Club Brugge kon voor de tweede keer geen vuist maken tegen Di María en co, al was het verschil nu veel minder duidelijk. De strafschop die Diagne miste zal nog een ferme staart krijgen.
Met nog twee speeldagen te gaan lijken de teerlingen in groep A geworpen. Of PSG straks ook groepswinnaar wordt, is nog geen uitgemaakte zaak, al lijkt het weinig waarschijnlijk dat het niet gebeurt. Zelfs een nederlaag bij Real Madrid, op 26 november, is niet erg, als dan op de slotspeeldag maar wat wordt geoogst tegen Galatasaray.
Op dat vlak deed Club Brugge ondanks de nederlaag in Parijs gisteren toch nog een goeie zaak. Door de duidelijke zege van Real Madrid moet PSG (misschien) nog twee keer, ook tegen de Turken, vol aan de bak.
Rits als Ruud
Of Club zijn Europese doelstelling haalt en overwintert, hangt af van het duel in Istanbul, diezelfde 26e november. In principe is daar gelijkspelen voldoende. Winst betekent altijd dat het Europese feestje na Nieuwjaar nog even doorgaat. In die zin was de ruime zege van Madrid een opsteker.
De kleine nederlaag van blauw-zwart in Parijs was dat eigenlijk ook. Club deed het in het Parc Des Princes beter dan thuis, zeker voor de rust en ook tijdens de slotfase, toen PSG wat minder geconcentreerd begon te voetballen.
Het stónd beter, verdedigend in een 5-4-1, aanvallend in een 3-4-3. Het veld werd breed gehouden, de tegenstander hoog onder druk gezet. Club ging, zoals vooraf door de trainer gezegd, vrijuit zijn kans in balbezit, vanuit uiteraard de organisatie.
Met Dennis (rechts) en Diatta (links) werd gepoogd om de aanvallende impulsen van Bernat en Dagba onder controle te houden. Rechts lukte dat aardig, links iets minder.
Mbappé kreeg (zo weinig mogelijk) ruimte en toonde maar af en toe, als Kossounou hem wat meters moest laten, zijn klasse, terwijl Balanta en Mechele moesten proberen om Di María het spelmaken te beletten.
Eens in balbezit probeerde Club de ruimtes op dit grote veld zo goed mogelijk te benutten. Rits kreeg de taak van Vormer, diep gaan als het kon, in de hoek of centraal.
Hij deed dat beter dan De Ketelaere twee weken terug. Die probeerde controlerend overeind te blijven, maar had (nog) niet die diepgang. Hij is ook linksvoetig, dat scheelt. Je zag het ook nog eens in de slotfase, bij zijn invalbeurt. Iets te lang zoeken naar de linker en weg doelkans.
Di María of Neymar?
PSG is na vier speeldagen foutloos. Het liet nog geen punt liggen, het incasseerde ook nog geen doelpunt. Een sterk blok, met een goeie doelman, een granieten centraal duo, offensieve flanken die verdedigend hun plan trekken en met twee à drie schokbrekers op het middenveld die de bijl niet schuwen, maar tegelijk goed zijn aan de bal.
En daarvoor staat een dodelijk trio: een doelpuntenmaker (Icardi, die een bij zijn invalbeurt luid toegejuichte maar bleek acterende Cavani op de bank blijft houden), een sneltrein (Mbappé) en een geniaal regisseur: Angel Di María.
Zijn handicap: in de nationale ploeg Messi, bij PSG Neymar. Ooit komt die terug, en dan zeker in de ploeg. Waarbij de vraag moet zijn: verstoort onze vriend (net als Cavani) dan niet het evenwicht, met zijn duikjes en tierlantijntjes? Zijn minder acteren in balverlies?
En schiet Tuchel zich daarmee in dat ultieme doel, de Champions League winnen, niet in de voet? Want nationaal is er alweer niks aan te doen, ze staan al 7 punten voor.
Strafschoprel
‘Ca joue, hein, Bruges!’
Zei onze buurman bewonderend toen Club in de slotfase nog alles probeerde. Offensief miste het in het aanvallende gedeelte evenwel dat kleine extraatje aan kwaliteit. Dennis, Diatta, Okereke, ze zijn wat miljoentjes minder waard dan die van PSG (ze verdienen er ook wat minder), en dat merkte je.
Maar meer nog dan Genk, dat in Liverpool plots zijn hele filosofie overboord gooide en iets helemaal nieuws probeerde, ging Club wel onderuit met de eigen manier van spelen. Mooi. Straks wel niet vergeten de kers op de taart te zetten, in Istanbul.
Wel dit als schaduwzijde: zondag moet Club naar de Bosuil, waar ze een paar weken geleden hun strafschoprel hadden tussen Refaelov en Mbokani. Toen won de spelmaker het, na veel discussie. Hij trapte hem binnen.
In Parijs won Diagne het. Vanaken was duidelijk aangewezen, want trainer én maats (Deli, Dennis, Diatta, Rits,…) probeerden de Senegalees, die zichzelf al af en toe buiten de groep zette met individualistisch gedrag, op andere gedachten te brengen. Tevergeefs. Tot overmaat van ramp pakte Navas de penalty. Geen onverhoopt punt. Wel een rel met een ferme staart.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
