Anderhalf jaar geleden na de verhuissoap met Zulte Waregem droop hij met de staart tussen de benen af uit het voetbal. Tot zijn naam afgelopen herfst weer opdook in Kortrijk, en deze winter in Antwerpen. Maar waar is zonnepanelenkoning Patrick Decuyper écht mee bezig? Sport/Voetbalmagazine volgde het spoor, tot in Senegal.
In september 2014 gaat op Schiervelde de telefoon. Een makelaar aan de lijn. Of KSV Roeselare geïnteresseerd is in een gesprek met een potentiële investeerder? Praten kost niets, dus een afspraak is gauw gemaakt. De naam van de mysterieuze weldoener houdt de makelaar dan nog geheim. Wanneer algemeen directeur Johan Plancke op de plek van afspraak verschijnt, staat daar Patrick Decuyper om hem de hand te schudden. Lang duurt het gesprek niet. Plancke verkiest een nieuwe afspraak te maken, dit keer met voorzitter Yves Olivier erbij. Decuyper zet zijn project uiteen, het Roeselaarse duo het hunne. Na een uur gaan beide partijen uiteen. Olivier en Plancke brengen verslag uit in hun raad van bestuur en die is er gauw uit. Besloten wordt om niet op het voorstel in te gaan.
Aan het enthousiasme waarmee Decuyper zijn verhaal heeft gebracht, ligt het niet. De ondernemer straalt een grenzeloos geloof in zijn project uit. Centraal staan enkele nog op te richten voetbalacademies. De naam van Thomas Caers valt, de man die hij – toen nog als CEO van SV Zulte Waregem – in 2013 heeft weggehaald uit de JMG Académie van Lierse-eigenaar Maged Samy en een tienjarig contract heeft gegeven om de Essevee Soccer School uit de grond te stampen. Een half jaar later moet Decuyper opkrassen aan de Gaverbeek. Voor de talenten die in zijn nieuwe project van de band zullen rollen, heeft hij opnieuw een club nodig. Meer dan één zelfs. Niet alleen een tweedeklasser zoals Roeselare, maar ook een derde- of vierdeklasser én een club uit de Jupiler Pro League. Afhankelijk van hun niveau is het de bedoeling dat de afgewerkte talenten een traject door de clubs uit zijn netwerk afleggen.
Warrig verhaal
Zo bevlogen hij klinkt, zo warrig is de algemene indruk die Decuyper maakt. Zijn verhaal hangt te veel van als en indien aan mekaar. Concreet wordt hij nooit: niet over hoe hij alles gestructureerd ziet, noch over waar zijn geld vandaan komt. Zolang hij er maar een voet tussen de deur heeft, mag van hem alles bij Roeselare blijven lopen zoals het loopt. Voor de financiering zegt hij met opties te willen werken, een werkwijze die herinneringen oproept aan zijn faliekant afgelopen passage bij Zulte Waregem. Decuyper stelt voor dat hij de aandelen van KSV Roeselare voor 1 euro koopt en spiegelt een fraaie return voor zodra de club naar de Jupiler Pro League promoveert. Dat laatste klinkt zijn gesprekspartners ongeloofwaardig in de oren. Als potentieel eigenaar van meerdere clubs heeft Decuyper er om reglementaire redenen alle belang bij dat ze allemaal blijven waar ze zitten. In Roeselare vrezen ze dan ook voor een toekomst als eeuwige tweedeklasser in het project, iets wat niet strookt met hun ambities. Vandaar ook het snelle njet.
