Een tactische terugblik op de zege van de Rode Duivels in Keulen (2-3).
Bijna dezelfde gezichten als vrijdag en evenveel blijdschap: in Keulen, net over de Duitse grens, legden de Rode Duivels onze oosterburen over de knie met een bijna ongewijzigd elftal en dezelfde focus als vier dagen eerder in Stockholm tegen Zweden.
Dat Orel Mangala in de plaats van Leandro Trossard aan de aftrap kwam, was om Kevin De Bruyne wat meer vrijheid te geven. Tegen de Zweden was de Belgische kapitein iets te onopvallend geweest in de zone van de waarheid. De veldbezetting was ongeveer dezelfde, maar dan met De Bruyne in een meer aanvallende rol, rechts van het centrum, en Mangala meer links.
Samen met de ongebreidelde defensieve arbeid van Amadou Onana vormde die centrale driehoek het hart van de ploeg waarmee bondscoach Domenico Tedesco de 4-2-2-2 van zijn landgenoot Hansi Flick tegemoet trad.
Toch was het niet helemaal hetzelfde België. Vanaf de eerste momenten van balbezit toonden de flankverdedigers zich meer ondernemend. In vier minuten tijd hadden Arthur Theate en Timothy Castagne samen al meer voorzetten getrapt dan tijdens de hele wedstrijd in Zweden.
Van zodra de eerste voorzet geplukt was door de Duitse keeper Marc-André ter Stegen, zag je nog een andere kant van de Duivels. Een lachende Kevin De Bruyne toonde zich gretig om het leer weer te heroveren. Wanneer de Duitsers probeerden op te bouwen, joeg hij spelmaker Joshua Kimmich op, terwijl Romelu Lukaku en Dodi Lukebakio zich bezighielden met de Duitse centrale verdedigers.
Achter hen dreigde het evenwicht wel zoek te geraken met Yannick Carrasco die in de 3-4-1-2 de flank opzocht en Castagne die een rij hoger schoof. Maar daar zat niemand mee in. De Duitsers waren immers verrassend onhandig in balbezit, allicht overbluft door de Belgische pressing, en konden doelman Koen Casteels in het eerste halfuur nauwelijks bedreigen. Alleen de Duitse aanvaller Serge Gnabry schoot een keer op doel, maar niet eens binnen het kader.
De eerste goal van de Belgen bood een vertrouwd beeld, dat tegelijk deed denken aan het Inter van Antonio Conte en het België onder Roberto Martínez in de Nations League van 2020-2021. Casteels gaf een pas in de breedte naar Castagne, die bijna aan de hoekschopvlag stond te wachten. De Duitsers probeerden hem in te sluiten en vanaf dan liep alles volgens plan. De verdediger van Leicester trapte de bal over de Duitse pressende linie, tot bij Lukaku, die met zijn postuur Matthias Ginter afhield en de bal aflegde voor De Bruyne. De pass van Big Rom was niet perfect, maar De Bruyne heeft voeten die kunnen corrigeren en ogen die alles zien. De vierde man van de actie, Yannick Carrasco, spurtte in de diepte, kapte een amechtige Marius Wolf uit en opende de score. België creëerde op een schitterende manier ruimte, met combinatievoetbal vertrekkend van bij de doelman.
België als boemerang
Na een klungelige poging van Leon Goretzka kwam de bal opnieuw bij Koen Casteels. Deze keer trapte die ver uit en na een kopduel tikte Orel Mangala de afvallende bal direct door tot bij De Bruyne. Lukaku vroeg de bal tussen een hoop Duitsers en De Bruyne vond het gaatje voor een steekpass. Ter Stegen heeft dan wel de techniek van een handballer die vaak succesvol is in één-tegenéénsituaties, Lukaku schoot het leer precies daar waar de Duitse doelman zijn lichaam niet kon uitrekken: vlak naast zijn hoofd. De wedstrijd was nog maar pas begonnen en leek al gespeeld.
Maar de Rode Duivels wilden meer. België leek op een boemerang: elke Duitse aanval liep op een counter die meer gevaar opleverde. Even aarzelde centrale verdediger Wout Faes in het eigen strafschopgebied, maar De Bruyne kwam energiek ter hulp om de bal via Mangala naar Carrasco te sturen. Een hoekschop voor Duitsland? Geen probleem: Onana kopte weg en Lukebakio kon naar het doel van Ter Stegen snellen. Zijn schot strandde evenwel aan de verkeerde kant van de paal.
