Vorige vrijdag was de wereldbeker op bezoek in Brussel. De grote zomerdroom van vele duizenden Belgen, want de ultieme bekroning in het rijk van Koning Voetbal. Koning Filip liet echter weten dat hij andere verplichtingen had.
Een wijze beslissing. Niet zozeer omdat de rondreis van de opvolger van de Jules Rimet Trofee een puur commerciële bedoening is, maar omdat de gouden klomp de voorbije jaren flink wat krassen opliep. In het hoofdkwartier van de FIFA moet de voorbije dagen ongetwijfeld bij iemand het idee opgekomen zijn dat de keuze voor Rusland 2018 wel eens een kommervolle rit zou kunnen opleveren. Dat Qatar 2022 een nachtmerrie wordt die nog acht jaar kan duren, is al langer duidelijk.
Het WK 2022 wordt niet alleen achtervolgd door verhalen over honderden doden onder de bouwvakkers uit Zuid-Oost-Azië bij de bouw van de nieuwe stadions en de discussie over het tijdstip dat er moet worden gevoetbald, maar dreigt nu ook in de oliedollars te verdrinken. Vorige week pakte de Engelse Daily Telegraph uit met het nieuws dat het schriftelijk bewijs bezit dat Jack Warner 1,2 miljoen dollar ontving van de Qatari en dat zijn zonen nog eens voor één miljoen dollar langs de kassa passeerden.
Verbazen doet het nieuws nog nauwelijks. Jack Warner uit Trinidad & Tobago moet zowat de meest corrupte voetballeider uit de geschiedenis zijn. Maar hij staat helaas lang niet alleen. Sinds de stemming op 2 december 2010 voor de toewijzing van de WK’s van 2018 en 2022 zijn 11 van de 24 leden van het Uitvoerend Comité van de wereldvoetbalbond verdwenen. Zeven (Jack Warner, Mohamed Bin Hammam, Amos Adamu, Reynald Temarii, Chuck Blazer, Nicolás Leoz en Ricardo Teixeira) vanwege corruptie. Dat alleen lijkt al een goede reden om de stemming over te doen.
Een garantie voor een eerlijkere afloop is dat echter niet. In het ExCo zit nog meer aangeschoten wild. Issa Hayatou werd door het IOC berispt omdat hij geld van het marketingbureau ISL op zak zou hebben gestoken. Worawi Makudi is beschuldigd van het aannemen van geld uit Qatar, Jacques Anouma heeft in eigen land zijn parlementaire onschendbaarheid moeten inroepen en Marios Lefkaritis kwam in opspraak vanwege een oliedeal ter waarde van 33 miljoen euro met Qatar.
Zelfs Michel Platini kwam niet onbeschadigd uit de affaire en het weekblad France Football pakte uit met de cover ‘Qatargate’. Hij gaf toe voor Qatar gestemd te hebben, onder andere onder druk van toenmalig Frans president Nicolas Sarkozy, en zijn zoon kreeg een topfunctie binnen het sportbestel van Qatar. In ruil voor de steun van het ex-icoon van Juventus zouden de Qatari fors in Paris Saint-Germain hebben geïnvesteerd.
Eén man ontsnapte tot nu toe aan alle beschuldigingen: Sepp Blatter, de grote overlever. De Zwitser stemde wat 2022 betreft voor de Verenigde Staten en heeft er alles veil voor om Platini, die enkele jaren geleden nog zijn aangenomen zoon leek, van de FIFA-troon te houden.
Blatter wil op zijn 78e voor een vijfde ambtstermijn als voorzitter gaan en zich presenteren als de man die de stal heeft uitgemest. In minder dan vier jaar zijn bijna de helft van ExCo-leden vervangen. Van Blatter is ook nog nooit bewezen dat hij geld heeft aangenomen. Wel staat vast dat hij bij zijn verkiezing tot voorzitter kwistig met envelopjes heeft omgesprongen, dat hij minstens op de hoogte was dat zijn voorganger João Havelange en diens ex-schoonzoon Teixeira geld van ISL hadden opgestreken, en dat hij figuren als Jack Warner gedurende decennia de hand boven het hoofd heeft gehouden.
Blatter bleef na het Uitvoerend Comité van vorige week in Costa Rica opnieuw op de vlakte wat Qatar betreft en sloot een herstemming niet uit. “Ik ben geen profeet”, zei hij. Toch moet hij straks de eer aan zichzelf houden. Het wereldvoetbal heeft meer dan ooit een gezicht nodig dat op geen enkele manier in verband kan worden gebracht met de toestanden van de voorbije jaren en dat model staat voor onkreukbaarheid. Nu de bewijzen zich opstapelen, wordt het ook onverdedigbaar om het WK 2022 in de woestijn te organiseren.
DOOR FRANÇOIS COLIN
Het WK 2022 dreigt in de oliedollars te verdrinken.