Meer succes heeft Decuyper bij KSK Ronse, de club waarvoor hij als geboren Ronsenaar zelf nog voetbalde in de jaren 1980, onder leiding van de dan nog onbekende Francky Dury. Voor 5000 euro koopt hij zich in september 2014 in in de raad van bestuur van de vierdeklasser. Hier geen verhaal over academies. Decuyper laat er van bij het eerste contact geen misverstand over bestaan: zijn grote ambitie is het om een club uit de Jupiler Pro League over te nemen. Beloftevolle spelers zal hij laten rijpen bij Ronse, dat zijn satellietclub wordt. Een naam valt niet, maar wanneer Decuyper zich vanaf november 2014 meldt bij het te koop staande KV Kortrijk, kijkt dertig kilometer verder in Ronse niemand verrast op.
Van dezelfde periode ook dateren al de eerste contacten tussen Decuyper en Antwerp FC. Het is Luc Van Thillo, op de Bosuil algemeen directeur van de nv, die de Oost-Vlaamse ondernemer namens hemzelf en hoofdaandeelhouder Gunther Hofmans belt met de vraag om samen te zitten. Ze hebben gehoord dat hij een terugkeer in het voetbal voorbereidt. Decuyper is het verzoek genegen nu het contact met Roeselare is afgesprongen en hij een tweedeklasser mist in zijn project. Een afspraak wordt gemaakt.
Nieuwe liefde
Maar wat is nu precies dat project? Decuyper heeft met pijn in het hart zijn voetbalschool in Waregem moeten achterlaten. Op het verziekte voetbalmilieu is hij helemaal afgeknapt na alle hoon die hij met zijn mislukte verhuizing naar Antwerpen over zich heen heeft gekregen. Het jeugdvoetbal is zijn nieuwe liefde. De kinderen van Thomas Caers en diens rechterhand Wim Declercq hebben zijn hart gestolen. Jeugd en opleiding zijn meer dan ooit zijn nieuwe stokpaardjes. Steeds vaker duikt hij op aan het trainingsveld van de Essevee Soccer School, zijn maandagavonden spendeert hij aan de trainerscursus voor het Getuigschrift C. In zijn hoofd is het ambitieuze plan gerijpt om drie academies op te richten: één in België, één in Senegal en één in Azië. Drie clubs, van laag tot hoog, denkt hij nodig te hebben om de talenten na hun opleiding aan het grote publiek te presenteren.
Voor zijn Belgische academie lonkt Decuyper in eerste instantie naar de Essevee Soccer School. De reden is simpel: dáár zit de knowhow, in de persoon van Caers. Decuyper vraagt hem om de leiding over zijn drie academies te coördineren en de sportieve werking ervan in te vullen. Caers antwoordt dat dit hem contractueel onmogelijk is en licht Zulte Waregem in. Decuyper gooit het over een andere boeg nu: hij knoopt het gesprek aan met voorzitter Willy Naessens. Zijn put calloptie op de aandelen van de Zulte Waregembestuurders loopt pas af op 31/12/2015. Volgens zijn theorie zijn de aandelen dankzij hem in waarde zodanig toegenomen, dat hij aanspraak maakt op zowat een miljoen euro. Daarvan wil hij een stuk laten vallen in ruil voor een participatie in de Essevee Soccer School. Goed geprobeerd, maar Naessens hapt niet. Het water tussen Zulte Waregem en zijn voormalig CEO is te diep.
Deuropener Leye
In Kortrijk kijkt Decuyper ondertussen bij clubmanager Matthias Leterme de boeken in. Het is hem ernst met de overname van de West-Vlaamse eersteklasser. Tegelijk maakt hij haast met zijn Senegalese academie. In Saly, ten zuiden van de hoofdstad Dakar, bevinden zich al twee voetbalscholen: een van de voormalige Franse voetbalster Patrick Vieira en een van het Qatarese Aspire. Decuyper wil ook zijn academie op dezelfde locatie vestigen, gebruikmakend van de bestaande infrastructuur. Zijn plan is om er van start te gaan met vijftienjarigen zodat hij al over twee jaar de eerste spelers kan presenteren. Het is immers het knelpunt in zijn filosofie: opleiden duurt vijf, zes jaar. Om dezelfde reden – een paar jaar voorsprong nemen – had hij gehoopt er de Essevee Soccer School bij te betrekken.
