Gigot: ‘Ik kijk nog geregeld naar de beelden van die match op Wembley’

Samuel Gigot is in de verdediging bij AA Gent een absolute sterkhouder. In Sport/Voetbalmagazine vertelt hij hoe het was om in Wembley Harry Kane in bedwang te houden en waarom hij zo verslingerd is aan rugby.

Samuel Gigot over…

… zijn liefde voor rugby:

‘Als kind speelden we altijd rubgy. In de regio van Avignon is dat populairder dan voetbal. Ik heb levendige herinneringen aan die wedstrijdjes in de wijk. We gingen neer op het asfalt, dat deed behoorlijk pijn, maar we vonden het geweldig. Wilde ik met mijn vrienden spelen, dan moest ik wel rugby doen. Gaandeweg werd dat meer voetbal. Mijn broer Tony is in het rugby gebleven. Hij speelt voor een grote Franse club, Dragons Catalans, en is international. Het gaat dan om rugby met 13. Daar wordt minder over gesproken dan over het traditionele rugby met 15, maar er zijn steeds meer spelers die van de sport met 13 overschakelen naar die met 15 omdat ze een heel goeie opleiding genoten hebben. Ze zijn gespierd en hebben geleerd om explosief te zijn. Eén tegen één zijn ze erg sterk. Rugbyspelers vliegen er keihard in, er wordt flink uitgedeeld, soms bijna gevochten, maar op het einde schudden ze elkaar allemaal de hand. En het gebeurt geregeld dat een ploeg het veld verlaat terwijl de andere applaudisseert. Dan is er ook nog de derde helft, we weten wat dat voorstelt in het rugby. Mijn broer heeft me verteld dat ze na een wedstrijd tussen Frankrijk en Nieuw-Zeeland eens allemaal samen in dezelfde kleedkamer pinten zaten te drinken. Dat sympathieke kantje geeft de sport een goed imago en dat ontbreekt bij het voetbal.’

… de match op Wembley, het voorlopige hoogtepunt van zijn carrière:

‘Een droom. Ik kijk nog geregeld naar die beelden, de sfeer was uitzonderlijk. Magisch. Dat gaf me nog meer zin om op een dag in de Engelse competitie te voetballen. De heenmatch in ons eigen stadion was al buitengewoon, met een overwinning die niemand verwacht had. Maar ginder was het nog heviger natuurlijk, met de kwalificatie. Nochtans vroegen we ons op voorhand af wat ze zouden kunnen uitrichten tegen die spelers. We bekeken video’s en zagen dat ze alles konden. Maar uiteindelijk stapten we het veld op met de gedachte dat het mensen waren zoals wij. Door het vertrouwen dat we in de heenmatch tankten, konden we ginds gaan stunten. Harry Kane is de beste spits die ik tegengekomen ben sinds ik voetbal, dat staat vast. Maar het is niet omdat je tegen zo’n legende speelt dat je zelf van je mogelijkheden hoeft te verliezen.’

… zijn held Fabio Cannavaro:

‘Ik was fan van zijn voorkomen. Hij ging altijd rechtop en was de onbetwiste leider van de Italiaanse verdediging. Hij ging altijd voluit in de duels. Na de finale van het WK in 2006 was ik ontgoocheld dat Frankrijk verloren had, maar ik was tevreden dat Cannavaro de trofee mocht omhoog steken. Hij heeft ongelooflijk veel charisma en een elegante stijl.’