Elke dag neemt Sport/Voetbalmagazine een buitenlandse topclub onder de loep. We kijken even terug op het voorbije seizoen en blikken vooruit naar de uitdagingen in de toekomst. Vandaag: Juventus.
Sterke en zwakke punten
Één ding stond aan het begin van het Serie A-seizoen vast: Juventus wordt kampioen. Niemand die daar eigenlijk aan twijfelde nadat in de zomer Andrea Pirlo aan de kant was gezet voor de terugkeer van succescoach Massimiliano Allegri. Voor de rest bleef het team eigenlijk wat het was het seizoen daarvoor, met het grote verschil dat doelpuntenkanon Cristiano Ronaldo eind augustus ineens genoeg had van de zon in Turijn.
Met de Portugees vertrok een karrenvracht aan goals uit het Allianz Stadium. Wie zou dat opvangen? Alle ogen waren gericht op Alvaro Morata, Federico Chiesa – die net een geweldig EK achter de rug had – en vooral Paulo Dybala. La Joya kon eindelijk uit de schaduw van Ronaldo stappen, maar dat bleek al snel een verkeerde inschatting. Juventus begon namelijk dramatisch aan het seizoen en het ene na het andere diepterecord werd behaald. Vooral de achttiende plaats na vier speeldagen (twee draws, twee nederlagen) zette al meteen aan tot nadenken in de hoofdkantoren van de Oude Dame.
Juventus kwam dan wel mondjesmaat terug onder de mensen, maar in november leek een nieuwe titel – nadat het vorig jaar na negen opeenvolgende kampioenschappen Inter voor zich moest dulden – alweer ver weg. Allegri kon dan toch geen wonderen verrichten met een ploeg die zich ook vorig seizoen, mét Ronaldo, amper kon mengen in de titelstrijd.
Januari moest oplossingen bieden en Juventus haalde dan ook stevig uit op de transfermarkt voor Denis Zakaria, een nieuwe middenvelder, en vooral Dusan Vlahovic. De nieuwe Servische revelatie was in geen tijd te groot geworden voor Fiorentina en moest nu de opvolger van Ronaldo worden in Turijn. En dat lukte in het begin ook geweldig, want de ‘Servische Ibrahimovic’ scoorde bij ieder debuut – herinner u vooral de goal na enkele seconden in de Champions League tegen Villarreal. Even leek Juventus zelfs helemaal terug te zijn in de titelstrijd, toen het de kloof met de Milanese clubs iedere week verkleinde.
Maar de blitzstart van Vlahovic kreeg niet meteen een vervolg. Sinds maart scoorde hij nog maar vier keer in elf wedstrijden en Juventus ging samen met hem terug ten onder, met een uiteindelijke vierde plaats als resultaat, op maar liefst zestien punten van kampioen AC Milan.
Het grote probleem bij dit Juventus zit hem op het middenveld en de flanken. Met vaste waarden als Manuel Locatelli, Adrien Rabiot en Weston McKennie weet je dat er niet al te veel creativiteit in de as van het veld rondloopt. Locatelli was dit seizoen van dat trio trouwens de beste assistgever… met vier beslissende passes. En voorin, vooral op de flanken, was dat niet veel beter. Daar was Morata de beste met 7 assists. Je begrijpt het: wie brengt de goals aan?
En wie scoort ze? Vlahovic scoorde dan wel ‘slechts’ zeven keer in de Serie A sinds zijn komst, het was wel het hoogste aantal van alle spelers in die periode. Enkel Morata en Dybala deden over een heel seizoen beter met respectievelijk 9 en 10 goals, wat nog niet eens goed is voor een plaats in de top 20 van topschutters in de Serie A. Juventus zit met een duidelijk aanvallend probleem.