Decuyper vliegt naar Senegal met in zijn gezelschap Mbaye Leye. De Senegalese spits van Lokeren is een vriend sinds hun gemeenschappelijke tijd bij Zulte Waregem. Leye is niet van plan financieel te participeren in het project noch zijn naam eraan te verbinden, maar moet deuren openen voor Decuyper. Die zet alvast een communicatiebureau aan het werk en laat een logo ontwikkelen. Ondanks alle ongeduld dat Decuyper kenmerkt, valt het Senegalese project stil. De beoogde startdatum – januari 2015 – gaat voorbij zonder dat de zonnepanelenkoning nog van zich laat horen.
Over zijn Aziatische academie is veel minder met zekerheid geweten. Ze zou worden opgestart in de zomer van 2015, met Indonesië, China of India als mogelijke locatie. Voor de financiering zou het spoor leiden naar de Indonesische mediamagnaat Erick Thohir, sinds 2013 voorzitter en meerderheidsaandeelhouder van Inter Milaan. Thohir kreeg volgens berichten in de buitenlandse media bij zijn overname van Inter steun van de Indonesische ondernemersfamilie Bakrie. Die leidde de voorbije drie jaar de Belgische derdeklasser CS Visé mee naar de afgrond. In het management toen zaten Uruguayanen en Italianen. Tegenwoordig is het bij derdeklasser FCV Dender dat schimmige Indonesiërs achter de schermen de plak zouden zwaaien.
Historische schuldeisers
In Kortrijk valt vandaag te horen dat Decuyper inmiddels is afgeserveerd als potentiële overnemer. Van een academie daar – optie twee na het afspringen van een participatie in de Essevee Soccer School – is bijgevolg evenmin nog sprake. En dus richt hij meer dan ooit zijn pijlen op Antwerp FC. Was Kortrijk interessant wegens de nabijheid ook van Noord-Frankrijk, in de Antwerpse metropool ziet Decuyper de ideale stedelijke voedingsbodem voor een succesvolle academie. Mede om die reden werkte hij twee jaar geleden al aan de verhuizing van Zulte Waregem naar het Kiel, waar het Beerschot van Patrick Vanoppen pas ter ziele was gegaan.
Heeft hij door het mislopen van KV Kortrijk het geweer van schouder veranderd en mikt hij nu op promotie naar eerste klasse met de vervallen grootheid Antwerp? Feit is dat Decuyper een mogelijke overname van The Great Old bijzonder serieus opneemt. Eerst voert hij gesprekken met Luc Van Thillo en Gunther Hofmans, in een latere fase alleen nog met Van Thillo, die het volledige vertrouwen geniet van Hofmans. Dat leidt tot een beginselakkoord over een overname van Antwerp, een akkoord waaraan evenwel opschortende voorwaarden vastzitten. Zo moeten er regelingen komen met de zogenaamde historische schuldeisers van de club, onder wie ex-voorzitter Eddy Wauters, die dik 5 miljoen vordert. Ook moet Saif Rubie overboord, de Engels-Iraakse spelersmakelaar met wie Antwerp sinds 2013 samenwerkt en die een optie heeft om een meerderheid te verwerven van de aandelen van de nv op de Bosuil. Ten slotte moet er een uitweg worden gevonden voor de onderhandse overeenkomst die er is tussen Antwerp en Alles voor Antwerp (AVA), een nv die een nieuw stadion zou bouwen op de Bosuil. Naast dat alles voert Decuyper met een aantal mensen een uitgebreide due diligence – een onderzoek van de boeken.
