Zondag ontvangt Anderlecht Club Brugge. Lorenzo Staelens speelde in totaal twaalf jaar voor beide clubs. Vandaag heeft hij een normale job, buiten het voetbal. Waarom is hij niet de toptrainer geworden die velen in hem zagen?
‘Kom maar naar mijn werk’, zegt Lorenzo Staelens(56). Zijn werk, dat is bij Carro-Bel in Ternat. Wanneer zijn agenda als commercieel vertegenwoordiger bij het bedrijf dat betonwerken, gietvloeren en pleisterwerken hem niet in West-Vlaanderen houdt, of hij niet van thuis werkt, rijdt hij van Menen naar Ternat, een afstand van zo’n 90 kilometer. ‘Een uurtje rijden, maar ik heb bijna nooit file.’
‘Na wat ik bij Lokeren had meegemaakt, bedacht ik: nu heb ik alles in dit wereldje wel gezien.’ Op de Nieuwjaarsreceptie op Anderlecht in 2020 raakte hij aan de praat met de commercieel directeur van Carro-Bel. ‘Hij vroeg me wat ik op dat moment deed. Ik zat sinds november thuis na het verhaal Lokeren. Of ik geen zin had om bij hen aan de slag te gaan? Ik heb me helemaal moeten inwerken, ik kende niets van betonwerken of vloeren leggen. Ik wist niet eens wat chappen was.’
Moet iemand die 70 keer voor de Rode Duivels voetbalde, drie WK’s meemaakte, tal van keren kampioen werd met Club Brugge en Anderlecht en in het buitenland voetbalde nog werken? Of wil je nog werken?
Lorenzo Staelens: ‘Beide. Ik snap dat jonge mensen die vraag stellen als ze de bedragen zien die voetballers tegenwoordig verdienen. Vandaag verdient Eden Hazard in één week het bedrag dat ik in mijn beste jaren in één seizoen opstreek, zo’n 225.000 euro. Ik kan niet blijven thuis zitten en niets doen. Ik voel me niet goed als ik moet gaan doppen. Ik heb eerder al gewerkt in de gewone economie tussen twee trainersjobs in.’
Telefoontje van Mogi
Waarom ben je niet de toptrainer geworden die velen in je zagen? ‘Lorenzo verwachtte ik op het hoogste niveau’, zei je vroegere trainer Hugo Broos. ‘Maar Lorenzo is ook heel zwart-wit, terwijl je als trainer wel eens grijs moet zijn.’ Klopt dat?
Staelens: ‘Ik herken me daarin. Ik heb mijn mening, en ik zeg die ook. De meesten kunnen daar niet mee om. Het voetbalwereldje is een wereldje van jaknikkers, maar daar geraak je niet altijd mee vooruit.’
‘Je maakt rare situaties mee. Bij Mouscron zag ik bij de beloften na één match een talent: Selim Amallah. Ik zeg Glen De Boeck, die hoofdtrainer is: die moet meteen naar de A-kern. Glen komt kijken, gaat akkoord, maar dat kon en mocht niet van de sportief verantwoordelijke, wiens zoon op dezelfde positie speelde. Die wilde dat Amallahuitgeleend werd. Die jongen raakte gefrustreerd. Vandaag maakt hij het verschil met Standard. Terwijl de sportief verantwoordelijke van Mouscron maar bleef vragen: waarom speelt mijn zoon niet?
Heeft nooit een topclub als Club of Anderlecht bij jou geïnformeerd als trainer?
Staelens: ‘Toen Hein Vanhaezebrouck, die ik indertijd naar Kortrijk had gehaald, naar Anderlecht ging, zocht hij een assistent. Toen heb ik hem verschillende keren gebeld, maar nooit nam hij op. Ineens belde Mogi Bayatme. Dat het moest gedaan zijn met Hein te stalken. ‘Ik bepaal wie zijn assistent wordt, en jij zal het zeker niet zijn.’
geert foutré
Lees het volledige interview met Lorenzo Staelens in het magazine van 7 april.
