Roel Moors speelde een uitstekend seizoen 2000/01. Zo goed zelfs dat hij gegeerd werd door diverse topclubs, ook buitenlandse, desondanks bleef hij RB Antwerpen trouw. Coach Tony Van den Bosch wist zijn prestaties naar waarde te schatten en selecteerde hem voor de nationale ploeg. Het beloofde een groot seizoen te worden voor de jonge spelverdeler, maar een nieuwe blessure gooide roet in het eten.

Wat ging er juist fout ?

Roel Moors : Vorig jaar werd ik ook al eens drie maanden aan de kant gehouden, toen door een kapotte knieschijf. Nu heb ik een blessure aan diezelfde knie, maar aan de pees. In feite is dat een gevolg van het vorige letsel, want toen ben ik te vroeg herbegonnen. De laatste maanden speelde ik met heel wat pijn in de knie. Een operatie was onvermijdelijk en gelukkig is die zonder complicaties verlopen. Daardoor zal slechts ik drie tot zes maanden out zijn. Als ik na zes maanden terug zonder enige hinder kan basketten, zal ik al tevreden zijn. Ik wil zeker niet de fout maken van vorig jaar en terug te snel hervatten.

Legt het bestuur druk op je om snel terug te komen ?

Het getuigt van veel respect voor mij dat ze een vervanger aantrokken die slechts een minimumcontract voor zes maanden ondertekende. Daarna rekenen ze weer op mijn diensten. Aan één kant ben ik ook wel blij dat ik die operatie nu, in de voorbereiding, onderging. Zodoende ben ik er in de tweede competitiehelft, wanneer de prijzen uitgedeeld worden, opnieuw bij.

Laatst nog verliet ook Shawn Stonerook de ploeg. Begin je je geen zorgen te maken over het kwaliteitsverlies bij RB Antwerpen ?

Hij had een opstapclausule in zijn contract, daar kan je als bestuur niets tegen inbrengen. Otis Hill vertrok dan weer om financiële redenen. De komende maanden is mijn eerste zorg echter om terug mijn niveau van voor mijn blessure te halen.

Als je Tomas Van de Spiegel ziet vertrekken naar het buitenland, kriebelt het dan ook bij jou ?

Het is in ieder geval mijn droom ooit naar het buitenland te kunnen trekken. Maar ik koos ervoor om nog een jaartje te rijpen bij Antwerpen. Dat leek mij toen de juiste keuze, want voor hetzelfde geld zat ik nu bij Charleroi met deze blessure. Ik gun het Tomas van harte, in België had hij op zijn positie toch maar weinig concurrentie. Als spelverdeler ligt dat iets moeilijker, er zijn immers genoeg kleine spelers in basketland. Trouwens, indien Antwerpen volgend seizoen strijdvaardig blijkt op de transfermarkt, is het niet uitgesloten dat ik daarna nog een jaartje blijf.