En zo belandden er nog meer ballen in de grote rechthoek van de Duitsers, waar alle deuren leken open te staan. De Duitse aanvallende middenvelders Florian Wirtz en Serge Gnabry liepen verloren omdat ze hun aandacht moesten verdelen tussen de Belgische backs en de Belgische middenvelders die ze moesten opvangen. Wirtz werd al na een halfuur vervangen door Emre Can. Ook de licht aangeslagen Goretzka, die zaterdag met Bayern München de topper tegen Borussia Dortmund moet spelen, verliet het veld. Felix Nmecha kwam in zijn plaats en Timo Werner schoof naar links. Duitsland schakelde over naar een 4-3-3.
Eerste waarschuwing
Daarmee begon eigenlijk een nieuwe wedstrijd. Nmecha, links vooraan in de offensieve driehoek, profiteerde van de wankele positie van Onana om een aanspeelpunt te vinden bij Kimmich of Can te midden van het Belgische blok. Gnabry vond een gaatje aan de rand van de grote rechthoek, maar kraakte zijn schot. Onana kreeg geel voor een ingreep op Nmecha en Werner en Wolf probeerden het met schuchtere schoten. Veel was het allemaal niet, maar genoeg om aan te geven dat de penalty die de Duitsers net voor de rust kregen, niet geheel uit de lucht kwam gevallen. Spits Niclas Füllkrug zette de elfmeter om en blies zo de wedstrijd nieuw leven in.
Het verhaal van de tweede helft valt het best uit te drukken in cijfers: 63 procent balbezit voor Duitsland en negen schoten op doel, tegenover één schot op doel voor de Belgen. Jan Vertonghen, die in vorm is en gewend is om te spelen in een verdediging die hoog staat, was in de kleedkamer gebleven en vervangen door Alexis Saelemaekers, die zich even comfortabel voelt op de linksbackpositie als Bambi op ijs. Serge Gnabry gaf een eerste waarschuwing na een voorzet van Wolf.
België trok zich terug en maakte zijn reddingswerkers wakker. Theate sprong voor Gnabry nadat Onana de bal in de opbouw had verloren. Na een fout op rechts van Faes kopte Füllkrug over het doel. Een minuut later werd Nmecha alleen gelaten door Onana. Hij stuurde Werner op Casteels af en de Duitse aanvaller legde de bal in het net. Gelukkig voor de Belgen liep hij buitenspel. De Rode Duivels kwamen iets na het uur weer boven water met langdurig balbezit op de helft van de tegenstander, maar moesten toch meestal verdedigen met zes spelers op een lijn. De Belgische flanken werden laag gehouden door Wolf en Raum. In die omstandigheden was het niet gemakkelijk om even op adem te komen, zeker toen de spierkracht van Lukaku plaats moest maken voor Charles De Ketelaere, die veeleer tussen de linies loopt.
Historische zege
De Duitsers drongen aan maar de Duivels wisten het gevaar te bezweren. Faes, die zich altijd in zijn sas voelt als er brandjes moeten geblust worden, blokte een schot van Werner af, Onana deed hetzelfde bij Kimmich en wanneer Onana zich liet verschalken, was daar nog Koen Casteels. België onderging het spel.
Een te haastige pass van Kimmich, onderschept door Theate en gevolgd door de gebruikelijke Duitse gegenpressing, leidde tot de enige doelpoging van België in de tweede helft. De Bruyne kreeg de bal op links aan de zijlijn, hij zag Leandro Trossard diep gaan, maar verkoos om De Ketelaere aan te spelen. Die haakte af tussen de linies en speelde dan Trossard aan, terwijl De Bruyne mee in de richting van het Duitse strafschopgebied spurtte. De voorzet van Gunner Trossard was niet perfect, maar de afwerking van KDB wel. Met een trotse blik op de tribunes en de camera’s leek De Bruyne zijn geweldige wedstrijd te willen bekrachtigen.
De laatste wapenfeiten deden zich voor aan de andere kant van het veld. Casteels verslikte zich bijna in een dribbel en Gnabry trapte na een fameuze slalom de bal tegen de paal. Op een moment dat Wout Faes hoog stond, in de buurt van de middencirkel, werd hij verrast door een bal in zijn rug richting de zijkant. De voorzet die de Duitsers van op links trapten, vond Gnabry voor doel: 2-3.
Een ultieme hoekschop, waarbij Ter Stegen mee oprukte, kon het Belgische feestje niet meer vergallen. De Rode Duivels verlieten Keulen met een historische zege in de koffers. De Mannschaft had hen niet echt kunnen verontrusten. Een knappe prestatie, ook al is Duitsland er de voorbije zeven jaar nooit meer in geslaagd om een kwartfinale op een EK of WK of een plek op de Final Four van de Nations League te bereiken. Het belangrijkste is dat er na afloop bij de Belgen alleen maar lachende gezichten te zien waren. Na enkele teleurstellingen weet de nationale ploeg opnieuw te charmeren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier