Hugo Broos: van onbekend en onbemind naar messias in Kameroen

Met de triomf van Kameroen op de Afrika Cup in Gabon wordt Hugo Broos op zijn 64e de eerste Belgische coach die een groot landentoernooi wint. Dat bovendien met een gehavende ploeg die amper kansen werd toegedicht en baadde in een sfeer van negativiteit.

In de finale in het Gabonese Libreville versloeg Kameroen zondag favoriet Egypte met 1-2. Nadat Nicolas Nkoulou de openingstreffer van Mohamed El Neny had uitgewist, knalde Vincent Aboubakar de ‘Ontembare Leeuwen’ in de 88ste minuut naar een delirium. Een onvervalste stuntzege van Kameroen, dat op weg naar de finale al andere titelkandidaten als Senegal en Ghana had geëlimineerd.

Door de overwinning wordt bondscoach Hugo Broos de eerste Belgische trainer die erin slaagt de Afrika Cup – en een groot landentoernooi tout court – te winnen. Paul Put haalde in 2013 met Burkina Faso ook de finale, maar verloor die van Nigeria (1-0).

Tegenkanting

De triomf van Broos en zijn troepen is echter nog indrukwekkender omwille van de turbulente aanloop naar de Afrika Cup.

Toen Broos, samen met zijn assistent Sven Vandenbroeck, een jaar geleden werd aangesteld als bondscoach van Kameroen, was hij al een jaar werkloos, sinds zijn ontslag bij het Algerijnse NA Hussein Dey. Bij zijn vorige Algerijnse club, JS Kabylie, was hij in september 2014 opgestapt na de dood van een van zijn spelers – de Kameroense aanvaller Albert Ebossé – bij rellen. Daarvoor had Broos drie jaar zonder werk gezeten, sinds zijn vertrek bij Zulte Waregem in 2011. Zijn laatste prijs dateerde al van 2004, toen hij met RSC Anderlecht de Belgische landstitel veroverde. In ons land toonde geen enkele club nog interesse in hem. In Kameroen begon hij overigens pas aan zijn eerste job als bondscoach.

Echt verbazend was het dus niet dat de aanstelling van de 64-jarige Humbekenaar in Kameroen vragen opriep. Al van bij de start kreeg Broos de wind van voren. Journalisten haalden hun neus op voor de volgens hen ‘onbekende Belg’, icoon Roger Milla repte zich om te ontkennen dat Broos zijn mannetje was.

De Kameroense makelaar Nouma Atangana beweerde zelfs dat met Broos de ‘verkeerde Belg’ was aangesteld. Volgens hem had de president groen licht gegeven voor Tom Saintfiet als nieuwe bondscoach, maar kwam de Kameroense voetbalbond in extremis met Broos op de proppen. ‘Hij zal niet lang blijven,’ voorspelde Atangana. ‘De druk van de media, het volk en de overheid is groot. Broos beantwoordt niet aan het profiel: hij was nooit eerder bondscoach en werkte nooit in zwart Afrika.’

In een interview met Sport/Voetbalmagazine legde Broos uit: ‘De commotie kwam vooral omdat er een shortlist van vijf man was opgesteld en ik daar niet opstond. Elke krant promootte zijn kandidaat, maar opeens werd er iemand gekozen die niemand kende en dat zette kwaad bloed. In het begin was echt alles negatief. Maar wat kun je daartegen doen? Bij mijn voorstelling vroeg een journalist mij: “Als je drie keer verliest, wat gaat er gebeuren?” Ik antwoordde: “En wat gaat er gebeuren als we drie keer winnen?”‘ (Lees ook: Hugo Broos, leeuwentemmer in Circus Afrika)

Vrienden

Met de kwalificatie voor het Afrikaanse landenkampioenschap kwam er meer respect voor Broos, maar weinigen gaven een cent voor de kansen van het team op de eindronde in Gabon. Temeer omdat verschillende basisspelers bedankten voor een selectie en verkozen om bij hun club te blijven, ondanks het feit dat ze niet geblesseerd waren. Zo moest Broos het stellen zonder Marseille-verdediger Henri Bedimo, Joel Matip van Liverpool, Arélien Chedjou (Galatasaray) en Eric Choupo-Moting (Schalke 04). In de basiself die het zondag haalde van Egypte stonden onder meer KV Oostende-middenvelder Sebastien Siani en Standard-verdediger Collins Fai.

‘Het klopt dat ik bij mijn komst in Kameroen enkele oudere spelers, die niet meer voldoende gemotiveerd waren, aan de kant heb moeten schuiven. Ik heb voor jongere spelers gekozen’, verklaarde Broos op de persconferentie na de finale. ‘Ik ben blij voor de spelers. Dit is geen groep voetballers, maar een groep vrienden.’

Mijn manier

Met de straffe zege van Kameroen snoert Broos nu alle criticasters de mond, zowel in België als in Kameroen. ‘Ik heb nooit begrepen waarom men me in het begin geen kans heeft gegeven. Revanche nemen op journalisten is het domste dat je als coach kan doen. Ik vraag slechts één iets, ik hoop dat de Kameroense pers me begrepen heeft: heb geduld en wees correct. Ik denk dat onze relatie beter is dan een jaar geleden’.

Over zijn aanpak: ‘Het is beter ontslagen te worden met je eigen ideeën dan met die van anderen. Dat is van bij het begin mijn devies geweest. Ik doe het op mijn manier. Als dat niet aanslaat, dan is dat jammer voor mij. Maar ik denk dat het vandaag voor succes zorgt.’