In tegenstelling tot vorig seizoen, toen het zich plaatste voor de tweede ronde van de Champions League, ging Anderlecht er nu kansloos uit in de eerste. Volgend seizoen gaat het niet eens daarin aan de slag, want een Uefabekerticket is het hoogste dat de ploeg van Aimé Anthuenis in de voorbije campagne uit de brand sleepte. In de Belgische beker ging ze eruit na tegen Lokeren met 3-0 te hebben voorgestaan (eindstand : 3-4). In die fase van het kampioenschap slikte Anderlecht zoveel doelpunten, dat Anthuenis teruggreep naar een veldbezetting met vijf verdedigers, waaronder een heuse libero, en drie controlerende middenvelders. Met meer geluk dan wijsheid sprokkelde de ploeg zo punten, maar bekoren kon het spel nooit.
Toonaangevende spelers hingen binnenskamers herhaaldelijk aan de alarmbel, maar tot beterschap op het veld leidde dat niet. Verhalen over kliekjesvorming en slappe trainingsarbeid sijpelden naar buiten – in de hand gewerkt door een onoordeelkundige transferpolitiek met als gevolg te veel Slavische spelers – en culmineerden in wat werd voorgesteld als een vertrouwensstemming tegen de trainer, georganiseerd door Filip De Wilde en Glen De Boeck. Het incident leverde ogenschijnlijk winnaars noch verliezers op, want beide spelers behielden hun plaats in het elftal en voorzitter Roger Vanden Stock bleef zijn trainer als de beste van België betitelen.
Opmerkelijk is de grote blessurelast waar Anderlecht dit seizoen mee af te rekenen kreeg. Waarom spelers als Davy Oyen en Oleg Iachtchouk nog altijd nieuwe contracten voorgelegd krijgen, is een raadsel. Maar ook Alexander Ilic, Manu Pirard, Glen De Boeck, Olivier Doll en Ivica Mornar waren voor lange of korte tijd buiten strijd. Nenad Jestrovic werd tegen Lokomotiv Moskou te vroeg in de (Champions League-) strijd gegooid, wat hem een terugslag bezorgde waar hij nog niet van herstelde. Een basiselftal formeren en automatismen aankweken lag daardoor niet altijd voor de hand, maar met de voorhanden kwaliteit had er toch meer uit het Anderlechtse potentieel gehaald moeten worden. In dat verband is er ook de vaststelling dat twee van de talentrijkste spelers, Walter Baseggio en Alin Stoica, ondanks hun nog altijd jonge leeftijd toch al met ruime ervaring, geen progressie maakten.
Het bestuur zegde al dat het lessen zal trekken uit het voorbije seizoen. Dat betekent dat er in het transferbeleid weer meer oog zal zijn voor kwaliteit dan kwantiteit. Op drie posities is er versterking nodig. In de persoon van de Australiër Clayton Zane is al een aanvaller van het type- Koller aangetrokken. Voor de spelverdeling lijkt een terugkeer van Pär Zetterberg steeds minder waarschijnlijk, nu hij weer speelt bij Olympiakos. En voor de linksachter werd al de Fin Hannu Tihinen binnengehaald, al kan die ook centraal uit de voeten.
Even belangrijk is dat Anderlecht, onder impuls van Alain Courtois, eindelijk werk lijkt te gaan maken van een opwaardering van zijn jeugdopleiding. Meer gedwongen door de omstandigheden dan uit overtuiging greep Anthuenis de voorbije maanden terug naar jonge spelers. Olivier Deschacht manifesteerde zich met verbazend veel lef op de linkerflank, Lamine Traoré schutterde wat vaker in het centrum van de verdediging maar trok zijn streng, en Sherjill MacDonald liet flitsen van klasse zien.
door Bruno Govers, ,