De coach: Massimiliano Allegri
Allegri werd tijdens de zomer onthaald als de verlosser. Na een dramatisch seizoen onder Andrea Pirlo, waarin maar net Champions Leaguevoetbal werd behaald, moest de coach die Juventus al naar vijf opeenvolgende titels en vier bekers leidde de club opnieuw naar de top van de Serie A brengen. Maar met een nauwelijks veranderde ploeg en een vertrokken Ronaldo werd dat een moeilijkere opdracht dan aanvankelijk gedacht. Het was dan ook Allegri zelf die eind vorig jaar al voor de camera’s vertelde dat de titel niet voor dit jaar zou zijn. Volgens hem waren er ook te veel spelers die niet met de druk van een topclub als Juventus omkonden.
Uiteindelijk was het toch wel weer het tactisch vernuft van de Italiaan dat Juventus naar een plaats in de Champions League bracht, voornamelijk na een ijzersterke reeks tussen november en maart – in 16 wedstrijden verloor het geen enkele keer. Uiteindelijk moest ook Allegri zich neerleggen bij de beperkingen van deze kern.
Speler van het Seizoen: Matthijs de Ligt
Grote uitblinkers waren er dit seizoen niet bij Juventus. Je had Dusan Vlahovic wel eventjes na januari, maar hij zat ook maar een half seizoen in het noorden van Italië. Voor de goede en constante prestaties moeten we achterin kijken, naar Matthijs de Ligt. De Nederlander leek onder Allegri aanvankelijk niet te moeten hopen op al te veel speelminuten – in zijn ogen was De Ligt nog te onervaren – maar hij speelde zich uiteindelijk toch volledig in de ploeg. Meer nog, in de 29 wedstrijden met De Ligt in de basis verloor Juventus maar vijf keer. Zeker met het vertrek van Giorgio Chiellini lijkt de jonge Nederlander de nieuwe leider te worden van dit Juventus.
De toekomst
Terwijl Paulo Dybala en Giorgio Chiellini, toch twee iconen van Juventus de laatste jaren, afscheid namen van het huis, ging het bestuur al op zoek naar nieuwe namen. Meer nog, op zo goed als alle posities moet Juventus tijdens de zomer uitkijken naar vers bloed. Het bestuur heeft na dit seizoen ook wel door dat het met deze kern niet zal lukken om een nieuwe titel te behalen. En daarvoor ging het, helemaal in de stijl van het huis, de transfervrije markt op.
Op het middenveld is het uitkijken naar een speler die een brug kan slaan met de aanvallers, een genre Kevin De Bruyne die de spitsen op hun wenken kan bedienen. Paul Pogba is in de ogen van de bazen zo’n type en de fans zouden hem ook maar al te graag zien terugkeren naar de Italiaanse recordkampioen. De Fransman is momenteel prioriteit voor Juventus en de transfer lijkt ook al in kannen en kruiken.
Voorin is het dan weer wachten op de terugkeer van Chiesa, die bijna een heel seizoen out was. Maar Juventus wil ook betere spelers op de flanken en daarvoor zet het alles op alles om een andere transfervrije speler naar het Allianz Stadium te halen: Angel Di María. Het probleem met de transfer: de Argentijn wil maar een eenjarig contract terwijl Juventus hem langer aan zich wil binden. En ondertussen is ook Barcelona in de dans gesprongen. Dat wordt nog spannend. Juventus heeft al wel een plan-B met Filip Kostic van Eintracht Frankfurt en ook Muriel, Giovanni Simeone en Marko Arnautovic staan op de verlanglijst.
Achterin, tot slot, laat het vertrek van kapitein Chiellini een grote leemte. Erger nog, ook De Ligt zou denken aan een vertrek uit Noord-Italië. Tweemaal op rij vierde worden, is genoeg voor hem. De Nederlander zou ook geen geloof meer hebben in het project van Juventus en wil elders voor de prijzen gaan. Toch is een nieuwe verdediger momenteel allesbehalve een prioriteit, wat goed nieuws betekent voor Koni De Winter, de 19-jarige Belg uit de jeugdopleiding van de Bianconeri. Hij is al langer de chouchou van Allegri en zou op die manier wel eens aan meer speelminuten kunnen komen.
Er staat veel te gebeuren in Turijn deze zomer. De titel moet absoluut terug behaald worden, maar gebeurt dat ook met de namen die het momenteel wil halen? Allegri heeft nog heel wat huiswerk.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