Gefrustreerde ex-voorzitter
Eind januari 2015 stemt Rubie in met het stopzetten van de samenwerking met Antwerp. Hij krijgt het geld terug dat hij leende aan de club, met een lap intrest erbij: in totaal zo’n half miljoen euro. Ondertussen lopen de gesprekken met de historische schuldeisers, onder wie Paul Bistiaux en Dirk Stoop. De algemene regel die Decuyper daarbij hanteert, is dat hij die mensen ermee laat instemmen dat ze twee derde van hun totale vordering schrappen als ze – meestal op termijn – van hem één derde terugkrijgen. Dat plotse uitzicht op toch nog één derde van hun saldo is voor de historische schuldeisers vaak onverhoopt, gezien de belabberde financiële toestand op de Bosuil. De gesprekken met die mensen vlotten dus wel.
Maar er is ook nog Wauters, de moeilijkste klant onder die schuldeisers. Nog altijd gefrustreerd tot in zijn kleinste teen, omdat hij in 2012, enkele maanden na de overname van Antwerp door Hofmans en diens schoonvader Jos Verhaegen, brutaal werd buitengetrapt bij de club waarvan hij meer dan veertig jaar voorzitter was geweest. Met Hofmans aan één tafel zitten kan Wauters sindsdien niet meer: hij lust hem rauw. Zelfs de aanwezigheid van Van Thillo ligt moeilijk. Om de sereniteit te bevorderen is het uiteindelijk enkel Decuyper die richting Wauters trekt om tot een overeenkomst te komen. Ook Wauters toont zich bereid om zich tevreden te stellen met één derde van zijn vordering, tenminste als Decuyper Antwerp effectief overneemt én een licentie voor volgend seizoen bemachtigt. Onderdeel van de deal is dat Decuyper hem ook een vorm van eerherstel biedt. Iets als de titel van erevoorzitter, bijvoorbeeld.
Uitgekookte strategie
Ondanks een clausule over geheimhouding belandt de overeenkomst tussen Wauters en Decuyper vorige week op straat, amper enkele dagen na het sluiten van de deal. Opvallend gretig staat de ex-voorzitter de pers te woord. Iets waarachter menigeen een uitgekookte strategie van de voormalige bankier vermoedt. ’s Anderendaags staat hij op de voorpagina van de grootste krant van Vlaanderen. Zijn ijdelheid is gestreeld. Nog belangrijker is dat hij het nu zo kan verkopen dat de mannen die hem indertijd dumpten the bad guys zijn en hij the good one. Tegengas krijgt hij daarbij niet, want Decuyper, Van Thillo en Hofmans blijven wel zwijgen.
Opvallend verder in de akkoorden die Decuyper op en rond de Bosuil sluit, is het gemak waarmee hij instemt met het betalen van toch niet onaanzienlijke bedragen. Zo is bijvoorbeeld niet eens zeker of Wauters’ vordering van 5 miljoen euro wel gegrond is. Een bedrijfsrevisor buigt zich daar momenteel op vraag van de Arbitragecommissie van de KBVB over. Toch wacht Decuyper dat verdict niet af en gaat hij nu al vlug akkoord met een derde van de vordering.
Hoe hij zijn financiële plaatje invult, daar piekeren alle betrokkenen zich intussen suf over. In de wandelgangen valt te horen dat hij bij dezelfde investeerders aanklopte bij wie hij eerder voor zijn noodlijdende zonnepanelenbedrijf Enfinity langs ging en die daar uiteindelijk veel geld aan verloren, onder wie Oostendebaas Marc Coucke. Volgens West-Vlaamse bronnen zou Decuyper dit keer bot bij hen hebben gevangen. Het Antwerpverhaal lijkt dat tegen te spreken. Zelf geeft hij voorlopig geen antwoorden. “Om het dossier niet nodeloos te bemoeilijken, heb ik me voorgenomen om pas te communiceren als alles rond is”, laat Decuyper ons per e-mail weten.
DOOR KRISTOF DE RYCK & JAN HAUSPIE
Terwijl hij de boeken in Kortrijk inkijkt, maakt Decuyper haast met zijn academie in Senegal.
