zijn spitsen hoog staan om de verdediging van de tegenstander achteraan te houden. De laatste weken koos hij voor twee aanvalsters, waardoor het minder erg was als ik wat dieper terugzakte. Als we de ruimte hebben om in balbezit te komen, waarom zouden we dat dan niet doen?’
Verkies jij een systeem met twee spitsen?
De Caigny: ‘Ja, want dat geeft je meer opties en je moet minder lopen. Een van ons twee kan afhaken, terwijl de andere vooraan als aanspeelpunt gebruikt wordt en de bal kan bijhouden. De verdedigsters van de tegenpartij hebben dan twee speelsters om in de gaten te houden. Een verschil met de Red Flames is wel dat zowel ikzelf als Nicole Billa (De Caigny’s ploeggenote/concurrente bij Hoffenheim in de spits, nvdr) niet de allersnelste is. Met Tessa Wullaert kunnen we bij de nationale ploeg mikken op haar snelheid, zij kan de diepte in spurten. Nicole en ik houden er allebei van om de bal in de voet te krijgen. In theorie vormen we dus niet het ideale duo, maar in de praktijk loopt het momenteel goed en helpen we elkaar op het veld.’
Vind je het niet jammer dat je naar het buitenland moest verhuizen om prof te worden?
De Caigny: ‘Het vrouwenvoetbal in België gaat erop vooruit, maar of we er ooit in slagen om 100 procent profclubs te krijgen, weet ik niet. Het is triest dat je daarvoor als vrouw naar het buitenland moet gaan, maar ik heb die stap gezet voor mezelf. Na vijf jaar Anderlecht was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Hier moet ik elke dag hard werken op training om te bewijzen dat ik mijn plaats in het elftal verdien.’
‘Kleine extraatjes maken het verschil’
Hoe willen jullie tot de top acht van Europa doorstoten in 2024, terwijl bij de Red Flames niet alle speelsters 100 procent prof zijn?
De Caigny: ‘Ik denk dat dat mogelijk is! We hebben kwaliteit in de ploeg, jonge speelsters ook die nog niet echt klaar zijn om naar het buitenland te gaan. Om te presteren moeten we ons in de eerste plaats goed voelen. Wel, sommige Flames willen België niet verlaten, wat heel begrijpelijk is. Het is geen kwestie van puur talent – want dat hebben we bij ons ook genoeg – maar al die kleine extraatjes die het verschil maken met grote landen: kunnen werken op je zwakke punten, op je fysiek, zodat je top bent gedurende 95 minuten en niet ‘slechts’ 90 minuten.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
